Naar de Kiattuut Gletsjer

Omdat het in mijn gevoel nog 4 uur later was en mijn mede-kamergenoten om 6 uur opstonden om op tijd op het vliegveld te zijn was ik vroeg op. Het regende maar de voorspelling was dat het na 9 uur droog zou worden en na 1 uur de zon. Het was heet geweest vannacht. Alles potdicht en dus toen moeder en dochter vertrokken waren alles lekker op en rustig luister naar de regen die viel. Wat rustgevend.

Na een tijdje ging ik naar de keuken voor het ontbijt. Het was heel druk. Een grote groep Denen was aan het ontbijten en ik ging daar tussen zitten met mij eigen tortilla’s met pindakaas en oploskoffie. Na rustig ontbeten te hebben, nog wat voorbereiden voor de wandeltocht van vandaag en genieten van het feit dat ik nu toch echt er ben.

Buiten was het droog maar grijs maar ik besloot toch naar buiten te gaan.

Het was nog heel druk toen ik vertrok. Het bleek dat door het slechte weer er geen vliegtuigen konden vertrekken.

Voor te wandelen was het perfect weer. Er hing nog laag hangende bewolking maar die trok steeds meer op. Ik besloot richting de Kiattuut Gletsjer te wandelen. De eerste 2,5 km was op asfalt en een beetje saai. Daarna begon het berg pad. Ik was blij dat ik mijn stokken bij me had want er waren veel ronde losliggende stenen dus je moest goed kijken waar je je voeten moest neer zetten.

Het pad ging geleidelijk omhoog tussen twee rotswanden. Boven aan keek je uit over een prachtig dal. Flower Valley wordt deze genoemd. Nou met zo’n naam moet ik me dus helemaal thuis voelen. Helaas is de tijd van de bloemen voorbij. Daar tegen over was het gras heel nat en moesten mijn bergschoenen goed hoog dicht.

Daarna was het wat klimmen en klauteren. Tussen de rotsen zag ik al een stukje gletsjer. Dat was via de rivier. Maar voor me lag een muur van 300 meter waar ik overheen zou moeten. Ik had wel gelezen dat het een heftig stuk was maar toen ik bij het pad naar boven bleek dat je met touwen naar boven moest. Ik voelde me niet zeker genoeg om dat te doen en dus maakte ik nog een wandeling in de morenen en begon aan mijn terug tocht.

Ik kwam vier Denen tegen die ook een poging wilden wagen. Ik ben nu al vier keer in het Deens aangesproken omdat men denkt dat ik Deens ben. En ook hier gebeurde dat.

Ik ging verder en de toch was verder mooi. De zon kwam achter de wolken vandaan en meteen ook honderden vliegen. Ik was blij dat ik mijn hoofd netje bij me had. Zo had ik minder last. Bij elkaar had ik toch 14,5 km gewandeld vandaag.

De rest van de middag lekker niet veel gedaan dan wat lezen en social media. Ik voelde dat ik het nodig had. Het was rustig in het hostel en het deed me goed te rusten. Het is tenslotte vakantie.

Na het warme eten even een aantal dingen verandert in mijn rugzak en op tijd weer gaan slapen. De komende vier dagen geen verhalen want ik heb geen WiFi. Ik ben geheel offline.

Geschiedenis (1)

Groenland werd bewoond, maar niet continu, doorPaleo-Eskimo'ssinds 2500 v.Chr. Op het eind van de 10e eeuw vestigdenNorenzich op het toen onbewoonde zuidelijke deel van Groenland. In de 13e eeuw kwamen deInuitaan en in de 15e eeuw werden de Noorse kolonies verlaten. In de vroege 18e eeuw werd het contact tussenScandinaviëen Groenland hersteld en Denemarken vestigde in 1721 zijn heerschappij over Groenland.

Groenland werd een Deense kolonie in 1814, na eeuwen onder de heerschappij van het verenigdeKoninkrijk Denemarken en Noorwegen. Met de Grondwet van Denemarken van 1953 werd Groenland een integraal deel van Denemarken. Hierop volgde een periode vanculturele assimilatie('verdeensing'). Veel inheemse Groenlanders verzetten zich tegen deze vervreemding van hun eigenheid.

In 1979 verleende Denemarken zelfbestuur aan Groenland en in 2008 koos Groenland ervoor om meer macht van de Deense regering aan de lokale Groenlandse regering over te dragen. De wet werd het jaar daarop van kracht, met de Deense regering verantwoordelijk voor buitenlandse zaken, beveiliging (defensie, politie en justitie), het financieel beleid en het toekennen van een subsidie van 3,4 miljardDeense kronen(€456.817.327), of ongeveer € 7900 per Groenlander per jaar.

Groenland is's werelds grootste eiland. Met een bevolking van 56.225 inwoners (2019) is het hetdunst bevolkte afhankelijke gebied of land van de wereld, met een bevolkingsdichtheid van 0,03/km².

Aankomst in Narsarsuaq

Na een goede nacht een heerlijk uitgebreid ontbijt. Het was maar 5 minuten lopen naar de vertrekhal dus nog even rustig aangedaan op mijn kamer.

Bagage afgegeven, door de security, waar mijn tas er maar niet door ging omdat mij e- reader als tablet wordt gezien en toen rustigkuierend naar de gate.

Ik had zo goed ontbeten dat ik GEEN zin in een frappucino had, wat heel raar is. Ik ging dus maar naar de gate ook al had ik nog 2 uur. Daar zie je duidelijk dat we naar Groenland gaan. Langzaam kwamen er steeds meer mensen aan die duidelijk Groenlanders waren.

Ik kwam in gesprek met een Deense vrouw die vertelde dat ze voor 4 weken ging werken in Qaqortoq. Zij gaat verder na deze vlucht met een helikopter.

De namen in Groenland zijn een uitdaging. Ik moet ze eerst echt voor mezelf een paar keer hardop zeggen voor ik het juist zeg.

Langzaam liep de wachtruimte vol. Duidelijk ook veel vakantiegangers. Allemaal in outdoorkleding en bergschoenen. Misschien lopen er enkele dezelfde route als ik?

Op tijd gingen we boarden. Ik zat bij het raam en daardoor kon ik weer filmen. Er waren veel Groenlandse gezinnen aan board en het was vol met kinderen. Lekker veel geluid.

Al snel in de lucht kregen we onze lunch. Ik kreeg heel netjes een vegan lunch. Een heerlijke salade. Na twee uur vliegen vlogen we ten zuiden van IJsland en zag je de grote Vatnajokul liggen, de grootste gletsjer van Europa. Want ook al is de ijskap van Groenland vele malen groter. Groenland behoort niet tot Europa.

Jammer dat we niet iets dichterbij vlogen om de net uitgebarste vulkaan te zien. Maar een uitbarsting kreeg ik te zien. Ha ha.

Ik had op de luchthaven nog een beetje cola over en besloot die in mijn drinkfles te doen. Dus na bijna drie uur dacht ik, o ja laat ik dat beetje cola eens op drinken. Je snapt het al, het spoot er uit. Gelukkig niet over andere passagiers maar alleen over mij en het hele raam. Alles zat onder de cola. Dus na een stapeltje servetjes te hebben gehad, ze hadden niets anders, kon ik aan het poetsen gaan. Ik vond het stiekem wel een mop.

De reis verliep verder voorspoedig.

En toen was daar Groenland. Langzaam werd het zichtbaar, adembenemend. IJsbergen in het water, gletsjersen sneeuw. Het vliegtuig ging lager en lager vliegen en alles werd zo ongelooflijk duidelijk. We vlogen ook over die ongelooflijke ijskap en alles was groots en uitgestrekt. De laatste 10 minuten tussen de fjorden door met in het water honderden ijsbergen.

Na uit gestapt te zijn en mijn bagage te hebben gekregen, stond buiten een busje te wachten van het hostel die de spullen mee nam. Zelf moest je naar het hostel lopen. Het is een Youth Hostel, staat er op de voorkant maar ik ben de jongste, ha ha. De gemiddelde leeftijd is gepensioneerd en ouder.

Na mijn bed opgemaakt te hebben en de spullen opgeruimd. Liep ik weer terug naar het vliegveld en iets verder was het Blue Ice Cafe waar ik mijn vouchers zou krijgen voor alle dagen. De manager nam echt de tijd om alles uit te leggen. Ik wilde heel graag als ik in Narsaq was een toer door de wateren met ijsbergen doen maar in die dagen gaat er geen een toer. Ze heeft net zo lang gepuzzeld dat ze er nu een combineert met wanneer ik van Narsaq naar Igaliku ga.

Daarna nog een wandeling verder gemaakt. Om half 5 was ik terug bij het Hostel. Op de kamer lagen nu twee vrouwen, moeder en dochter uit Denemarken maar Groenlanders, die op weg zijn naar een bruiloft en morgen een helikopter nemen naar Qaqortoq. We maakten even kennis. Daarna heb ik een warme maaltijd gemaakt met een vriesdroog maaltijd. Ik heb voor 8 dagen eten bij me omdat ik op veel momenten zelf voor mijn eten moet zorgen en er geen supermarkt in de buurt is.

Daarna wat gerommeld en uiteindelijk lekker nog een rustige avond.

Etymology

Groenland dankt zijn naam aan de NoorErik de Rode. Volgens deEiríks saga rauðabesloot hij – nadat hij inIJslandvogel vrijverklaard was – op zoek te gaan naar een land ten westen van IJsland, dat eerder gezien was door ene Gunn Björn. Hij vond het land en noemde het 'Groenland' (Oudnoords: 'Grœnland'), ondanks het feit dat het voor een groot deel door ijs werd bedekt. Volgens de verhalen gaf hij het land deze naam, omdat hij dacht dat het waarschijnlijk wel andere kolonisten zou aantrekken als het een gunstige naam had. Het zuiden van Groenland kan overigens in de zomer daadwerkelijk heel groen zijn en het is heel waarschijnlijk dat het in de tijd van Erik de Rode zelfs nog groener was dan tegenwoordig.

Vertrek naar Kopenhagen

Vandaag ben ik vertrokken naar Groenland.

Om op Schiphol te komen was een hele toer. Tussen Den Bosch en Utrecht werd er aan het spoor gewerkt dus moest ik over Arnhem gaan. Leuke bijkomstigheid was dat we langs de Vierdaagse wandelaars reden. Honderden waren er te zien.

De reis was dus wat langer maar dat was niet erg. Ik had tijd genoeg.

Op Schiphol was het niet heel erg druk en had ik de tijd. Tijd om naar mensen te kijken en me steeds weer te verbazen hoeveel mensen meenemen. Als ik dan naar mijn eigen 50 liter rugzak kijk lijkt het wel alsof ik een weekendje weg ga. Okay ik heb van alles maar twee stuks en dat is in mijn optiek meer dan voldoende. Om twee uur kon ik mijn bagage kwijt en ging ik door de security. Het ging allemaal heel soepeltjes. Daarna lekker een frappucino bij Starbucks en rustig de tijd nemend voor berichtjes en lezen op mijn e-reader. Ik ben opnieuw begonnen in de boeken van Thea Beckman over een futuristisch Groenland (in het boek Thule) dat na de derde wereld oorlog, waarbij de atoombommen de aarde heeft doen kantelen, een prachtig groen paradijs is geworden waar de natuur en de mensen de aarde proberen te respecteren.

Deze trilogie leek me mooi om in het thema te blijven.

We gingen boarden met wat vertraging, het vliegtuig was overvol.

Na een lange taxi rit naar de verste startbaan stegen we op. Kopenhagen is niet ver dus in een uur waren we er en na mijn bagage opgehaald te hebben was ik in 5 minuten in het hotel waar ik vannacht verblijf.

Na alles in de kamer gebracht te hebben terug naar de aankomst hal om bij Burger King nog even een hele lekkere plant based Whopper te eten. Daarna terug naar de kamer waar ik nu in alle rust nog even ontspan. Morgen echt richting Groenland.

NB

Ik zal misschien niet elke dag kunnen posten want er zijn dagen dat er zelfs geen bereik is met de telefoon laat staan internet. Maar op momenten dat het wel kan komen alle achterstallige verhalen naar jullie toe. Op dagen dat ik geen bereik heb gebruik ik een satellietontvanger en kun je me volgen op: https://share.garmin.com/mariannereismee

Wachtwoord: Waarismarianne?

Ik zal ook, zoals bij de Camino, elke dag weer wat informatie geven over alles wat met Groenland te maken heeft. En dus beginnen we maar gelijk.

Groenland (Groenlands:Kalaallit Nunaat, "Land van de Groenlanders";Deens:Grønland) is een eiland gelegen in het Noordpoolgebied en administratief behorendetot het Koninkrijk Denemarken. Het is gelegen tussen de Noordelijke IJszee,de Atlantische Oceaan, ten oosten van de Canadese Arctische Eilanden. Hoewel het geografisch een deel isvan het continent Noord-Amerika, wordt Groenland politiek en cultureel geassocieerd met Europa (vanwege dehistorische banden met het Verenigde Koninkrijk Denemarkenen Noorwegen). De inheemse bevolking, die als Inuit grotendeels uit hetwesten komt, ziet zichzelf en het eiland eerder als Amerikaans. Het land wordt, op een aantal kleinere eilanden na, nagenoeg volledig gevormd door één groot eiland.

Friese Elfstedentocht - dag 4: Dokkum - Leeuwarden

Gisteren merkte ik dat ik toch wel moe was van de zon, wind en alles. Gelukkig heel goed geslapen en was ruim voor de wekker wakker. Zo kon ik rustig aan doen met inpakken en aankleden want om half 9 is het ontbijt. Vandaag nog geen 30 km dus het wordt een kort dagje. Maar we hebben ook de treinreis terug. Bij het ontbijt bleek dat mijn mede logees twee vriendinnen waren die elk Hemelvaartsweekend samen fietsen en allebei in het onderwijs zitten. Je snapt dus wel waar het gesprek over ging.

Na een overdadig ontbijt werd ik uitgezwaaid door de gastvrouw en ging op weg. Dokkum had ik nog niet echt gezien en omdat het nu lekker rustig was reed ik een extra rondje. Bij de Bonifatius kapel waar Bonifatius is vermoord was het wel weer druk. Daar begon vandaag allerlei fietstochten voor wielrenners en MTBers maar ook voor gewone fietsen enz. Ik viel niet op en dus liep ik met de meute mee naar binnen alleen haalde ik geen starters kaart op. Bij het wegrijden werd ik succes gewenst. Toch aardig.

Daarna een stuk dezelfde weg als gisteren alleen zonder wandelaars. Wat een heerlijke tocht. Met de wind in de rug was het zelfs warm en kon ik echt genieten van het prachtige pad.

En natuurlijk kwam ik langs Bartlehiem. Het beroemde bruggetje. Natuurlijk even alles gefotografeerd want dit is zo iconisch, dit hoort zo bij de Elfstedentocht. Daarna ging het eigenlijk snel. Leeuwarden was al duidelijk in zicht dus besloot ik bij het eerste de beste bankje nog even een kop chocolade melk te drinken. Het was een prachtig plekje maar…. O zo winderig. Ik kreeg mijn brander maar nauwelijks aan en alles moest ik goed wegstoppen omdat het anders weg zou vliegen. Maar goed, uiteindelijk was het nog even genieten.

Want in Leeuwarden was het ineens over, ineens stond ik voor het station. Wilde ik nog even de stad in? Nee het was goed zo. Voor me lag nog een hele trein reis en meestal is die stressvoller dat tien Elfstedentochten en dus besloot ik gewoon de trein te nemen.

De Elfstedentocht ik kan het iedereen aanbevelen. Het is een prachtige tocht in een prachtige provincie. Ik ben blij dat ik hem gedaan heb.

Nu nog een paar weken en dan op naar het avontuur in Groenland.

Friese Elfstedentocht - dag 3: Witmarsum - Dokkum

Na een lange nacht was ik vroeg wakker en begon rustig wat te rommelen om alle tassen weer in te pakken. Het zou bij het vertrek niet meer dan 10 graden zijn dus ik besloot, na de ervaring van gisteren, om mijn overschoenen aan te doen. Zodat het iets warmer aan mijn voeten zou blijven. Maar zo is het een echte Elfstedentocht. Oostenwind en kou zoals bij de echte Elfstedentocht. Het stuk na Harlingen het zwaarst. We zullen het vandaag gaan zien daar in het noorden.

Toen ik mijn hoofd buiten de deur stak was er een strak blauwe lucht en een stralende zon. Ik besloot toch even uit de wind in de zon te gaan zitten en het was redelijk te doen. Niet verwacht.

Om half 9 stond de gastvrouw met een heerlijk ontbijt klaar voor de deur. Het zat in een mooi mandje met van alles en nog wat. Na rustig te hebben ontbeten en nog een praatje met de gastvrouw reed ik om 9 uur weg.

Op de fiets was het nog echt koud en ik was blij dat ik mijn overschoenen aan had. De wind was ook pittig en wat is dan een elektrische fiets een luxe.

Na een klein uurtje reed ik Harlingen binnen. Het was er heel erg druk met toeristen, boten en mensen op weg naar Vlieland en Terschelling. Ik besloot meteen maar door te fietsen. Het weer was perfect. De zon echt fantastisch. Even buiten Harlingen reden er twee dames voorbij op een Speed pedelec. Ik had ze zowel woensdag als donderdag al eens gezien. Waarschijnlijk dezelfde route aan het rijden zoals ik. Het doet me herinneren aan de Camino…. Elke dag dezelfde mensen tegenkomen. De rest van de dag haalden we elkaar geregeld weer in. Maar het is nog niet tot een “Buen Camino” gekomen.?

Ik vertrok verder richting Franeker. Ik dacht daar even een kopje koffie te gaan drinken maar er was nauwelijks nog een terrasje open en die open waren waren overvol. Ik fietste dus maar door en in een heel klein gehuchtje, Dongjum, en zette dus zelf een kopje koffie. Ik ben blij dat ik mijn brander heb meegenomen.

De stukken die ik nu moest rijden waren nu pal tegen de wind. Ik hoefde niet hard te werken maar je wordt wel moe van die wind in je oren, de hele tijd.

Hier in het noorden van Friesland is leegte, leegte, leegte. Maar het heeft ook iets speciaals.

In Sint Anna Polder besloot ik te lunchen. Ik moest eventjes op wachten maar daarna was het wel een heel lekker broodje. De zon werd steeds sterker en ook de wind maar ik genoot van elk moment. Even voor Marren reed er iemand met een uniform van het Rode Kruis voorbij. Ik haalde hem weer in en vertelde dat ik van het Rode Kruis was van district Brabant Noord. Hij kwam net van een inzet van de Elfstedentocht wandeltocht. Het was even leuk om elkaar zo te herkennen. Hij fietste heel hard dus liet ik hem weer verder alleen door fietsen.

Komoot deed even raar, en ik kon geen aanwijzingen vinden van de Elfstedentocht en dus reed ik een halfuurtje op de gok. Ik kwam langs kleine dorpjes. Allen zijn gevormd rond een terp waar meestal een kerk op staat. Het was het enige droge punt als de zee weer eens diep het land in kwam. Ik kan niet zeggen hoeveel ik er heb gezien maar het is veel.

Doordat Komoot dus even van de wijs was kwam ik wel richting Dokkum maar iets anders dan de oorspronkelijke route. Qua kilometers maakte het niet uit maar ik heb al een stuk gereden dat ik eigenlijk morgen ga doen.

Maar toen reed ik ineens te midden van vele Elfstedentocht wandelaars. Ik kreeg een dejavu van de Camino. Ik moest elke keer bellen want het pad was heel smal en allen waren net als ik op weg naar Dokkum. Ik zag een mevrouw met een schelp achter op haar rugzak en zei:”Buen Camino”, ze schoot en de lach en bedankte me. Het was overigens een prachtig fietspad dat langs het water loopt dat tussen Bartlehiem en Dokkum loopt. Morgen zullen we Bartlehiem echt zien.

Ik was op tijd in Dokkum en reed wat door het stadje. Het was heel druk en dus besloot ik toch maar gewoon al naar de overnachtingsplaats te gaan.

Daar werd ik met open armen opgewacht door Willy, een oudere vrouw die me welkom heette en met wie ik meteen een kopje thee dronk. Ik kreeg een mooie kamer en er zullen later nog een echtpaar komen slapen. Zij ging om 5 uur naar een borrel en dus bleef ik alleen achter. Ik voelden me te moe om weer naar de stad te gaan en besloot een vriesdroogmaaltijd van Adventure Food te nemen die ik bij mij had. Vegan Nasi met cashewnoten. Het was lekker en voedzaam en daarna een lekkere douche.

Daarna viel ik in slaap en werd wakker toen de anderen aankwamen. Ik was dus best moe.

Ik besloot om verder niets meer te doen. Het was goed geweest.

Friese Elfstedentocht - dag 2: Sint Nicolaasga - Witmarsum

Na een goede nacht klopte de gastvrouw om half 9 op de deur met het ontbijt op een dienblad. Het was echt overdadig. Na het ontbijt pakte ik mijn spullen en even over 9 was ik weer op weg.

Vandaag doe ik de hele Zuidhoek van Friesland. Het was mooi naar erg koud weer. Het eerst stadje dat ik van de elf aandeed was Sloten. Nou stadje. Je bent er zo doorheen. Maar prachtig en echt zo’n stadje net gracht en al. Ik moet steeds ook aan de Elfstedentocht van Maarten van der Weijden denken en al die mensen die op de kant stonden om hem aan te moedigen. Het volgende dorp was Balk. Groter dan Sloten en ook met grachten maar geen stad. Daar hield mijn GoPro er mee op. Batterij verwisselen. Het is zo koud dat alle batterijen heel snel leeg zijn. Ook mijn telefoon die op mijn fiets zit om te navigeren loopt razendsnel leeg. En ik heb hem wel nodig want ik vind dat de weg slecht is aangegeven. Komoot is de grote hulp.

Ook mijn voeten werden langzamerhand steeds meer ijsklompen.

Daarna reed ik de Friese wouden in een prachtig stuk bos. Ik eindigde op een grote stenen bank die daar stond ter ere van burgemeester Gaaikema. Een burgemeester uit de jaren 20 die heel veel bos op heeft gekocht om het te behouden omdat veel bos verdween om te worden verkocht voor de mijnbouw in België en Duitsland. Vanaf die bank kon ik het IJsselmeer al zien liggen. Het was daarna een lange weg langs het IJsselmeer tot Stavoren. Daar besloot ik maar even een koffiestop te doen met wat lekkers. Stavoren is stad 4 van de elf en is ook weer piepklein maar heel mooi. In de haven natuurlijk even het vrouwtje van Stavoren gefotografeerd. Na Stavoren wilde ik een weg nemen langs het IJsselmeer en niet de officiële weg maar bij het hek dat toegang gaf werd ik door tegenliggers gewaarschuwd dat het stikte van de vliegen. Ook gisteren viel het me al op dat er zoveel vliegen waren. En je rijdt soms door wolken van die beestjes heen. Ik besloot dus de officiële weg te nemen en daar waren er beduidend minder.

Hindeloopen was het volgende stadje. Klein maar fijn. Daarna kwam Workum.

Na Workum was het best tegen de wind in. Wat is het dan fijn om elektrisch te rijden. Ik heb heel wat vakanties op de fiets gedaan maar deze is de eerste elektrisch. In het dorpje Bedgum vond ik een bankje en besloot de te tijd te nemen. Ik zat er al een tijdje toen er een man met een rollator langskwam en een praatje begon. Hij woonde al zijn hele leven in dit dorp (waar maar 100 mensen wonen) en zou nergens anders willen wonen. Onderhand pruimde hij tabak en spuugde zo nu en dan wat van dat spul en nog meer uit. Hij heette Siebren en ik zei hoe ik heette. Hij zat echt op zijn praatstoel/rollator en begon te vertellen over van alles en nog wat. Het was heel erg interessant en het was echt een geweldige ontmoeting. Hij vond het leuk dat ik geïnteresseerd was en elke keer vertelde hij weer wat anders. Dat Bedgum het een na oudste dorp van Friesland was, een terpdorp, waarom de Friese boerderijen een gedeelte zwarte dakpannen hebben en een gedeelte rode dakpannen. (zwarte zijn geglazuurd en dus kunnen die regenwater opvangen dat gedronken kon worden). Ik kwam in een half uur heel wat te weten. Daarna reed ik weer door en zo kwam ik aan in Bolsward, stad zeven van de elf. De zon was wat warmer en het was er gezellig druk. Ik maakte een extra rondje want ik had nog tijd genoeg. Daarna vond ik ergens een bankje waar ik rustig de tijd kon volmaken want ik kon pas na 4 uur aankomen.

Vlak voor dat ik aankwam op mijn slaapadres in Witmarsum zag ik dat er een monument voor Menno Simons was en fietste daar nog even heen. Hij was een priester die in de 16e eeuw de bijbel ging bestuderen en zich tegen de Rooms Katholieke kerk verzette. Hij trad uit en stichtte een nieuwe kerk die vooral in de VS en in Canada bekend is als de Mennonieten. Ze zijn tegen modernisering en leven nog zo goed enzo kwaad als in de tijd van Menno Simons.

Daarna reed ik de laatste 500 meter naar het adres van “Vrienden op de fiets”.

Op de weg ernaar toe kwam er een auto me tegemoet en bleek het de gastvrouw te zijn. Ze vertelde me dat de deur van mijn kamer open was en dat ze zo terug was. Dat bleek een mooie kamer te zijn met eigen badkamer. Geweldig. Tot ze terug was rommelde ik en begon alle batterijen weer op te laden.

Na een uurtje kwam de gastvrouw en had een risotto als avondeten. Het was heerlijk. Daarna verder rustig aangedaan en vroeg naar bed voor de derde dag.

Friese Elfstedentocht - dag 1: Leeuwarden - Sint Nicolaasga

Daar gaan we weer. Ik zou het achteraf niet zo snel weer op weg zijn gegaan en het achter elkaar hebben gepland maar vele maanden geleden dacht ik dat het prima zou kunnen zo na de Camino meteen weer een ander outdoor avontuur.

Vandaag begin ik dus aan de Elfstedentocht op de fiets, of nog beter, op de ebike.?Vanmorgen vroeg op pad en na negenen de trein in op weg naar Leeuwarden. Het was heerlijk rustig in de trein en dus was het een prettige rit met een rustige overstap in Zwolle. Maar voor Heerenveen kwam de mededeling dat er een kapotte trein op het spoor stond en dat de sprinter niet verder ging alleen de intercity. Dus overstappen in een veel te drukke trein waar mijn fiets in het gangpad moest staan met toestemming van de conducteur. De man die er ook stond was een Bossenaar en had ooit in Vlijmen gewoond. De wereld is klein.

Aankomende in Leeuwarden kwam er een oudere man van wie de ene fiets was en even later een andere man waar de tweede fiets van was. Die begon tegen mij en die eerste man uit te varen dat we wel op moesten schieten want hij was al te laat. Hij begon zich steeds meer op te winden en allebei probeerden we niet te veel te reageren maar dat maakte hem nog meer boos.

Eigenlijk verweet hij ons bijna dat de trein te laat was en dat hij nu zijn afspraak miste.

Het was een hele rare situatie. Uit de trein keken we elkaar eens aan en toen zei de oudere man:”Ik hoop dat u een betere dag zult hebben.”

De Elfstedentocht begint meteen bij het station en dus was ik meteen op weg. Vandaag bijna 55 km naar Sint Nicolaasga. De schaatstocht gaat wat directer over water maar de fietstocht maakt wat meer omwegen. Het eerste stuk tussen Leeuwarden en Sneek was langs het kanaal over een prachtig fietspad. Het was nog bewolkt maar steeds meer kwam het zonnetje tevoorschijn. Het was vol met allerlei soorten weidevogels en het was een gekwetter van jewelste. Ik genoot weer. Na de Camino was het weer hard werken op school en soms heb ik zo’n heimwee gehad naar de Camino maar dit maakt weer veel goed.

Na 12 km nam ik even de tijd om te lunchen. Koffie zetten en een tortilla met pindakaas en banaan.

Daarna weer verder. Sneek was even druk. Maar daarna naar IJst. Wat een mooi stadje. Daar nam ik even een lekker portie friet ergens. We zijn weer aangekomen aan het trailfood. Niet het aller gezondste.

Daarna terug naar Sneek en toen een best wel saai stuk lang een provinciale weg. Ik was blij toen dat voorbij was.

De laatste 10 km gingen weer door de polders en langs de meren. Om half 6 belde ik aan bij Margje. Vanavond slaap ik bij een adres van “Vrienden op de fiets”. Een oude boerderij met een simpele kamer. Maar meer is helemaal niet nodig.

De accu is al weer aan het opladen want morgen hebben we veel wind tegen en ik geniet van een rustige avond om ook zelf weer op te laden.

Dag...... Camino

Omdat we vroeg zijn gaan slapen waren we ook vroeg wakker. Maar we hoeven niet te haasten en dus deden we rustig aan. Het regent buiten en we beseffen weer dat we zo geluk hebben gehad met het weer de afgelopen twee weken.

Om half 10 vertrekken we, de metro is 20 meter van het hotel. We kopen kaartjes en wachten op metro als een man ons in het Engels aanspreekt. Hij is Portugees en vraagt of we de Camino lopen. We zeggen hem dat we hem al gelopen hebben en nu terug gaan naar Nederland. Het is weer een kort maar leuk gesprek. Weer een onverwachte ontmoeting.

De metro is ongeveer een uur tot het vliegveld. Het weer klaart op en we zijn blij voor de Pelgrims die vandaag gaan vertrekken. We voelen ons nog met hun verbonden.

We zijn veel te vroeg maar we vinden een Starbucks en kijken op onze telefoon naar de kroning van King Charles. Er zijn er nog meer die dat doen.

Na een paar rustige uurtjes kunnen we onze bagage afgeven en door de security. We kijken wat winkels en eten een duur hapje (prijzen zijn echt exorbitant op dit vliegveld) en wachten op het moment dat we bij de gate kunnen inchecken.

Na een lange tijd konden we eindelijk het vliegtuig in. We betrokken wat te laat. Het was prachtig weer en een zon groette ons toen we de lucht in gingen. Dag Porto, dag Portugal, dag Camino. Jullie zijn goed voor ons geweest. We gaan als rijke mensen weer terug.

"If you could see the journey whole you might never undertake it; might never dare the first step that propels you from the place you have known toward the place you know not.

Call it one of the mercies of the road: that we see it only by stages as it opens before us, as it comes into our keeping step by single step.

There is nothing for it but to go and by our going take the vows the pilgrim takes: to be faithful to the next step; to rely on more than the map; to heed the signposts of intuition and dream; to follow the star that only you will recognize; to keep an open eye for the wonders that attend the path; to press on beyond distractions beyond fatigue beyond what would tempt you from the way.

There are vows that only you will know; the secret promises for your particular path and the new ones you will need to make when the road is revealed by turns you could not have foreseen.

Keep them, break them, make them again: each promise becomes part of the path; each choice creates the road that will take you to the place where at last you will kneel to offer the gift most needed - the gift that only you can give - before turning to go home by another way."

~ Jan Richardson ~