Ik was weer vroeg op. Vandaag alles weer in de grote rugzak. Dat is elke keer weer organiseren. Rustig buiten in de zon koffie gemaakt en genoten van het uitzicht. Een kaartje met twee Hollandse klompjes klaar gelegd voor de vrouw van wie het huisje was en op weg. Ik had ook nog klompjes voor Senja, de gastvrouw, en ze kwam al naar buiten om te zeggen dat ze vanmiddag in Sillisit moest zijn voor een verjaardag en dat ze mijn rugzak wel mee wilde nemen.

Ik hevelde de dingen die ik nodig moest hebben over in mijn kleine rugzak. Ik kon toen nog niet bevroeden hoe cruciaal dit aanbod zou zijn geweest.

Ze gaf me nog een foto van nog een map waar de weg op was getekend en zo vertrok ik rond 8 uur op weg.

Het weer was perfect.

De eerste vier kilometer liep langs de andere kant van de baai en was pittig maar goed te doen.

Na bijna twee uur kwam ik aan in Nunataaq. Vier huizen waren het. Meer niet. Hoe ver van de bewoonde wereld leven deze mensen. Bij een van de huizen zag ik een kinderhoofdje naar buiten kijken. Zou het vriendjes hebben hier of altijd alleen zijn? En hoe gaat het naar school? In Qassiarsuk is een school. Maar ik denk dat over deze wegen het zeker een uur duurt om er te komen. Ik ben op veel plaatsen geweest maar zo ver van de bewoonde wereld heb ik nog niet gezien.

Na de weg een kilometer gevolgd te hebben kwam ik bij een punt waar Senja me had gezegd naar rechts te gaan. Ik moest nu de rode stippen gaan volgen. Vanaf dat moment is het 7 uur een zoek plaatje geweest. Met mijn satelliet receiver had ik een kaart op mijn telefoon. Ik had wel geen service maar de Inreach zorgde voor ontvangst. Zo kon ik zien waar ik liep. Soms kon ik de rode stippen volgen, soms kon ik ze niet vinden. Dan hielp Komoot, dan weer niet en keek ik op de foto van de gastvrouw. Ik steeg, ik daalde, ik liep verkeerd en kon weer terug. Soms op een pad, soms dwars door de wildernis.

Mopper nooit meer als je in Nederland een wandeling niet goed vindt aangegeven. Ik ben er voor de rest van mijn leven van genezen. Ik vorderde gestaag maar langzaam en wat heb ik vele keren Senja in gedachte bedankt dat ik nu niet met 10 kilo extra op mijn rug liep.

Maar hoewel het zwaar was, ik heb me nooit verloren gevoeld. Buiten dat mensen wisten dat ik onderweg was, had ik ook een nood knop op mijn Inreach en zou ik ten aller tijden hulp kunnen krijgen. Maar dat heb ik nooit gevoeld.

Maar de uitzichten waren overweldigend. Op de top van de wandeling zag ik de eeuwige ijskap. Als een witte muur lag ze daar. Wat is dit groots en wat ben je dan klein.

Tien uur heb ik gelopen over 16 km. Op het laatst liep ik op adrenaline. Water vond ik telkens op het juiste moment en elke rode stip of ander teken gaven weer energie.

Uiteindelijk kwam ik op een gravel weg voor tractoren en wist ik dat we aan het laatste eind gekomen waren.

Op een gegeven moment liep de weg dwars door water. Er was geen enkele mogelijkheid anders dan zelf door het te lopen maar het kon me niet schelen.

Eindelijk kwam ik Sillisit aan. Senja kwam naar buiten en ik kon haar niet genoeg bedanken. Ik weet niet of ik het had gekund met mijn backpack. Elna de nieuwe gastvrouw wees me de weg. Voor vannacht kreeg ik een eigen cabine en morgen als de grote groep weg is heb ik het hele hostel voor mezelf. Wat een luxe.

Nog 500 meter maar alles was goed. In de cabine kon ik tot rust komen. Een bak noedels op het balkonnetje en een prachtig uitzicht over het fjord met daarin ijsbergen. Wat een prachtige afsluiting van een intense dag.

Opwarming

Net als heel hetArctisch gebiedheeft Groenland te maken met deopwarming van de aarde.

Al het ijs op Groenland bevindt zich op land. Als er fors smelt optreedt, dan zijn er twee fasen: eerst raken de onderliggende lagen ijs met smeltwater verzadigd doordat dit de vele luchtbelletjes erin "vult". Als de ijsmassa eenmaal verzadigd is, zoekt smeltwater zich een weg naar de bodem van de ijskap.

Tijdens het smeltseizoen zijn door de jaren heen meertjes en riviertjes met smeltwater te zien, de laatste jaren zelfs boven op de ijskap. Op verschillende plaatsen heeft smeltwater zich een weg naar de bodem van de ijsmassa gebaand en werkt daar als glijmiddel. Zo glijden delen van de ijskap versneld richting oceaan. Naar deNord east Greenland Ice stream(NEGIS) wordt onderzoek gedaan door EGRIP (East Greenland Ice-core Project). DeJakobshavn ice stream, die ten zuiden vanIlulissatin zee stroomt, zelfs snel (record van circa 2 m/uur in de zomer van 2012). HetIPCCschat dat sinds 1992 cumulatief drieduizend gigaton ijsmassa is gesmolten, met een toename de laatste 10 jaar. Per jaar verliest Groenland nu 300 km3ijsmassa. Onderzoekers berekenden dat het vallende smeltwater tijdens de smeltpieken een warmtevermogen produceert dat vergelijkbaar was met dat van deDrieklovendamin China, 's werelds grootste waterkrachtcentrale.

Het ijs op Groenland is kort na het jaar 2000 steeds sneller gaan smelten, waardoor de zeespiegel jaarlijks met ongeveer 0,8 millimeter stijgt. Tijdens dehittegolf van juli 2019steeg de zeespiegel 0,5 millimeter als gevolg van het smelten van ijs op Groenland. Als al het ijs op Groenland smelt, dan zal de zeespiegel met ongeveer zeven meter stijgen waardoor vrijwel alle kuststeden in de wereld zullen overstromen. Voor Groenland zelf heeft de opwarming voornamelijk positieve effecten. Zo duurt het groeiseizoen langer en kan het land onder meer aardappelen voor eigen verbruik verbouwen.

In augustus 2021 werd op het hoogste punt van Groenland voor het eerst, sinds het begin van de registratie in 1950, neerslag in de vorm vanregenwaargenomen.