Om half 7 waren we weer op pad.Het was donker en we hebben onze hoofdlampjes opgedaan zodat we in het donker kunnen zien. Dat was echt nodig want we gingen door een donker bos. Het was meteen vol er voor gaan want we moesten aardig klimmen. Voor ons liep een eenzame pelgrim. Hij ging achterste voren de stukken naar beneden. Ik doe het hem niet na. Langzaam werd het licht. En na een steile beklimming moesten we ook weer een steile afdaling af. Onder aan de berg kwamen we in het dorpje Arcade waar we in een barretje met vele pelgrims een ontbijt genoten. Wat deed dat goed. Daarna over een mooie oude stenen brug weer verder. Nu stond de tweede beklimming van de dag ons te wachten. Deze was lang en moeizaam. Veel rotsen om over te klimmen. Er kwamen ook pelgrims op de fiets langs die die stukken hun fiets naar boven moesten zeulen. Niet echt handig.

Het was echt heel pittig. Ieder van ons moest zijn eigen hobbels overwinnen. Niemand doet het voor jou. Het gevolg is ook dat er weer eens lange steile weg naar beneden was.

Onderaan de berg kon je twee wegen kiezen. Een gaan over de weg en een kans een klein stroompje in het bos. We kozen voor het laatste. We hebben prima wandelweer, bewolkt met een temperatuur van ongeveer 16 graden. Het was heerlijk rustig op het pad omdat de meesten de andere route nemen. Een enkele keer moesten we het water oversteken maar dat maakte het ook avontuurlijk. Een lang pad maar nooit saai.

We kwamen even voor 12 uur Pontevedra binnen wandelend. Omdat we pas om 3 uur kunnen inchecken hebben we eerst bij een prachtige kerk even gezeten, stempel gehaald.

Daarna zijn we ergens een pizza gaan eten.Hele lekkere. En nog boodschappen gedaan. Om drie uur konden we ons inchecken. De man achter de Bali sprak zowaar mijn achternaam goed uit. Hij bracht ons naar een kamer met uitzicht op de stad en met?…….. Een prullenbak (in nog geen enkele kamer was een prullenbak) en een waterkoker. Je ziet hoe behoeften basaal kunnen worden.

De kamer had een uitzicht over de oude stad, prachtig. De douche was heerlijk en dan knap je gauw op!

We hadden al warm gegeten dus konden verder rustig aan doen. We kwamen er achter dat er een pelgrimsmis was in de kerk van de Pelgrimerende Maagd. Het leek ons mooi om daar naar toe te gaan.De kerk is gebouwd in de vorm van een schelp en Maria is gekleed in pelgrimskleding. De kerk was afgeladen en we herkende verschillende pelgrims van de afgelopen dagen. Maar de hele mis was in het Spaans en de pastoor hield erg van preken. Geen woord gericht aan de pelgrims. Alleen aan het eind een zegen in het Spaans waarvan je iets kon begrijpen omdat het woord “Peregrino” werd gebruikt. Ik hoorde om me heen in verschillende talen toch enige teleurstelling. Ik hoop dat de mis in Santiago iets pelgrim vriendelijker is. Terug naar het pension om nog even iets te eten en dan weer een dag voorbij en weer een stukje dichter bij Santiago!

Deel 8: Wanneer kan ik een compostela aanvragen?

Degenen die de laatste 100 km naar Santiago te voet of te paard hebben afgelegd en de fietsers die de laatste 200 km hebben gefietst, kunnen in aanmerking komen voor een compostela. In het pelgrimsbureau wordt je gevraagd een formulier in te vullen. Als je aankruist dat je de tocht uit religieuze redenen hebt ondernomen, kun je een compostela ontvangen. Als je sportieve redenen invult, krijg je een simpeler getuigschrift.

De medewerker van het pelgrimsbureau beoordeelt aan de hand van de stempels in je pelgrimspaspoort of je aan die eisen voldoet. Of je nu uit Veghel of Venray komt, vindt men niet zo boeiend, het gaat hen vooral om die laatste 100 of 200 km. Het is daarom verstandig om op die laatste stukken twee stempels per dag te halen. Bedenk daarbij ook dat niet de afgelegde kilometers maar de afstand langs de kortste wegtussen de vertrekplaats en Santiago de Compostela bepalend zijn. Een omweg (zoals de Variante Espiritual of de Ruta del Padre Sarmiento op de Camino Portuguès) maken mag, maar de plaats van vertrek blijft bepalend.