Na twee rust dagen vandaag weer on-the-go. Het was heerlijk in mijn eigen bed te slapen.

Vandaag dus eerst met de trein terug naar Nijmegen en vandaar tot Zaltbommel en dan de trein weer terug naar huis.

Het was heerlijk stil op de weg en inde trein en in Nijmegen reed ik ook door verlaten straten om half 9 in de morgen.

Tot Weurt eerst door een industriegebied, wat het niet haalt bij waar ik in Duitsland door heen moest en toen de Waaldijk op. En eigenlijk ben ik die niet meer afgeweest tot aan Zaltbommel.

Eerst begonnen de mensen te wandelen met hun hond, toen de mensen die een vroege ochtend wandeling gingen maken, de renners, de joggers, de wielrenners, de gewone fietsers. Heel langzaam werd het drukker op de dijk.

Je rijdt onder de imposante brug bij Ewijk door en onderhand stroomt daar majestueus de Waal.

Het was echt genieten. De zon was niet heet, er stond bijna geen wind en het stralende weer maakte het bijna een zondagsommetje.

Bij de brug bij Beneden-Leeuwen besloot ik even rustig te gaan zitten om koffie te maken en een wrap met pindakaas en dadels te eten. Op twee bankjes van mij vandaan zat een opa met zijn kleinzoon van 7 á 8 jaar. Met een verrekijker keken ze naar de boten op de Waal. Het commentaar was ontzettend leuk te horen.

Daarna verder fietsend over de Waaldijk. Het is grappig. Ik heb nu nog maar 1 tas achterop bij me. Toen ik volledig bepakt en bezakt was werd ik door mede langeafstandsfietsers altijd duidelijk begroet. Ik was tenslotte van hun soort, niet? Nu, met maar 1 tas rijden ze langs me heen en lijkt het of ik er niet meer bij hoor, ha ha. Nee, ik ben nog steeds bezig met de Rhein Radweg hoor!

Op een gegeven moment fietste een man me voorbij:” Op vakantie?, vroeg hij. En ik bevestigde dat. Later fietste ik hem weer voorbij omdat hij ergens langs de weg appels aan het kopen was.

Weer een paar kilometer later fietste hij weer langs. “Heb jij zin in een appel?, vroeg hij. Ik bevestigende dat en we stopte. Uit de plastic zak met de net gekochte appels zocht hij de grootste uit en gaf hem aan mij. Er ontstond een gesprek, eerst over fietsen maar uiteindelijk kwamen alle wereldproblemen langs; boeren, vluchtelingen, Oekraïne enz.

Daarna groette hij mij en fietste weer verder. De appel die ik later op at was de sappigste die ik ooit heb gegeten. Heerlijk.

Het water in de Waal stond laag, woonboten op het droge en veel watertjes met nog maar een beetje water.

Bij Rossum was ook weer duidelijk hoe laag het water stond, de kribben stonden hoog en droog.

En zo kwam ik aan op station Zaltbommel. Met 54 km in de benen hield het hier op voor vandaag. Een ontzettend mooie tocht. Met de trein daarna naar huis om lekker uit te rusten.