Het regende de hele nacht en ook toen ik ging ontbijten.

Was trouwens wel bijzonder. Er zaten denk ik 20 mensen te ontbijten en het was helemaal stil. Dacht even dat ik een stilte retraite was gekomen en als iemand iets zei was het fluisterend.

Na het ontbijt de luxe om mijn fiets in mijn kamer helemaal klaar te maken. Ik deed meteen ook al mijn regenkleding en overschoenen aan. Maar buiten gekomen was het opgehouden met regenen. Ik besloot toch maar even een stukje met alles aan te fietsen.

Na ongeveer 7 km was ik terug bij de Rijn. Vandaag weer kilometers over gravel langs de Rijn. Bijna niemand te zien behalve diegene die net zo gek als ik zijn. Alle regenkleding kon uit.

Het was lang maar niet saai. Veel zwanen op de Rijn viel me op en ook de eerste varende rijnaak gezien die richting Bazel ging. Soms splitste de Rijn zich weer en was er het niet bevaarbare deel en het wel bevaarbare deel. Een lange tijd staan kijken bij een stuk verval van de Rijn. Wat komt er dan niet allemaal voorbij drijven.

Al een keer had ik moeten omrijden omdat het pad was ondergelopen. De Rijn staat hoog en veel gebieden hier zijn gebieden waar ze de Rijn de ruimte geven met als gevolg dat de fietspaden niet begaanbaar zijn.

De meeste paden zijn van gravel en de fiets bonkt er aardig door. En dat was nou juist wat ik niet nodig had. Ik was net over de helft toen het weer lichtjes begon te regenen. Uit ervaring weet ik dat je niet moet wachten want als het plots harder gaat regenen ben je te laat. Ik deed mijn regenkleding aan en fietste Nieuwenhausen binnen en het begon te storten. Daardoor keek ik even niet goed op de weg en ontweek een diepe kuil niet. En toen gebeurden het.

(Deze fiets heb ik bijna 20 jaar en ik dacht dat ik hem kende. Op de morgen dat ik Weil am Rhein vertrok bemerkte ik dat mijn bagagedrager los zat. Je kon hem van de kop helemaal draaien naar de grond. Alsof je er een ouderwetse standaard hebt zoals vroeger. Ik was verbaasd en na wat zoeken zag ik dat er een klikje was waar het weer achter haakte en dus ben ik zo vertrokken. )

Na lange wegen op gravel en deze kuil klapte mijn bagagedrager met tassen zo achter over op de weg. In de hoosbui moest ik eerst de tassen los maken en daarna tegen een muurtje proberen de bagagedrager weer op zijn plaats te krijgen. Ergens had ik tiewraps maar dan moest ik in de regen een tas open maken met als gevolg dat alles nat zou worden. Het lukte snel alles weer op zijn plaats te krijgen en de tassen weer op de fiets te plaatsen. Met een spin verzekerde ik zo goed zo kwaad de bagagedrager en stapte weer op de fiets. De stortbui ging door en dat maakte dat ik me moest concentreren met het fietsen. Gelukkig reed ik op asfalt en hobbelde het niet te veel. Het werd niet meer droog en dus kon ik niet stoppen om het verder te verzekeren. Dat moest dan maar in het hotel.

Ik reed langs Rust waar een groot pretpark staat, Europapark. Ondanks de regen was het vol en van verre hoorde je de mensen al gillen in de verschillende rollercoaster. Ik bedacht me dat ik mijn rollercoaster wel had gehad.

Nog twee keer moest ik omrijden vanwege het hoge water. Komoot (navigatie app) had het maar moeilijk ermee. Constant bleef deze zeggen: “ De route ligt 2,45 km achter u.” “De route ligt 5,56 km naast u.” Maar goed zo sprak iemand tenminste tegen mij.

Om 3 uur kwam ik aan bij het hotel. Alles te drogen hangen. En met tiewraps de bagagedrager verzekeren. Nu kan er echtniets meer mee gebeuren. Op de badkamer vloer mijn avond eten koken. Zo werd het toch nog een beetje kamperen.

Een rustige avond verder.