Vanmorgen was ik vroeger op weg en reed ik eerst langs een regeringsgebouw en daarna langs een school. Buiten op de pleinen ervoor werd heel officieel een groet gebracht aan de vlag. Bij het regeringsgebouw hadden de mensen zelfs hun linkerhand omhoog. Bijzonder

Vandaag zou ik eerst een gesprek hebben met Nar. Zij is de verantwoordelijke van het Focolarecentrum, kent mijn actuele situatie en wilde me graag leren kennen. Het was een fijn gesprek.

Daarna liep ik naar Bukas Palad waar een moeder met haar dove zoon op mij zat te wachten. Hij is veertien en zit op een special need school. Maar omdat zijn oudere broer al op de school voor dove kinderen in Manila zit kan moeder, weduwe, het niet betalen om hem daar ook naar toe te sturen. Eduardo kan ongelooflijk goed tekenen. Met wat kunst en vliegwerk probeerde ik met hem te gebaren. Hij zei zijn moeder dat hij het maar raar vond dat ik andere gebaren gebruikte maar ik heb hem uitgelegd dat in Nederland de gebaren iets anders zijn. Via zijn moeder kon ik toch een gesprek hebben. Ik merkte dat moeder hoopte dat ik hem eventueel wilde adopteren maar zo als ik met vele al heb gedaan, want de vraag wordt me vaak gesteld, zeg ik dat ik dat niet kan beloven.

Het is niet dat ik het niet kan maar ik voel dat het goed is om niets te beloven en eerst de situatie goed te bekijken. Nadat ze waren vertrokken sprak ik daarover met Erlita. Ze vond het jammer dat het was gebeurd maar ik verzekerde dat het me nu al vaak was overkomen en dat ik het kon begrijpen van ouders.

We hebben daarna nog lang over hoe nu een vervolg te geven aan dit. Via email en Skype gaan we een verbinding opzetten tussen mij en Bukas Palad zodat ik hun kan blijven adviseren. Daarna heb ik weer met de leerkrachten gegeten en daarna wat gerust.

Om half 3 begonnen de lessen weer. Deze twee middagen zal ik lesgeven in lezen, wat gebeurt er als een kind leest en hoe lezen leuk te maken. Niet dat deze leerkrachten veel moeten doen met lezen maar zo hebben ze meer kennis van wat zich afspeelt als een kind gaat lezen.

Het was dit keer zeer geanimeerd. Ook omdat ze heel duidelijk veel dingen kunnen herkennen in hun eigen klas.

De drie uren vlogen om. Het is mooi te zien. Een week geleden stond ik voor het eerst voor deze groep, allemaal vreemden, en nu zijn het vertrouwde gezichten. Lesgeven in het Engels is toch wel het meest vermoeiende en dus was ik aan het eind van de dag goed vermoeid. Maar het was weer een bijzondere dag en ik merk dat zelfs het grote afronden is begonnen. Gek idee dat ik over 5 dagen hier weg ben…….