Ja jullie lezen het goed. We zijn in de Verenigde Staten van Amerika geweest.
Nelson ligt heel dicht bij de grens en vooral Elma had al vaak verlangend naar die grens gekeken. In een folder in Nelson kwamen we een auto rit tegen die over de grens zou gaan. En omdat we vandaag een dag in Nelson zouden blijven hebben bedacht dat we dan dus ook een uitstapje konden maken naar de USA. Geen van beiden waren we er ooit geweest.
's Morgens zijn we vroeg vertrokken, een beetje zenuwachtig omdat overal geschreven stond dat ze heel streng zijn aan de grens.

Daar aangekomen hadden we wat auto 's voor ons en we merkte al dat er echt de tijd genomen werd met de controles. Achterbak open, allerlei soorten vragen, paspoort ingescand. Eindelijk waren we aan de beurt. Alles leek voor spoedig te gaan tot dat we moesten betalen voor het visum. En dat kon alleen cash met Amerikaanse dollars. Nergens had dat gestaan. Dus terug naar het eerste de beste dorp en een bank opzoeken. Na een uur waren we weer bij de grensovergang. Met het geld.
Maar toen gingen we echt door de molen, vragenlijsten invullen, van alle vingers werden vingerafdrukken genomen, een foto van ieder van ons, stempels in de paspoorten en een groene kaart die we ook weer in zouden moeten leveren bij het terug gaan naar Canada. Daarna netjes betaald.
Maar we waren in de "United States of America". We waren nu in de State of Washington. We kwamen door piepkleine plaatsjes. In Metaline falls is de film: De postbode, opgenomen. Maar het is zo klein dat we er bijna langs reden. Nog een aantal van die plaatsjes, of soms maar een paar huizen.
Op de kaart stond bij voorbeeld "Tiger" als plaats aangeduid. Het was letterlijk maar èèn huis. Na geluncht te hebben op een stille plek met weer beer waarschuwingen (de auto stond weer met de deuren open) besloten we toch weer langzaam terug te gaan.

Ik wilde heel graag een Amerikaans vlaggetje kopen en dus zijn we in elk gehucht de winkels in gedoken. Ook omdat het hier helemaal niet toeristisch is was het moeilijk iets te vinden. Maar dit was eigenlijk een excuus. We hebben zulke leuke gesprekken gehad. Mensen waren vriendelijk, vertelde over hun leven, waren blij dat je hun winkel aan deed. Het leverde twee kleine vlaggetjes op maar vooral mooie herinneringen. Het is eigenlijk het uiteinde van de USA en mensen vinden het zo leuk dat je juist hier bent.

In het laatste dorp hebben we een onze laatste dollars opgemaakt. En nog wat gekke foto's gemaakt met onze vlaggetjes. Daarna naar Canada, bij de grens onze groene kaart weer ingeleverd en alle douanebeambte gedag gezegd. Na zoveel keer ons hebben gezien wisten ze allemaal wie we waren en wat we hadden gedaan.
Het is echt weer een klein avontuurtje geweest.

O ja, het mysterie van al die hippie jongeren is ook opgelost. Over twee dagen begint hier een heel groot festival van vier nachten en drie dagen met allemaal alternatieve muziek en theater. Vandaar deze invasie van alternatievelingen.