Along my way I find the world

Dag mooi Istanbul

Vandaag de terugweg. Ik moest om 6.15 beneden zijn en zou een eenvoudig ontbijt krijgen omdat het ontbijt pas om 7.00 is. Maar beneden stond toch een uitgebreid Turks ontbijt. Hoe vroeg ben je dan opgestaan. De taxi stond al klaar en we vertrokken. Het was Istanbul uit bijna geen verkeer en dus binnen drie kwartier stond ik op het vliegveld. Er waren drie keer dat je door een veiligheidscontrole moest gaan. Ze laten niets aan het toeval over.

Het was dus een lange wachttijd maar ik vermaakte me prima met van alles en nog wat. Je hebt toch alles op je telefoon, spelletjes, communicatie, YouTube. We gingen op tijd het vliegtuig in. Deze keer was het iets drukker en vooral veel kinderen. De kerstdagen en Oud en Nieuw bij familie doorgebracht. Dat was duidelijk. Dat ze allemaal blij waren was een understatement. Er werd heel veel gehuild en geschreeuwd. Even doorbijten dus. Het was prachtig weer en we vlogen over Istanboel maar ik zat helaas aan de verkeerde kant. Maar de Zee van Marmara was ook prachtig.

Het zijn goed 3 dagen geweest maar door het vele dat ik heb gedaan lijkt het veel langer. Het is prachtig geweest om een nieuw land te hebben leren kennen en op plaatsten geweest te zijn die eerst tot de verbeelding spraken. Maar ook dankbaar dat alles weer zo goed verliep. Gelukkig werd het gedurende de reis iets rustiger. Om me heen en viel het uiteindelijk mee. Een keer begon het meisje achter mij heel hard op mijn stoel te schoppen maar na een “ernstige juffen blik” naar achter geworpen te hebben hield dat ook op.

Het laatste stukje boven Nederland was indrukwekkend. Het leek wel alsof ik over rijstvelden vloog, zoveel water. Hele stukken gras en akkerland helemaal blank. In een nat Nederland kwam ik aan. Maar dankbaar voor de drie fantastische dagen. Op naar de volgende reis!


The old city of Istanbul


Na weer een heerlijke nacht vroeg op en ontbijt. Vandaag de oude stad. Als eerste het Topkapipaleis.

Het Topkapipaleis of "Kanonnenpoortpaleis" (naar een nabijgelegen poort) was lange tijd de residentie van de Osmaanse sultan in Istanboel en vormt het bekendste voorbeeld van een serail (oosters paleis). Sultan Memet II gaf in 1459 de opdracht tot het bouwen van het paleis, waarna het van 1465 tot 1853 het centrum van de Osmaanse heerschappij was. Het paleis is gelegen op de oude akropolis van Byzantion op het Seraglio-punttussen de Gouden Hoorn en de Zee van Marmara, met uitzicht over de Bosporus. Het paleis bestaat uit vier verschillende hoven. Het eerste hof beslaat het gehele Seraglio-punt en wordt omringd door hoge muren. Toegang is mogelijk via de Bab-Hümayun, ofwel de Keizerlijke Poort. De Poort van de Groet (Babüsselam) leidt naar het tweede hof met gebouwen als de bakkerij, een hospitaal, paardenstallen, een Divan en de kwartieren van de Janitsaren. Door de Poort van Geluk (Babüssaade) komt men vervolgens in het derde hof, dat het centrum van het paleis vormt, een tuin omgeven door de Zaal van de Privékamer (Has Oda) gebruikt door personeel, de schatkamer, de harem, enkele paviljoens en de bibliotheek van Ahmed II in het midden. Het vierde hof ten slotte was een wat meer private tuin van de sultan met een aantal paviljoens, kiosken en terrasjes. Andere plaatsen in het Topkapi paleis zijn de Toren van Gerechtigheid en het Paviljoen van de Heilige Mantel met relieken van de profeet Mohammed en de eerste kaliefen. Het paleis doet tegenwoordig dienst als museum.

Het was weer een hele klim ernaartoe. En ik liep eerst nog verkeerd dus weer naar beneden en weer naar boven. Ik was vroeg en moest nog wachten. Om mij heen verzamelde meerdere mensen…… Italianen. Toen ze ontdekte dat ik Italiaans sprak begonnen ze van enthousiasme allemaal tegelijk te spreken. Ha ha!!! Met een gids werden we door de verschillende checkpoints geleid en begonnen we, ieder voor zich, met een audiogids eerst bij de Harem. Eigenlijk betekent het gewoon huishouden. Het innerlijke van de vele gebouwen. Prachtige mozaïeken en kamers. Je keek je ogen uit. Daarna door de vele tentoonstellingen van relieken van Mohamed (zijn voetafdruk) naar de juwelen van de Byzantijnse ridders. Alles was zo prachtig en mooi. Je keek echt je ogen uit. Ook het uitzicht over de Bosporus met de Europese en Aziatische kant wat echt een hoogtepunt. Na heel veel te hebben gezien wandelde ik richting de Hagia Sophia en naar het terrein tussen de twee moskeeën. De Hagia Sophia en de Blauwe moskee. Aan de buitenkant vind ik de de blauwe moskee het mooist. Op de binnen plaats van de moskee wat foto’s genomen en toen naar het verzamelpunt voor het bezoek aan de Basilica Cisterne en de Hagia Sophia. Eerst werden we door de gids naar de Basilica Cisterne geleid, langs de wachtende rij.

De Basilica Cisterne (ook wel bekend als Yerebatan Saray, Yerebatan Sarnic of Yerebatan Cisterne) is een zesde-eeuwse ondergrondse wateropslagplaats in Istanboel. De Basilica Cisterne werd tussen ongeveer 532 en 542 door de Byzantijnse keizer Justinianus aangelegd als wateropslagplaats voor zijn paleis. Dergelijke wateropslagplaatsen vindt men door heel Istanboel; ze werden aangelegd om in tijden van belegering over voldoende schoon drinkwater te kunnen beschikken. De cisterne ligt onder het voormalige Hippodroom, ten westen van de Sophia. Het water om de cisterne te vullen werd door middel van een aquaduct aangevoerd vanaf het 19 km ten noorden van Istanboel gelegen Belgrado-woud. Ik heb echt heel veel foto’s daar genomen en het was echt heel bijzonder. Ook de lichteffecten maakten het nog specialer.

Om twee uur gingen we pas de Hagia Sophia in dus tussen de twee enorme moskeeën nam ik even rust. Het middaggebed werd afgeroepen en het was indrukwekkend dit tussen die twee moskeeën te horen. Bijna als een vraag en antwoord. Het was goed even te zitten want ik had sinds een uur of 9 niet meer gezeten en er zaten alweer heel wat kilometers, al slenterend, in de benen. Om twee uur vertrokken we weer met gids die ons nu alles live vertelde. Maar eerst even iets over de Hagia Sophia.

De Hagia Sophia of Ayasofya" Hagia Sophia Heilige Grote Moskee" is een voormalige christelijke, oosters-orthodoxe kathedraal, die tegenwoordig als moskee in gebruik is. Van 537 tot 1453, toen het huidige Istanbul nog Constantinopel heette, was de Hagia Sophia de grootste kathedraal ter wereld. Na de val van Constantinopel in 1453 werd de kathedraal, onder Ottomaans bestuur, het islamitische gebedshuis Ayasofia. In 1934, tijdens het bewind van Atatürk, werd het gebedshuis een museum, en vanaf 2020 werd het opnieuw een moskee. De kathedraal was destijds niet gewijd aan een christelijke heilige, maar aan een van de aan Christus toebedeelde eigenschappen, namelijk die van de "Goddelijke Wijsheid" (Hagia Sophia). Het gebouw staat vanwege de bijzondere geschiedenis en architectuur op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Dat wij binnen op de vloer mochten lopen is een van de laatste keren. Vanaf 15 januari is de hele beneden verdieping gebedsruimte en mag geen toerist daar meer komen. Alleen via de boven verdieping kun je de Hagia Sophia dan nog bekijken. Met de gewoonlijke 14 miljoen bezoekers per jaar zal dat niet meer leuk zijn. De gids vertelde heel uitgebreid en dat was echt heel fijn. Na drie kwartier konden we zelf rondlopen en na alles gezien te hebben besloot ik naar de grote bazaar te gaan. Een kwartiertje lopen ligt een gebied met meer dan 7000 winkeltjes. En overal staan ze je naar binnen te lokken. Rijk aan kleuren, geuren en geluiden. Het was een belevenis op zich.

Daarna was het genoeg. Met een wandeling van nog een 25 minuten was ik terug bij het hotel.

Onderhand had ik ergens Turks fruit, en baklava gekocht. Met de hoteleigenaar gesproken en morgen moet ik 6.30 vertrekken. I.v.m. het verkeer vertrekken ze altijd vier uur van tevoren. Dat wordt dus vroeg opstaan.

De Bosporus

Na een goede nacht en enorm uitgebreid Turks ontbijt op weg. Vandaag richting Taksim en de Bosporus. Eigenlijk zou het makkelijker zijn eerst de Hagia Sophia enz. te doen maar die zijn op dinsdag dicht.

De hoteleigenaar had gisteren gevraagd om het bedrag in euro’s te geven. Jammer dat ik dat niet eerder wist. Nu op jacht naar euro’s. Je hoeft niet bang te zijn om een geldautomaat te vinden. Er staan er soms 6 naast elkaar, allemaal van verschillende banken. Maar geen een met euro’s en als ze ze aangaven er te hebben werd er gezegd out of cash. Ondertussen eerst langs de Kruiden bazaar. Prachtige plaatjes met bergen kruiden. Het was nog lekker rustig dus het was goed te zien. Daarna naar de Sülemanye Moskee. Ik had gehoord dat deze nog mooier is dan de Hagia Sofia. Op het terrein van de moskee liep een grote groep mensen met televisiecamera’s eromheen. De aandacht ging naar een persoon. Duidelijk een belangrijk persoon. Misschien ben ik vanavond wel op de Turkse tv te zien. Daarna de Moskee in. Hoofddoek om en schoenen uit. Wat een prachtige sfeer hing er. Rustig rondgelopen en daarna weer naar buiten. De Moskee staat hoog op een heuvel en zo kon je prachtig uitkijken over de Bosporus.

Daarna weer verder. Over de Galatabrug naar een ander deel. De brug heeft twee plateaus een voor voetgangers met veel restaurants en een voor verkeer. Aan de overkant vond ik eindelijk een pinautomaat die me euro’s kon geven. Een pinautomaat van de ING. Ik bedoel maar. En toen begon een fikse klim naar de Galatatower. Ik was helemaal rood toen ik boven kwam. Eerst dus maar eens even bijkomen in een café.

Daarna de lange winkelstraat naar het Taksimplein. Ik kwam langs de Katholieke Kathedraal. Heel mooi! Toch bijna vreemd om zo’n plaats hier te vinden. In die lange winkelstraat loopt een oud rood trammetje. Leuk. Het heeft alleen een toeristische functie maar het laat ook zien welke trams hier reden eerst. Uiteindelijk kwam ik uit op het Taksimplein. Een groot en beroemd plein waar van alles gebeurt. Gisteren hadden er nog 10.000 mensen gedemonstreerd tegen de oorlog in Gaza. Er stond ook een enorme tentoonstelling op het plein die de gruwelijkheden van Gaza tentoonstelden.

Vandaar uit rustig wandelend naar de Bosporus waar ik een boottocht zou hebben. Vele trappen naar beneden. Dan begrijp je hoe je langzaamaan veel al had geklommen. Op een gegeven moment liep ik langs een schoenen poetser die op het moment dat ik langsliep zijn borstel liet vallen. Automatisch tikte ik hem aan om erop te wijzen maar terwijl ik dat deed herinnerde ik me dat dat een truc was die ze expres doen en dan iets met geld doen. Meteen zei hij dank en riep me na. Ik reageerde niet en liep vlug door. Hij riep nog een keer en hield toen op. Gelukkig had ik het ergens gelezen.

Ik was ruim op tijd en dus liep ik wat heen en weer op de kade. De boot was echt een rondvaartboot en dus nam ik plaats boven en aan de kant waar we langs de oever zouden varen. Het begonnen grijzer te worden want er was regen voorspeld. Eerst even wat informatie over de Bosporus.


De Bosporus is een zeestraat in Turkije die de Zee van Marmara verbindt met de Zwarte Zee. Aan weerszijden van het zuiden van de zeestraat ligt de stad Istanboel. Op zijn smalst meet de Bosporus 698 meter. De lengte bedraagt 32 kilometer. De diepte varieert van 36 tot 124 meter.

De boot voer langs mooie moskeeën en paleizen. Overal werd wat verteld. Maar het was vooral de ervaring van de boottocht die het mooi maakte. Varen tussen twee continenten. Na een uur en drie kwartier waren we terug. Onderhand had het zo nu en dan geregend maar toen we van de boot kwamen begon het te plenzen. Omdat ik voor vandaag alles gezien had wat ik had gepland en ik al aardig had gewandeld besloot ik terug te gaan naar het hotel en even wat te rusten. Het eerste stuk was in de stromende regen maar ik heb een hele fijne paraplu en dus liep ik lekker door. Het waren vier kilometer die zo om waren. Er was ook zoveel te zien. Het was tijd voor gebed en dus riepen de moskeeën weer. Ik liep net tussen twee moskeeën en het leek alsof het echode.

Tegen 5 uur was ik terug bij het hotel en was het fijn om gewoon even te rusten. Een uurtje later weer vertrokken om ergens te eten. Via GoogleMaps had ik een restaurant dicht bij het hotel met hele goeie reviews. The Last Ottoman heette het. Ik kreeg, nadat ik de bestelling had gegeven, een soep van het huis. Al snel kwam de kebab met een enorme salade. Het was allemaal heel smakelijk. Het deed goed om zo goed te eten. Aan het eind van de maaltijd werd er ook nog baklava met thee aangeboden. Daarna rustig terug naar het hotel. Een welbestede dag.


Een paar dagen Istanbul

Een nieuw jaar, nieuwe reizen. Vandaag op weg naar Istanboel. Even een stedentrip. En omdat Hans en Henrike er vorig jaar waren geweest en verteld hadden hoe mooi de stad was wilde ik het met eigen ogen zien.

Dit wordt sowieso een mooi reis jaar. Ik heb al een reis geboekt in de zomer naar Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe. Dus veel om naar uit te kijken. Vanmorgen ben ik door tante Co en mama heel lief naar Eindhoven Airport gebracht omdat op Nieuwjaarsdag er te laat het openbaar vervoer gaat rijden. En gelukkig maar. Wat een drukte. Ik had heerlijk de tijd om de traditionele frappucino karamel van Starbucks te nemen. Ook al stond het vertrek om half 1, om half 12 gingen we al het vliegtuig in. Misschien omdat Turkije buiten de EU ligt moest je eerst door een paspoortcontrole. Het vliegtuig zat propvol maar de twee plaatsen naast mij waren leeg, wat een luxe. Het was een voorspoedige reis en om half 6 lokale tijd landde we op het tweede vliegveld van Istanbul Sabiha Gokcen.

Gisteren had ik al contact gehad met de taxichauffeur die me zou ophalen en die had een filmpje gestuurd waar ik precies naar toe moest lopen om hem te ontmoeten. Heel handig. Er stond een man te wachten maar die verzamelde alleen. Al snel bleek de taxichauffeur in het verkeer vast te zitten en dus nam deze man me mee naar een cafeetje en betaalde mij een thee. Er zaten 3 suiker zakjes bij. O ja. Mierzoete thee. Wat meteen opvalt hoeveel mensen roken. Overal ruik je de rook. In het half uur dat ik er zat had ik al aardig veel geïnhaleerd. Uiteindelijk kwam de man weer en bracht hij me naar de chauffeur. Ik zat riant in een bus. Het was onderhand donker geworden want Turkije ligt2 uur voor op ons. Het was druk op de weg. Ik was geland op het Aziatische deel en moest nu naar het Europese deel. Onderweg kwam ik namen als Decathlon en Mediamarkt tegen. Grappig. Het was een drukke weg en we gingen maar langzaam. Op een gegeven moment was de oproep tot gebed en ondanks het geluid van de vele auto’s was het goed te horen. Van alle kanten kwam het geluid. Ik had het al eens gehoord toen ik in Israël en Jordanië was maar het is altijd weer indrukwekkend. Na anderhalf uur kwam ik aan bij het hotel. Daar werd ik hartelijk ontvangen en kreeg ik een enorme kamer aangeboden met vier bedden. Na even wat gerust en gegeten te hebben was het tijd om te gaan slapen want de komende dagen zitten helemaal vol.

Takuss Kalaallit Nunaat

Als of er niets is gebeurd loop ik vanochtend weer naar beneden om te gaan ontbijten in hetzelfde hotel als toen ik vertrok. Maar wat een avonturen heb ik meegemaakt.

Het ontbijt is weer overvloedig. Je eet altijd meer dan je normaal zo doen. Overvloediger dan gisteren in Igaliku maar die overdaad zou daar niet passen.

Als je uit Groenland komt, kom je uit een andere wereld. Dan loop je op bergschoenen en outdoorkleding die je bijna 14 dagen aan hebt gehad. Dan heb je geen hutkoffer zo groot maar een rugzak die niet meer dan 10 kilo weegt.

Dit zijn de vakanties waar ik het meeste van geniet. Simpel maar vol avontuur. En de natuur, de prachtige natuur.

Ik was zo op het vliegveld en zo door de security. Ik vertrok weer van gate A20 maar nu niet naar Narsarsuaq maar naar Amsterdam.

Iemand vroeg gisteren hoe het verhaal van de ijsbeer is afgelopen. De twee ijsberen zijn verder noord gegaan. Ze hebben ongeveer de route genomen die ik van Tasiusaq naar Sillisit heb genomen, alleen dan in omgekeerde richting. Blij dat ik wat dagen eerder die route liep.

De KLM had laten weten 50 minuten later te vertrekken omdat het personeel vertraagd was. Dus uiteindelijk vlogen we een uurtje later. Iets meer dan een uur duurde de vlucht en stond ik weer op Schiphol.

De reis was voorbij. Ik heb zoveel beleefd dat het lijkt of ik een maand ben weggeweest. Dankbaar voor wat ik heb mogen beleven. De film gaat nog komen. Maar nu eerst even bijkomen. Dank voor iedereen die me gevolgd heeft. Het zijn die paar zinnen, een groetje dat altijd heel veel doen onderweg.

Groenland zit voor altijd in mijn hart. Ik ben er zeker van dat ik er nog wel eens kom en dus zeg ik: “ Takuss Kalaallit Nunaat” (Tot ziens Groenland)

Martini met gletsjerijs

En dan is de laatste dag alweer aangebroken.

Ik was vroeg wakker en pakte mijn rugtas in. Wat een ruimte is er ontstaan nu al het eten op is en dus verdwenen.

Ik ging vroeg ontbijten en at extra veel want ik weet niet wanneer ik iets kan eten. Waarschijnlijk pas op het vliegveld.

Ik kon rustig aan doen want om 9 uur hoefde ik pas te vertrekken.

Buiten was het wederom mistig maar er werd net als gisteren weer mooi weer voorspeld. Tenminste zou het voor de wandeling niet te warm zijn.

De weg die je naar de haven loopt is 4 km en wordt de Kings road genoemd omdat in 1954 Koning Frederik de negende over deze weg naar Igaliku kwam.

Ik betrok heel erg op tijd. Het eerst stuk is heel pittig echt recht naar boven. Maar voor ik boven was, was Igaliku verdwenen in de wolken. Gelukkig had ik het gezien vanaf deze hoogte toen ik aankwam, badend in de zon.

Lopen in de mist is lopen in de stilte. Alle geluiden zijn gedempt. Halverwege kwam de auto met mijn bagage langs. De man van het hotel vroeg of het goed ging. Nou 4 kilometer kan ik nog wel lopen. Ik kwam een uur voor het vertrek al bij de haven aan. Maar het gaf niet. In Groenland leer je wachten want alles is afhankelijk van weer en zee. Ik zou voor ik terug zou gaan naar Narsarsuaq nog een voorloper maken naar de Qoorup Gletsjer. Om 11 uur kwam de boot en samen met nog drie mensen stapten we in en begonnen we de tour. We moesten daarvoor een ander fjord in. Op de kaart lijkt het een stukje maar echt naar de voet van de gletsjer is meer dan 50 km. Het werd onderhand al lichter. De zon begon te proberen door te breken. We voeren tussen de kleine en grote ijsbergen. Het licht, zo gefilterd door de mist maakte het bijna mysterieus.

De boot verminderde vaart en voer nu heel rustig door al dat prachtigst.

We konden nu buiten staan en iedereen was stil.

Daarna werd er een grote ijsklomp uit het water gevist en kregen we allemaal Martini on the rocks met ijs van de gletsjer.

Langzaam voeren we verder en ja de zon brak door en het was heel speciaal.

Na een half uur keerden we weer om. En voeren langzaam het fjord weer uit. We maakte nog een rondje om een prachtige blauwe ijsberg. Ik heb honderden foto’s en video’s gemaakt.

Daarna door naar de haven van Narsarsuaq. Daar stonden ze al met busjes te wachten om iedereen weg te brengen.

En zo stond ik weer op het vliegveld. Twee weken later. Ik zag het vliegtuig uit Kopenhagen aankomen en de passagiers uitstappen. De mensen van Blue ice Explorer stonden weer klaar om nieuwe mensen op te wachten. Voor mij voelde alles vertrouwd, voor de nieuwe was er de verwachting.

En wie waren er ook? De Denen. Er waren er zowaar een aantal die mij vriendelijk toe lachten.

Het inchecken ging vlot en ik kon ook vlot door de security.

Het was druk op het vliegveld. Veel helikopters. Ook een die reddingswerk doet en er werd een man op een brancard uit gedragen. Wie weet wat hem was gebeurd?

Het duurde wat langer om te boarden. Omdat de mist enkele vluchten had vertraagd moesten we wachten zodat mensen hun aansluiting hadden voor Kopenhagen.

Ik zat op de eerste rij en had heerlijk veel beenruimte. Om mij heen gezellig de Denen. Wordt het misschien toch nog wat.?

Naast me was ook nog een plaats leeg dus ik had echt veel plaats.

We vertrokken drie kwartier later. Dat betekende na middernacht aankomen.

Het op stijgen was fantastisch. De zon was er helemaal en we vlogen over Igaliku, het plateau. Ik herkende zoveel plaatsen, zoveel herinneringen kwamen er op.

Als iemand me had voorgesteld nog een weekje te blijven had ik meteen ja gezegd. Wat heb ik genoten van dit land.

De vlucht ging verder voorspoedig. Kreeg wel weer dezelfde vegan maaltijd maar hé ik eet thuis ook wel eens twee dagen hetzelfde.

Om kwart over 12 s’nachts kwamen we aan in Kopenhagen. Op het vliegveld was het chaos. Het leek wel alsof ze alle bagage pas nu uitgaven. Gelukkig sliep ik weer in het hotel op het vliegveld zelf en zo was ik om 1 uur in mijn kamer.

Wandeling naar de waterval

Vandaag de laatste volle dag in Groenland. Dan zijn de 14 dagen om. Hoewel het lijkt of ik hier al meer dan een maand ben. Zoveel is er gebeurd en heb ik beleefd.

Vandaag niet heel veel op het programma dan alleen een kleine wandeling en lekker ontspannen.

Toen ik de gordijnen open deed lag er een mist over het fjord. Wat een geluk dat ik gisteren heb gelopen want dit stond niet in de weersverwachting.

Het ontbijt was weer heerlijk. Daarna eerst nog rustig aan gedaan en om 10 uur ben ik begonnen te wandelen. Even langs het kerkje wat open was en prachtig van binnen was. Daarna terug naar het hotel om toch mijn jas aan te doen want het was toch wel fris.

De weg naar de waterval was heel makkelijk. Na een klein half uurtje was ik er al. Het was niet echt bijzonder. Maar onderaan bij het fjord nam ik de tijd om nog wat te zoeken naar stenen. Ik vond er nog paar mooie. De zon begon langzaam tevoorschijn te komen en dus werd het ook warmer.

Het werd echt aangenaam en ergen op een klif met uitzicht over het gloed en Igaliku heb ik echt een hele lange tijd gezeten en genoten van al dat moois om me heen.

Daarna rustig teruggelopen en even naar het lokale winkeltje gegaan dat open was. Heel klein en van alles een beetje tot drie pakjes paracetamol. Maar ja als je maar 34 personen in het dorp hebt mag je er van uitgaan dat er dan geen 10 tegelijk hoofdpijn hebben.

Terug in het hotel lekker de tijd genomen en buiten gezeten. Om kwart over 1 alvast ingecheckt bij Air Greenland voor morgen. Het wordt serieus, morgen vertrek ik. Ik kan het eigenlijk niet geloven en de prachtige natuur blijft maar trekken. Ik heb al veel mooie reizen gemaakt maar deze is wel een die ergens boven aan staat. Wat een land, wat een natuur maar ook, wat een mensen. Alles is perfect geweest. Vandaag heb ik vooral gekeken, gekeken en nog eens gekeken om deze omgeving in mijn geheugen te prenten.

Om 6 uur weer het avond eten en wederom echt heel erg lekker. Het is echt heel lekker om zo aan te schuiven en het je zo lekker te laten smaken. Die vriesdroog maaltijden waren prima maar dit is zo heerlijk.

Na het eten alvast wat voorbereid in mijn rugzak en verder nog een heerlijke rustige avond.

Groenlandse gerechten en dranken

De Groenlandse keuken is van oudsher gebaseerd op de ingrediënten die beschikbaar waren, zoals vis en rendierenvlees. Het koude klimaat heeft altijd een rol gespeeld bij het feit dat er nauwelijks groenten en fruit konden worden verbouwd.

De schaarste van voedsel heeft er tevens voor gezorgd dat vrijwel alles van de vangst en jacht werd opgebruikt. Hoewel de voedselcultuur diepgeworteld is in de Groenlandse cultuur, kan het voor ons westerlingen soms weerzinwekkend zijn om te zien, proeven en ruiken wat de Groenlanders als delicatesse beschouwen.

Kiviaq

Dit winterse gerecht wordt gemaakt van het vlees van de zeekoe dat gefermenteerd wordt in het uitgeholde lichaam van een zeehond. Kiviaq wordt terecht beschouwd als een van de meest weerzinwekkende nationale gerechten in de wereld. De bizarre bereidingswijze van dit gerecht zullen we maar achterwege laten.

Suaasat

Dit klassieke gerecht kan gemaakt worden met zeehonden, walvissen of rendierenvlees. Sauusat bestaat uit een rijkgevulde soep met als basis gekookt vis of vlees geserveerd met rijst, uien en aardappelen.

Groenlandse dranken

De Groenlandse koffie is een traditioneel drankje die voornamelijk na een diner gedronken word. Het bestaat uit hun typische hete koffie, whisky, Kahlúa, Grand Marnier en een toef slagroom.

Naar het Narsaarsuup Qaava plateau

Ik was vroeg wakker maar dat gaf niets want ik wilde vandaag weer een lange wandeling maken. Vanuit Igaliku gaat een pittige wandeling naar een plateau vanwaar je de Qorooq Gletsjer kunt zien en het hele fjord. Verder gaat de wandeling door een gebied waar je labradoriet kunt vinden. Ook een hele mooie steen.

Na een uitgebreid ontbijt was ik om kwart voor acht in de benen. Het weer was fantastisch. Een strak blauwe lucht. Het was wind stil wat een prachtige spiegeling in het water veroorzaakte.

Het eerste gedeelte liep langs de rand van het fjord. Daarna meer landinwaarts en tenslotte moest ik er echt aan geloven en gingen we de hoogte in. Hoewel de temperatuur niet hoog was was de zon intens en ik begon ontzettend te transpireren. Het werd een pittige cardio workout. Op een gegeven moment kon ik niet en ging ik even zitten. Ik wist dat ik niet te lang dat moest doen anders zou ik niet meer verder kunnen, dus stond ik op en letterlijk tien passen later veranderde het landschap en was het zware werk over. Ik kwam weer bij een meertje waar een tent stond. Twee hikers die ik de dag ervoor had gezien hadden de nacht daar doorgebracht. In een volgend meertje vulde ik mijn fles weer. En toen na nog twee honderd meter stond ik op het uitkijkpunt. Adembenemend lag daar links van me het fjord en Sillisit en rechts de gletsjer, de ijskap en honderden ijsbeertjes in het water. Alle inspanning was vergeten. Hier had ik het voorgedaan. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Het was zo mooi!!!! Dit plateau heet Narsuursuup Qaava in het Groenlands.

Na heel veel foto’s en filmpjes te hebben genomen pakte ik mijn spullen weer en via een andere weg zou ik terug lopen. Die andere weg veranderde langzaam in een maanlandschap en ik wist dat ik daar labradoriet zou kunnen vinden. Het was heel bijzonder. Want in de zon lichtte de stukje op en ik zou kilo’s mee hebben kunnen nemen. Uiteindelijk gaf ik zo’n 12 stukken in mijn rugzak. Helemaal blij vervolgde ik mijn weg. Ik ben echt gek op stenen en thuis heb ik ook best wat. Maar ze zelf vinden. Is echt het aller leukste.

Langzaam begon het pad weer te dalen en kwam het grote meer weer in zicht. Het ging langzaam want de weg lag vol met losse stenen maar gestaag ging ik verder. Om 2 uur was ik terug in het hotel. 17,5 km gewandeld en o zo blij dat ik het gedaan had. Dit had ik niet willen missen.

Na een heerlijke douche en een colaatje zero, even rusten.

Daarna in het restaurant even al mijn social media gedaan. Alleen daar is internet.

Om 6 uur was het eten. Heel wat minder mensen dan gisteren. De Denen zijn weer verdwenen.

Het was wederom heel lekker. De kok is een Française. Ze verstaat haar vak.

Daarna verder een rustige avond. Met lekker lezen en ontspannen.

Sport

Groenland heeft een eigennationaal voetbalelftaldat niet bij deFIFAenCONCACAF Gold Cupis aangesloten. Groenlanders kunnen wel uitkomen voor hetDeens voetbalelftal.

Het voetbal op het eiland is de afgelopen jaren flink gemoderniseerd.Gravelveldenwerden vervangen doorkunstgrasen er zijn plannen om een stadion in Nuuk te bouwen om interlands te kunnen spelen. Dit is een van de voorwaarden om lid te kunnen worden van de FIFA. In de toekomst wil Groenland een aanvraag doen om lid te worden van de FIFA.

De nationale voetbalcompetitie draagt de naamCoca Cola GM. Eerst wordt er in regionale poules gespeeld om een plaats in de eindronde. In de eindronde wordt via knock-outs de winnaar bekend.

Groenland heeft ook een eigen nationaal handbalteam. Dit team heeft deelgenomen aan meerdere edities van het wereldkampioenschap handbal.