Westmannaeyri
Als ik ´s morgens uit mijn tentje kijk is het mist dat de klok slaat. Maar dat weerhoudt me niet op te staan en na een stevig ontbijt ga ik op weg naar Storhofði. Dit is het uiterste puntje van het eiland Heimar en het winderigste weerstation van de wereld. Maar ongeveer 4 dagen in het jaar is het er windstil...... En ja je raad het al..... Ik kom dus op één van die windstille dagen daar. Geen zuchtje wind en dus moet ik de tijd nemen dat de mist optrekt. Ik wandel daar naar de kliffen en bekijk twee uur lang het leven van al die zeevogels. Ook de papagaaiduikers zijn er ontzettend veel. Toch zijn zete ver weg om mooie foto´s te maken zoals in de reisgidsen.
Daarna fiets ik terug naar het dorp en ga nu de andere kant van het eiland op. In 1973 is hier een grote vulkaan uitbarsting geweest en er is een heel stuk bij het eiland gekomen dat er eerst niet was. Een stukje aarde dat jonger is dan dat ik ben. Ik beklim de krater van de vulkaan waar de grond, nu na meer dan dertig jaar nog rookt en warm is van de uitbarsting. Het maakt allemaal een grote indruk op me.
Reacties
Reacties
Dag Marianne,
Vanavond weer even op je site geweest om de laatste avonturen te vernemen.
Het gaat heel goed met je heb ik de indruk.
Kom je nog wel terug? Ik geniet van je foto.s die veel herkenning bij me oproepen.
Heb je de puffins al gezien? Zo ja dan mag je hiervan een foto voor mij maken.
Hartelijke groeten ook van je andere huisgenote.
Ria
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
