De reisgids vandaag:

Afhankelijk van je vluchtschema kun je vandaag nog deelnemen aan een laatste optionele excursie.

Een optionele excursie brengt je naar Soweto, het South Western Township. Tijdens het Apartheid regime was het voor niet-blanken verboden in grote delen van het land te wonen. Zij werden veelal verplicht om in de zogenoemde townships aan de rand van steden te wonen. Soweto is door beroemde bewoners als Nelson Mandela en aartsbisschop Tutu, maar ook door de Scholierenopstand van 1976, het bekendste township van Zuid-Afrika geworden.

Afhankelijk van je definitieve vluchtschema word je vanmiddag of in de loop van de avond naar de luchthaven van Johannesburg gebracht, vanwaar je naar huis vliegt.

Ik was vroeg wakker na een goede nacht. Daarna opstaan en gaan ontbijten want om 9 uur zou de tour naar Soweto vertrekken. Het ontbijt was heel druk. Veel mensen. Om 9 uur kwam Eric, onze gids ons halen. We reden eerst bijna drie kwartier naar het begin van Soweto. Daar namen we een foto bij het welkomsbord. Daarna reden we eerst rond. De contrasten waren duidelijk. Van arm naar armer naar nog armer. Hutje boeven op elkaar en we stopte bij een gedeelte waar we allemaal uitstapten en door een andere gids meegenomen werden de wijk in. Tussen golfplaten huisjes liepen we in een doolhof van straatjes. Soms keek om de hoek van de deur een kind ons aan. We nochten in een huisje van een vrouw binnen kijken. Een groot bed en een kookstel was alles wat er was. Op bed lag een baby van 8 maanden te slapen.

De gids bracht ons naar een uitzichtpunt waar we de rest van de wijk konden zien.

Het was echt om stil van te worden.

Daarna reden we verder en stapten uit bij de straat waar het huis van Desmond Tutu en Nelson Mandela staan. Twee Nobelprijswinnaars die buren waren.

Maar dat was een commerciële plaats. We hebben alleen gekeken van de buitenkant. Eric kwam een man tegen die had meegemaakt dat Mandela terug naar zijn huis kwam nadat hij was vrij gekomen.

Hij vertelde wat dat voor hem was.

Daarna reden we weer verder. Verderop was een plein waar de Soweto opstand van 1976 was begonnen.

Even informatie daarover.

Hector Pieterson was een van de duizenden zwarte schoolkinderen die op 16 juni 1976 in Soweto, Zuid-Afrika, protesteerden. Het protest werd gewelddadig en leidde tot dagenlange rellen. Hector was een van de eersten die werd gedood. Hij werd een symbool van de opstand in Soweto.

De leerlingen waren ontevreden omdat scholen in de townships van Soweto gedwongen werden de Afrikaanse taal te gebruiken. Terwijl duizenden studenten zich verzamelden, begon de lokale politie op de studenten te schieten. Onder de doden was Hector Pieterson, die 12 jaar oud was. Nadat Hector was neergeschoten, pakte de 18-jarige Mbuyisa Makhubo hem op. Hectors zus, Antoinette, was bij hen. Een krantenfotograaf genaamd Sam Nzima maakte een foto van Hector die door Mbuyisa van het toneel werd weggevoerd. De kinderen renden naar Nzima's auto. Hector werd met spoed naar een kliniek gebracht, waar hij dood werd verklaard.

Op het plein stond Antoinette op ons te wachten en zij vertelde haar verhaal. Hoe de opstand was begonnen en de dood van haar broertje. Over hoe ze had kunnen vergeven en hoe ze nu vrij was van boosheid en haat. Een indrukwekkend verhaal.

Op het plein stonden meerdere groepen en er werd steeds naar haar gewezen en foto’s genomen. Wat bijzonder dat wij met deze vrouw konden praten.

Daarna nog een foto met haar bij de beroemde foto. Wow wat bijzonder.

Daarna reden we naar een andere kant van Johannesburg om daar het standbeeld van Mandela te zien. Een hele dure wijk. Zo’n tegenstelling van wat net gezien en geoord hadden.

Daarna bracht Eric ons terug. Wat een bijzondere ervaring.

Daarna begonnen het wachten van lange uren op het vertrek want we vliegen pas om 11,25 vanavond maar daar is het volgend verhaal goed voor.