De reisgids vandaag:

Vrije dag. Je kunt de Victoria Watervallen vandaag op eigen houtje verder verkennen. Zo kun je bijvoorbeeld, mits de hoogte van het water het toelaat, met een rubberboot een deel van de Zambezi afgaan, het zogenaamde 'White Water Raften'. Of bezoek de Zambiaanse zijde van de watervallen. Bij de brug tussen Zimbabwe en Zambia steken veel Zambianen per fiets de grens over om groente en fruit in Zimbabwe te verkopen en zakken meel mee terug te nemen waardoor het er vaak gezellig druk is.

Heerlijk uitslapen, rustig ontbijten en om 11 uur namen Els en ik de shuttle van het hotel naar de ingang van het Nationaal Park Victoria Falls. Bij het uitstappen van het busje werd je belaagd door verkopers. Het is soms irritant dat ze niet eens ruimte maken.

Het park kost aan Zimbabwaanse zijde 50 dollar. Dat is best veel maar je laat het ook niet voorbij gaan.

Daar na liepen we naar uitkijkpunt 1. Er zijn totaal 16 uitkijkpunten en je loopt zeg maar langs de rand van het ravijn en aan de overkant is de waterval. Bij het begin staat ook het standbeeld van Livingstone die de watervallen rond 1853 ontdekte. Hij was net op tijd uit zijn bootje gestapt toen hij ontdekte dat de Zambesi zich in het ravijn stortte.

Het is een spektakel om de waterval van heel veel punten te kunnen bewonderen. Vele foto’s heb ik genomen. Er is op dit moment minder water en Zambia kampt ook met water gebrek en daarom was ook de mis en opspattende druppels niet zo erg. De poncho kon ik de tas blijven. Het was echt adembenemend. De Victoria watervallen horen ook tot de 7 wereldwonderen.

Na bijna twee uur te hebben rond gelopen besloten we even wat te drinken. Daar zat Yvette die eerst de Zambiaanse zijde had gedaan. Na even samen gezeten te hebben vertrokken wij richting Zambia.

Eerst uit Zimbabwe, stempel. Daarna Zambia in, stempel.

Daartussen was een brug die de beide zijden van de kloof verbond. Het was best een pittige wandeling want de hitte was groot en geen schaduw.

Daarna het Zambiaanse Nationale Park in. Weer een entreegeld van 20 dollar. Maar hoewel dit stukje kleiner is dan die aan de Zimbabwe is mag je deze echt niet missen. Vanaf daar kon je heel goed de kloof inkijken en dat was een prachtig gezicht.

Het was echt adembenemend. Na een lange tijd besloten we weer terug te gaan naar Zimbabwe. Het omgekeerde proces moest nu gebeuren en dus weer twee stempels in het paspoort.

Ik zit nu al op stempel 20 op deze reis. We liepen het hele stuk te voet en het had ook wel wat. Het liet je van dichtbij de chaos en drukte ervaren van een Afrikaanse grensovergang. Mensen op de fiets, lopend, verkopen, vervoeren, alles gebeurt er. En ondertussen de eeuwige verkoper die je constant de zoveelste nijlpaard, olifant, of wat dan ook van hout steen probeert te verkopen.

Na de grens namen we een taxi en zo waren we om half 5 weer in het hotel. Na even wat gedronken te hebben lekker naar de kamer en wat kun je dan opknappen van een douche.

Om 7 uur kwam de man die de herinnerings t-shirts had gemaakt. Het was heel mooi geworden en ik ben er heel blij mee.

Daarna eten in het hotel zelf en daarna gauw naar bed want morgen is het weer heeeeeeeeeel vroeg.