De reisgids vandaag:

De laatste wildernis van Namibië kent veel schoonheid. Je moet daarom vandaag vroeg uit de veren om het maximale uit de dag te halen. Zo bezoek je vandaag het Himbadorp Otjikandero waar je kennis maakt met de cultuur en de dagelijkse bezigheden van de bewoners. Een bijzonder inkijkje in een van de meest traditionele stammen van Namibië.

Vanuit Otjikandero is het nog een paar uur rijden naar het beroemde Etosha Nationaal Park. Etosha betekent 'Grote' Witte Plaats van Droog Water'. Een naam die ontleend is aan

de enorme zoutpannen die het landschap domineren. Al in 1907 werd dit gebied uitgeroeid tot nationaal park. Het enorm natuurgebied slaat zo'n 23.000 km², bestaande uit

savanne met centraal gelegen een 'pan' (depressie). Je rijdt het park binnen via de territoriale poort en zal Etosha op dag 14 via de oostelijke poort weer verlaten. Je eerste overnachtingsplek ligt ongeveer halverwege het park, je overnachtingsplek op dag 13 ligt niet ver van de uitgang. Je

maakt vandaag nog je eerste game drive door het park.

Om 7 uur ging de wekker. Buiten was er verwen gezang te horen van een groep mensen, afwisselend van elkaar in een vraag en antwoord spel. Buiten was het adembenemend. Buiten het hek stond een struisvogel. Hij begon te dansen toen ik met mijn handen begon. Te zwaaien.

Even buiten het het dorp ligt een Himba dorp. We zouden het gaan bezoeken. Cardi kocht eerst heel veel zaden en we werden opgewacht door een man die ons in het Engelse zou rondleiden. De vrouwen zijn heel typisch gekleed maar vooral gekleurd. Na hun eerste menstruatie wassen ze zich nooit meer met water. Maar smeren ze zich in met klei en wassen zich met rook van een speciale boom waar ze ook kruiden in verwerken. We mochten ook foto’s maken en de man vertelde veel en gaf op al onze vragen antwoord. De andere mensen spraken geen Engels en hij moest het voor hun vertalen wat we vroegen. De kinderen stalen natuurlijk de show. De van hen genomen foto werden zorgvuldig bekeken.

Op hun marktje kocht ik twee armbandjes. Afdingen deed ik niet. Alles kom ten goede aan de gemeenschap. Daarna liepen we met de gids naar hun tuin en plantte de zaden voor hun in de grond.

Daarna begon de rit naar Etosha. En…… dit keer op asfalt. Wat een verschil. Het was niet zo ver naar Etosha. Even voor de ingang van het park lunchte we en rond 1 uur betraden we het park. Etosha is groter dan het Krugerpark in Zuid-Afrika. Meteen bij de eerste water pool was het raak. Heel veel olifanten, zebra’s, een giraf en allerlei soorten bokken en hertensoorten. Wat een opname konden we maken.

Mijn compact camera die 40x vergroot kan alles zo dichtbij halen. Geen telelens kan daar tegen op. En met een monopod ( of te wel een statief met 1 poot) heb ik ook de stevigheid en stabiliteit.

Daarna zijn we door het park gegaan en als er een dier werd gespot werd er hard geroepen STOP en dan kon iedereen een foto maken.

We reden ook langs de pan van Etosha. Een enorme zijvlak waar alleen in de regentijd een beetje water staat maar de meeste tijd staat tie droog. De overkant zie je niet.

Daarna zette we de vaart in. We wilde voor zonsondergang bij Halali zijn. We gaan er slapen maar er is ook een prachtige waterpool waar bij zonsondergang de dieren komen drinken. Even voor zonsondergang kwamen we aan en het was prachtig de zon over de savanne onder te zien gaan. We zaten nog geen 10 minuten of er kwamen een mama neushoorn en kind aanzetten die begonnen te drinken. Het was muisstil. Er zaten misschien wel honderd mensen en niemand sprak. De pool ligt op nog geen 50 meter van waar wij zaten. Daarna kwam er een derde en er was een beetje ruzie tussen de twee volwassenen. Onderhand honderden vogels kwamen ook drinken en een hyena. Maar je hoorde dat er wat in de lucht hing. En ja, in de verte een stofwolk die twee olifanten kwam aankondigen. De neushoorns liepen snel weg en toen weer in de verte een enorme stofwolk en heel majestueus kwam daar een kudde olifanten uit de nu donkere bossage lopen. Wat een opwinding bij iedereen dit is waar je het voor doet, hier ben je voor gekomen.

Ze begonnen allemaal te drinken en te baden. Er werd gekeuveld en wat ruzie gemaakt. Het was een prachtig schouwspel.

Na drie kwartier keerde ik terug naar de compound want er moest nog gegeten worden en ik had mijn kamer nog niet. Na het eten rustig naar de kamer. Het was weer een dag van hoogtepunten geweest zoals zovele.