De reisgids vandaag:

Een interessante reisdag naar het noorden van Namibië staat vandaag op het programma. Je volgt een deel van de Skeleton Coast, een van de gevaarlijkste kusten ter wereld die helemaal tot in Angola doorloopt. De harde winden, mistbanken, onvoorspelbare stromingen en woeste branding hebben menig schip doen vergaan en de restanten van verschillende schepen zijn nog steeds zichtbaar. Niet alleen schepen zijn hier in grote aantallen vergaan, ook walvissen stranden vaak aan deze kust. De vele walvisskeletten die vroeger op de stranden lagen zijn de reden dat het gebied Skeleton Coast is genoemd. Je maakt een stop bij een van de scheepswrakken. Je trekt de regio Kunene in, het voormalige Kaokoland. Het landschap is droog, moeilijker begaanbaar en wordt dan ook de laatste wildernis van Namibië genoemd. Dit is het woongebied van de Herero en de Himba. De vrouwen van de Herero bevolking vallen op door het dragen van Victoriaanse jurken, een kledingstijl die ze na contact met de vrouwen van Duitse missionarissen hebben aangenomen. De Himba leven een semi-nomadisch bestaan en zijn herkenbaar aan de bruinrode kleur van hun huid, haar en kleding (vaak alleen een geitenleren rok). Deze rode kleur wordt verkregen doordat ze zich insmeren met een mengsel van rode aarde, kruiden, boomschors en vet ter bescherming tegen het woestijnklimaat. Aan het eind van de dag kom je aan bij je hotel in Kamanjab.

We vertrokken half 9. Ook vandaag niet voor dag en dauw. Het was mistig. Dit is bijna altijd hier in Swakopmund si dat het gisteren zo’n mooie dag was, was uitzonderlijk. We reden eerst een stuk langs de Skeleton Coast. In Hentiesbay een korte stop daar kregen we te horen dat we toch naar Cape Cross konden gaan. Er is daar een enorme oorrobben kolonie maar een paar dagen geleden leek het er op dat ze daar veel dieren aan het afschieten waren. Het zou niet fijn Zijn daar naar toe te gaan. Nu bleek dat ze nog niet met het jachtseizoen waren begonnen en dus gingen we er alsnog heen.

Honderdduizenden oorrobben liggen daar boven op elkaar. De stank was enorm. Maar je kunt op enkele meters van ze afstaan. Wel oppassen want het blijven wilde dieren. 

Prachtige foto’s kon ik maken en zelfs een filmpje van een pup die bij zijn moeder dronk. Ik voelde me een filmer van de BBC voor de film “Earth”.

Daarna gingen we weer verder. Langs de weg stonden heel veel stalletjes met zoutkristallen. Er wordt het heel veel zout gewonnen. Ze waren prachtig. Ik kocht er een naar we zullen zien wat er van overblijft.

Daarna een eindeloze weg door niets. Alleen maar zand en plat. Zo nu en dan een mijn. We zijn nu in het gebied gekomen waar heel veel mineralen uit de grond worden gewonnen.

Langs de weg kraampjes waar stenen worden verkocht. We kwamen aan in Uis waar we lunchte. Aan de rand van de weg lagen grote stukken floriet. Stukken die in Nederland honderd euro kosten. Hier wordt het gebruikt om wegen aan te geven.

De lunch was lekker. Het was fijn even uit de hobbelige truck te zijn. De wegen zijn weer alleen maar gravel.

Even buiten Uis lag een Himbadorp. Iedereen wilde er foto’s van maken, ook van de mensen. Ik voel me dan zo ongemakkelijk. Morgen gaan we al naar een Himba dorp. Later stopte we bij een markt van de Herera. Ik kocht een zelfgemaakt zakje waar ik mijn stenenverzameling in kan doen en een ander klein dingetje ik weet je moet afdingen maar ik ben daar slecht in en wat ze vroeg was een tientje bij elkaar. Je helpt de mensen ermee. Nu voelde ik me wel rustig om te vragen of ik een foto van hun mocht maken. Dat mocht.

Daarna nog 150 km in een hobbelige truck. Het wordt nu echt warmer. We tikken vandaag voor het eerst 30 graden aan en dat zal zo blijven tot Johannesburg.

We kwamen na zonsondergang aan. Een mooi klein huisje om even te relaxen. Heerlijk buiten eten en dan slapen.