In Namibië
Eerst weer de reisgids vandaag:
Vanuit Springbok is het minder dan 2 uur rijden naar de grens met Namibië. De formaliteiten nemen doorgaans weinig tijd in beslag. Ook vandaag ben je veel onderweg, maar de omgeving waar de weg je doorheen voert is werkelijk prachtig. Je passeert bergen en woestijn, maar ook groene velden waar dankzij de irrigatie van de Oranjerivier onder meer druiven worden verbouwd. Je bestemming voor vandaag is Afrika's grootste en meest adembenemende kloof, de Fish River Canyon. De eroderende werking van de Fish River in het rotslandschap heeft na miljoenen jaren een 161 kilometer lange kloof gevormd die op sommige plaatsen een breedte bereikt van 27 kilometer en een diepte van 550 meter. Tegenwoordig staat de rivier bijna het hele jaar (op maart en april na) droog afgezien van wat poeltjes her en der. De allereerste bewoners van het gebied schreven het spectaculaire meanderen toe aan bovennatuurlijke krachten. Volgens een legende van de San is de kloof ontstaan toen de slang Kouteig Kooru zich terugtrok in de woestijn, op de vlucht voor jagers, en zo diepe sporen in het landschap achterliet. Afhankelijk van de tijd bezoek je de Fish River Canyon vandaag of morgen vroeg in de ochtend.
Om kwart over 6 ging de wekker. Ik begin een routine te ontwikkelen van alles de avond te voren zo goed als alles voor te bereiden zodat je zo snel mogelijk klaar bent.
Kwart voor 7 ontbijt en half 8 vertrokken we weer. Het was prachtig weer. Even was er paniek bij Cardi dat ze haar werk visum voor Namibië niet had. Dat moeten ze hebben om Namibië binnen te komen maar via e-mail had ze het als nog.
Daarna op naar de grens. Het was een tocht waar het landschap steeds desolater werd, de vegetatie begon te verdwijnen en de stenen steeds meer plaats maakten voor zand.
De formaliteiten aan de grens duurde ongeveer een uur. Eerst uit Zuid Afrika, dan niemandsland met een foto bij het bord “welkom in Namibië” en daarna weer wat stempels om Namibië binnen te komen. Daarna begon de reis naar Fish River Canyon. Eerst nog op asfalt maar al snel ging het over op gravel. Dat wordt ongeveer de ondergrond voor de komende 15 dagen. Geloof me. Je wordt aardig door elkaar geschut en het geluid is oorverdovend. Maar de vergezichten maakten alles goed. Rond 12 uur lag daar in het niets ineens een restaurant naast de weg. We gingen daar lunchen. Je bent gemiddeld daarvoor minder als een tientje kwijt. Het was een restaurant met allemaal verroeste auto’s maar die van de jaren 40, 50. Verroest en al stonden ze overal. Die heb ik ook al enkele langs de kant van de weg zien staan. Vergane glorie.
De lunch was heerlijk en met de aanwezige wifi kon ik mama even bellen. Zij kan mij trouwens volgen met de satelliet ontvanger die ik heb. Zo kan ze me toch volgen waar ik ben en kunnen we elkaar sms’jes sturen waar helemaal geen bereik is.
Daarna echt naar Fish River Canyon. Het was nog een uur verder op een hobbelige weg. Maar dan heb je ook wat. Adembenemend mooi lag deze aan onze voeten. Alby liet ons ergens uit en langs de rand liepen we de twee kilometer terug naar de truck. Ik bleef maar foto’s en video’s nemen. Op een gegeven moment werden we een minuut stil en je hoorde niets. Fish River Canyon is na de Grand canyon de grootste van de wereld en een van de oudste stukken aarde. Prachtig.
Daarna nog de lange en bonkige tocht naar het Ai-Ais resort. De zon begon langzaam onder te gaan en met de laatste stralen kwamen we aan. Na ons in onze kamer te hebben geïnstalleerd hadden we een eenvoudige maaltijd.
Ai-Ais is ook een Spa met warm water bronnen en ik wilde nog perse zwemmen. De anderen hadden geen zin maar ik kleedde me om en ging naar het zwembad. Het was heerlijk. Ik was alleen en boven me strekte zich de Melkweg uit. Daar lag ik. In de Namibische dessert in een warm zwembad met boven mij de Melkweg. Wat wil je nog meer.
Reacties
Reacties
Wat een mooie reis ben je aan het maken en ondanks de ongemakken hier en daar geniet je zo te lezen van elke minuut.
Wauw, ik krijg zin om ook er naartoe te gaan zus. Echt indrukwekkend!!
Het is een en al bevestiging dat het maken van deze reis een uitstekende keuze is geweest Marianne?!!!!! Je ziet het ook op de foto ('s)😀 Dankjewel weer!
Hoe bijzonder weer, Marianne!
En wat stoer en vooral slim dat je toch ging zwemmen en een onvergetelijk genietmoment had.
Zo, dit is dus met terugwerkende kracht, want het verslag van gisteren heb ik net eerst doorgenomen.
Wat een mooie sage of te wel "sprookje" van die meanderende slang die wegvluchtte.
Wat fijn dat je af en toe het directe contact met mama Truus kunt hebben.
dank voor de betrokkenheid die jij ons gunt!
En wat moet dat een magisch moment voor jou zijn geweest onder de sterrenhemel... alleen met de oneindigheid.
Je bent een sterke persoon Marianne!!
Wat heerlijk om zo te zwemmen!! Wat een geweldig avontuur!! Liefs, Lucy
Geweldig om je reis weer te volgen. En idd geweldig om zo onder de sterrenhemel te zwemmen...
Wat maak je weer allemaal mee...fantastisch hoor
Veel liefs Juul
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}