Na weer een heerlijke nacht vroeg op en ontbijt. Vandaag de oude stad. Als eerste het Topkapipaleis.

Het Topkapipaleis of "Kanonnenpoortpaleis" (naar een nabijgelegen poort) was lange tijd de residentie van de Osmaanse sultan in Istanboel en vormt het bekendste voorbeeld van een serail (oosters paleis). Sultan Memet II gaf in 1459 de opdracht tot het bouwen van het paleis, waarna het van 1465 tot 1853 het centrum van de Osmaanse heerschappij was. Het paleis is gelegen op de oude akropolis van Byzantion op het Seraglio-punttussen de Gouden Hoorn en de Zee van Marmara, met uitzicht over de Bosporus. Het paleis bestaat uit vier verschillende hoven. Het eerste hof beslaat het gehele Seraglio-punt en wordt omringd door hoge muren. Toegang is mogelijk via de Bab-Hümayun, ofwel de Keizerlijke Poort. De Poort van de Groet (Babüsselam) leidt naar het tweede hof met gebouwen als de bakkerij, een hospitaal, paardenstallen, een Divan en de kwartieren van de Janitsaren. Door de Poort van Geluk (Babüssaade) komt men vervolgens in het derde hof, dat het centrum van het paleis vormt, een tuin omgeven door de Zaal van de Privékamer (Has Oda) gebruikt door personeel, de schatkamer, de harem, enkele paviljoens en de bibliotheek van Ahmed II in het midden. Het vierde hof ten slotte was een wat meer private tuin van de sultan met een aantal paviljoens, kiosken en terrasjes. Andere plaatsen in het Topkapi paleis zijn de Toren van Gerechtigheid en het Paviljoen van de Heilige Mantel met relieken van de profeet Mohammed en de eerste kaliefen. Het paleis doet tegenwoordig dienst als museum.

Het was weer een hele klim ernaartoe. En ik liep eerst nog verkeerd dus weer naar beneden en weer naar boven. Ik was vroeg en moest nog wachten. Om mij heen verzamelde meerdere mensen…… Italianen. Toen ze ontdekte dat ik Italiaans sprak begonnen ze van enthousiasme allemaal tegelijk te spreken. Ha ha!!! Met een gids werden we door de verschillende checkpoints geleid en begonnen we, ieder voor zich, met een audiogids eerst bij de Harem. Eigenlijk betekent het gewoon huishouden. Het innerlijke van de vele gebouwen. Prachtige mozaïeken en kamers. Je keek je ogen uit. Daarna door de vele tentoonstellingen van relieken van Mohamed (zijn voetafdruk) naar de juwelen van de Byzantijnse ridders. Alles was zo prachtig en mooi. Je keek echt je ogen uit. Ook het uitzicht over de Bosporus met de Europese en Aziatische kant wat echt een hoogtepunt. Na heel veel te hebben gezien wandelde ik richting de Hagia Sophia en naar het terrein tussen de twee moskeeën. De Hagia Sophia en de Blauwe moskee. Aan de buitenkant vind ik de de blauwe moskee het mooist. Op de binnen plaats van de moskee wat foto’s genomen en toen naar het verzamelpunt voor het bezoek aan de Basilica Cisterne en de Hagia Sophia. Eerst werden we door de gids naar de Basilica Cisterne geleid, langs de wachtende rij.

De Basilica Cisterne (ook wel bekend als Yerebatan Saray, Yerebatan Sarnic of Yerebatan Cisterne) is een zesde-eeuwse ondergrondse wateropslagplaats in Istanboel. De Basilica Cisterne werd tussen ongeveer 532 en 542 door de Byzantijnse keizer Justinianus aangelegd als wateropslagplaats voor zijn paleis. Dergelijke wateropslagplaatsen vindt men door heel Istanboel; ze werden aangelegd om in tijden van belegering over voldoende schoon drinkwater te kunnen beschikken. De cisterne ligt onder het voormalige Hippodroom, ten westen van de Sophia. Het water om de cisterne te vullen werd door middel van een aquaduct aangevoerd vanaf het 19 km ten noorden van Istanboel gelegen Belgrado-woud. Ik heb echt heel veel foto’s daar genomen en het was echt heel bijzonder. Ook de lichteffecten maakten het nog specialer.

Om twee uur gingen we pas de Hagia Sophia in dus tussen de twee enorme moskeeën nam ik even rust. Het middaggebed werd afgeroepen en het was indrukwekkend dit tussen die twee moskeeën te horen. Bijna als een vraag en antwoord. Het was goed even te zitten want ik had sinds een uur of 9 niet meer gezeten en er zaten alweer heel wat kilometers, al slenterend, in de benen. Om twee uur vertrokken we weer met gids die ons nu alles live vertelde. Maar eerst even iets over de Hagia Sophia.

De Hagia Sophia of Ayasofya" Hagia Sophia Heilige Grote Moskee" is een voormalige christelijke, oosters-orthodoxe kathedraal, die tegenwoordig als moskee in gebruik is. Van 537 tot 1453, toen het huidige Istanbul nog Constantinopel heette, was de Hagia Sophia de grootste kathedraal ter wereld. Na de val van Constantinopel in 1453 werd de kathedraal, onder Ottomaans bestuur, het islamitische gebedshuis Ayasofia. In 1934, tijdens het bewind van Atatürk, werd het gebedshuis een museum, en vanaf 2020 werd het opnieuw een moskee. De kathedraal was destijds niet gewijd aan een christelijke heilige, maar aan een van de aan Christus toebedeelde eigenschappen, namelijk die van de "Goddelijke Wijsheid" (Hagia Sophia). Het gebouw staat vanwege de bijzondere geschiedenis en architectuur op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Dat wij binnen op de vloer mochten lopen is een van de laatste keren. Vanaf 15 januari is de hele beneden verdieping gebedsruimte en mag geen toerist daar meer komen. Alleen via de boven verdieping kun je de Hagia Sophia dan nog bekijken. Met de gewoonlijke 14 miljoen bezoekers per jaar zal dat niet meer leuk zijn. De gids vertelde heel uitgebreid en dat was echt heel fijn. Na drie kwartier konden we zelf rondlopen en na alles gezien te hebben besloot ik naar de grote bazaar te gaan. Een kwartiertje lopen ligt een gebied met meer dan 7000 winkeltjes. En overal staan ze je naar binnen te lokken. Rijk aan kleuren, geuren en geluiden. Het was een belevenis op zich.

Daarna was het genoeg. Met een wandeling van nog een 25 minuten was ik terug bij het hotel.

Onderhand had ik ergens Turks fruit, en baklava gekocht. Met de hoteleigenaar gesproken en morgen moet ik 6.30 vertrekken. I.v.m. het verkeer vertrekken ze altijd vier uur van tevoren. Dat wordt dus vroeg opstaan.