Na een goede nacht klopte de gastvrouw om half 9 op de deur met het ontbijt op een dienblad. Het was echt overdadig. Na het ontbijt pakte ik mijn spullen en even over 9 was ik weer op weg.

Vandaag doe ik de hele Zuidhoek van Friesland. Het was mooi naar erg koud weer. Het eerst stadje dat ik van de elf aandeed was Sloten. Nou stadje. Je bent er zo doorheen. Maar prachtig en echt zo’n stadje net gracht en al. Ik moet steeds ook aan de Elfstedentocht van Maarten van der Weijden denken en al die mensen die op de kant stonden om hem aan te moedigen. Het volgende dorp was Balk. Groter dan Sloten en ook met grachten maar geen stad. Daar hield mijn GoPro er mee op. Batterij verwisselen. Het is zo koud dat alle batterijen heel snel leeg zijn. Ook mijn telefoon die op mijn fiets zit om te navigeren loopt razendsnel leeg. En ik heb hem wel nodig want ik vind dat de weg slecht is aangegeven. Komoot is de grote hulp.

Ook mijn voeten werden langzamerhand steeds meer ijsklompen.

Daarna reed ik de Friese wouden in een prachtig stuk bos. Ik eindigde op een grote stenen bank die daar stond ter ere van burgemeester Gaaikema. Een burgemeester uit de jaren 20 die heel veel bos op heeft gekocht om het te behouden omdat veel bos verdween om te worden verkocht voor de mijnbouw in België en Duitsland. Vanaf die bank kon ik het IJsselmeer al zien liggen. Het was daarna een lange weg langs het IJsselmeer tot Stavoren. Daar besloot ik maar even een koffiestop te doen met wat lekkers. Stavoren is stad 4 van de elf en is ook weer piepklein maar heel mooi. In de haven natuurlijk even het vrouwtje van Stavoren gefotografeerd. Na Stavoren wilde ik een weg nemen langs het IJsselmeer en niet de officiële weg maar bij het hek dat toegang gaf werd ik door tegenliggers gewaarschuwd dat het stikte van de vliegen. Ook gisteren viel het me al op dat er zoveel vliegen waren. En je rijdt soms door wolken van die beestjes heen. Ik besloot dus de officiële weg te nemen en daar waren er beduidend minder.

Hindeloopen was het volgende stadje. Klein maar fijn. Daarna kwam Workum.

Na Workum was het best tegen de wind in. Wat is het dan fijn om elektrisch te rijden. Ik heb heel wat vakanties op de fiets gedaan maar deze is de eerste elektrisch. In het dorpje Bedgum vond ik een bankje en besloot de te tijd te nemen. Ik zat er al een tijdje toen er een man met een rollator langskwam en een praatje begon. Hij woonde al zijn hele leven in dit dorp (waar maar 100 mensen wonen) en zou nergens anders willen wonen. Onderhand pruimde hij tabak en spuugde zo nu en dan wat van dat spul en nog meer uit. Hij heette Siebren en ik zei hoe ik heette. Hij zat echt op zijn praatstoel/rollator en begon te vertellen over van alles en nog wat. Het was heel erg interessant en het was echt een geweldige ontmoeting. Hij vond het leuk dat ik geïnteresseerd was en elke keer vertelde hij weer wat anders. Dat Bedgum het een na oudste dorp van Friesland was, een terpdorp, waarom de Friese boerderijen een gedeelte zwarte dakpannen hebben en een gedeelte rode dakpannen. (zwarte zijn geglazuurd en dus kunnen die regenwater opvangen dat gedronken kon worden). Ik kwam in een half uur heel wat te weten. Daarna reed ik weer door en zo kwam ik aan in Bolsward, stad zeven van de elf. De zon was wat warmer en het was er gezellig druk. Ik maakte een extra rondje want ik had nog tijd genoeg. Daarna vond ik ergens een bankje waar ik rustig de tijd kon volmaken want ik kon pas na 4 uur aankomen.

Vlak voor dat ik aankwam op mijn slaapadres in Witmarsum zag ik dat er een monument voor Menno Simons was en fietste daar nog even heen. Hij was een priester die in de 16e eeuw de bijbel ging bestuderen en zich tegen de Rooms Katholieke kerk verzette. Hij trad uit en stichtte een nieuwe kerk die vooral in de VS en in Canada bekend is als de Mennonieten. Ze zijn tegen modernisering en leven nog zo goed enzo kwaad als in de tijd van Menno Simons.

Daarna reed ik de laatste 500 meter naar het adres van “Vrienden op de fiets”.

Op de weg ernaar toe kwam er een auto me tegemoet en bleek het de gastvrouw te zijn. Ze vertelde me dat de deur van mijn kamer open was en dat ze zo terug was. Dat bleek een mooie kamer te zijn met eigen badkamer. Geweldig. Tot ze terug was rommelde ik en begon alle batterijen weer op te laden.

Na een uurtje kwam de gastvrouw en had een risotto als avondeten. Het was heerlijk. Daarna verder rustig aangedaan en vroeg naar bed voor de derde dag.