We hadden ons verslapen. Om 10 over 6 werden we wakker. Nou ja verslapen…….

In het hostel is het al een drukte van belang. We slapen met alleen maar vrouwen op deze etage en ik kreeg een flashbacks van een tijd dat ik in Italië woonde.

Om kwart voor 7 vertrokken we. Op ons hoofd weer onze hoofdlampjes want die hadden we echt weer nodig. Het was namelijk een bospad. In de donkerte met het beginnende licht was het alsof we een prachtig concert waren beland. Zo veel vogelgezang. Het maakte het ochtendgloren nog specialer.

Na vier kilometer kwamen we langs een barretje en besloten e om ons ontbijt te nuttigen. Koffie, en sapje en een lekkere cake/koek. Ik belde even tante Co die vandaag jarig is en we genoten van ons rust momentje. Daarna weer verder. Het pad wat we volgde ging nu op en neer door een prachtig dal. Het was echt genieten van de mooie natuur. Het enige dat tegenviel waren weer de mountainbikers. Er was weer een tour aan de gang en de kleine wandelpaden waren er eigenlijk niet op berekend om fietsers en voetgangers samen te laten gaan. Vooral bij het naar beneden gaan werd er hard gefietst. Jammer want het voelde voor veel pelgrims niet echt veilig.

Aan het eind van dit lange pad waren bankje en we namen er even op plaats. Er kwamen twee dames op leeftijd langs. Je komt mensen soms iedere dag tegen en soms een paar dagen niet. Je begint ze namen te geven om ze te onderscheiden. Zo noemen we deze twee dames: De tantes. Een jong meisje dat elke dag alleen een klein tasje en een waterfles bij zich heeft en elke dag een andere outfit: de mannequin. Een man die we al van af Porto hebben gezien: de jongen man alleen. Een groep meiden die van allerlei nationaliteit zijn: de gemeenschap. Wie weet hoe wij genoemd worden door anderen.

Het ging lekker voorspoedig. Het weer was ook perfect. In de weken voor we begonnen heeft het veel geregend en ook volgende week wordt veel regen verwacht. En tegelijkertijd is het niet te warm.

We moesten nog drie kilometer toen we even in een bushokje een rustpauze hadden en er een vrouw langskwam. Ze is Nederlandse en we waren haar in Pontevedra tegengekomen bij de pelgrims mis en we kletste even samen over dat het toch nergens op leek. Het gesprek was geanimeerd en we Besloten verder met zijn drieën te lopen. Aimé vertelde dat ze verleden jaar de Camino Frances had gelopen vanaf de Spaans/Franse grens en dat haar man nu de Camino Primitivo met haar zoon aan het wandelen was en ze elkaar in Santiago zouden ontmoeten. Ze waren als gezin verslaafd geraakt aan de Camino

Het was een leuke en gezellige ontmoeting. En zo liepen als vanzelf Padron binnen waar we afscheid namen want zij ging nog 6 km verder. Ons hostel voor vandaag ligt letterlijk aan de Camino en we werden heel hartelijk verwelkomt door de gastvrouw. We kregen zelfs ieder een papieren zak met dingen voor het ontbijt van morgen. Leuk verzorgd. .

We begonnen eerst met weer even op adem komen en lekker te rusten.

De restaurant sluiten hier van vier tot acht en dat meestal de tijd dat we willen eten en vandaag is het ook nog de Eerste mei en dus een feestdag (Dag van de arbeid). We besloten toch de stad in te gaan om te gaan kijken omdat we morgen weer in het donker vertrekken. Het was een zoektocht naar we vonden een cafetaria open. Het is veel junkfood deze dagen maar dat komt wel weer goed als we thuis komen.

In het cafetaria kwamen we de “Gemeenschap” (groep dames van de nacht ervoor weer tegen. We namen de tijd en hadden prima gegeten toen we daar nog even in de Basiliek van San Tiago (Sint Jacob) een stempel konden halen. Een hele mooie!

Nog even hebben we heerlijk aan de rivier op een bankje gezeten. Het was de juiste temperatuur. Wat een geweldig gevoel. Morgen lopen we Santiago binnen, het is ons gelukt. We hebben het lichamelijk zwaar gehad en soms was het emotioneel uitdagend. Door allerlei stadia zijn we gegaan en wat was het allemaal mooi om door te maken. Het zal echt geweldig zijn.

In de kamer aangekomen zijn we ons gaan voorbereiden op de nacht. En gaan we vroeg slapen.

Deel 11: De Botafumeiro

DeBotafumeiro is het grootste wierookvat ter wereld en wordt gebruikt in de kathedraal van Santiago de Compostela.

Volgens overlevering dient de Botafumeiro om de lucht in de kathedraal te zuiveren van onreinheden en onwelriekende geuren van depelgrims, maar in de praktijk geldt het wierookvat als een belangrijke toeristischeattractie. Het is voor bezoekers altijd een verrassing of ze de botafumeiro in bedrijf zien, want van tevoren wordt niet bekendgemaakt of de viering al dan niet plaats zal vinden.