Om kwart voor 7 waren we weer op pad. We hadden naast een drukke weg geslapen en het was warm dus niet optimaal deze keer. Weken hebben we in Nederland naar warmte gesnakt. En nu zijn we het bijna al weer vergeten. Gelukkig is het hier niet zoals in Zuid Spanje.

Vandaag gaan we iets voorbij Redondela.

Het was nog donker toen we vertrokken. Dat komt dat het een uur vroeger hier is. Het eerste stuk ging nog door de stad. Even buiten Porrino was een heel donker stuk. We kwamen een egel tegen die langs de weg aan het dwalen was. Dit keer maar niet opgepakt.

In het donker was het op een gegeven moment verwarrend waar er naar toe moesten. Eerst maar even de hoofd lamp op. Uiteindelijk kwamen we er uit en konden onze weg vervolgen. Langzaam werd het licht en langzaam liepen we weer met vele pelgrims. Na 6 kilometer kwamen we bij het “Pelgrims Paradijs” zoals dat genoemd wordt. Je hebt er alles. Je kunt er nieuwe schoenen kopen, eten, slapen, stempels, alles wat een pelgrim nodig heeft. We namen er een lekker ontbijt. Daarna weer verder. Een hele klim naar boven. Elke keer dat we dachten er te zijn kwam er weer een stijging. Op 10 kilometer gingen we, na een prachtig uitzicht echt steil naar beneden. We hebben het al vaak tegen elkaar gezegd, wat zijn we blij met onze stokken! Soms zien we mensen tegen een heuvel op gaan hangend voorover. Of bijna balancerend op stenen. Stokken helpen om je balans te houden en je knieën en rug te ontlasten.

De afdaling was heel steil. En zo na nog een twee kilometer liepen we al Redondela in. Tussendoor nog een slak met huis van de wisse dood gered omdat tie een drukke straat over wilde steken. En hem even in het gras gezet. In Redondela komen de twee varianten van de Camino Portugues, de kust en de centrale route, samen. Dus weer meer pelgrims. Het is mooi om te zien hoe mensen je groeten. Er heerst een vriendelijkheid naar de pelgrims, zonder dat er wat wordt verwacht.

In Redondela besloten we een lekkere lunch te nemen. Ook omdat we niet wisten of er iets te eten zou zijn dichtbij het hostel. We vonden een café die heerlijke broodjes gezond serveerde en het was even heerlijk te zitten en te genieten van zo iets simpels als een broodje.

Daarna nog drie kilometer naar het hostel. We moesten eerst de sleutel ophalen maar daarna waren we al om kwart over een in onze kamer met een fantastisch uitzicht over Ria de Vigo. We hebben nog iets meer dan 80 km te gaan.

We waren de eerste dus lekker in de schone douchen ons wassen en ook de kleren want buiten was het mooi weer en dus konden we alles even wat verfrissen.

De rest van de middag rustig aan gedaan. Tegen de avond zijn we terug gegaan om te kijken of er wat te eten was in de bar verder op maar het leek meer dat ze alleen maar drinken en iets erbij serveerden. We namen een koffie en een sapje, kochten water en liepen weer terug naar de kamer. Einde van weer een mooie dag.

Deel 7: Wat is een Compostela? (2)

De compostela zag er decennia lang hetzelfde uit, fraai maar ook wat saai. In 2014 heeft het document – zoals de Vlamingen dat zo mooi noemen – een nieuw kleedje gekregen. De vormgeving is wat fleuriger en aan de tekst is toegevoegd dat de pelgrim tenminste honderdduizend meter te voet of te paard dan wel tweehonderdduizend meter per fiets heeft afgelegd. En er zijn nog twee nouveautés.

Was het vroeger zo dat het niet uitmaakte of je nu uit Pieterburen of uit Ponferrada was vertrokken, iedereen kreeg dezelfde compostela. Tegenwoordig is het mogelijk om – weliswaar tegen betaling – een compostela met de route en afgelegde afstand te verkrijgen, een 'afstandscertificaat'. En groepen kunnen een groeps-compostela verkrijgen. Een andere nieuwigheid is de 'leken-compostela'. Als de tocht enkel is gemaakt om sportieve of culturele redenen, en niet uit eer aan de Apostel, dan ontvangt men een certificaat waarvan de tekst vrijwel gelijk is aan die van het ' afstandscertificaat'