Vandaag gaan we de grens met Spanje over. De klok kan weer terug naar “normaal”. We waren vroeg op en dus vertrokken we om half 7 Portugese tijd. Buiten het hostel was het rustig in de vesting. De enige die er liepen waren pelgrims. En dat werden er steeds meer. Meteen na de vesting loop je de brug van Portugal naar Spanje. Bij het bord dat aan gaf dat we Spanje binnen kwamen een selfie met ons tweeën genomen. Toch een mijlpaal.

Een kleine klim bracht ons in de binnenstad van Tui. Bij de kathedraal geen stempels maar 50 meter verder was “Ideas Pelgrinas” een winkeltje / barretje voor pelgrims. Daar hebben we een ontbijt genomen en kregen we een stempel. Buiten zittend ons ontbijt opetend kwam er van alle soorten pelgrims voorbij. Sommige stapte uit een taxi, andere vonden de weg niet en kwamen, echt waar, 5 x langs gelopen. Sommige duidelijk net begonnen en andere al dagen onderweg. Het was fantastisch dat te bekijken. Van nu af zijn we echt niet meer alleen. Dat merkte we ook toen we weer verder gingen. Het leek wel file lopen. Komoot, de wandelnavigatie, loodste ons feilloos overal door heen. Hij wist wegwerkzaamheden prima te om zeilen en dat scheelde ons veel omlopen. Het grappige was dat we daardoor enkele keren weer voor andere pelgrims kwamen te lopen die ons eerst waren gepasseerd. Je zag ze denken:” Hoe komen die nu voor ons?”

Om kwart voor 1 kwamen we Porrino binnen lopen en hebben eerst in een supermarkt wat drinken en eten gekocht en gingen toen op zoek naar het pension. Na veel zoeken vonden we het maar het bleek dat ze mij een berichtje hadden gestuurd dat ik de sleutel op moest halen in een cafetaria ergens waar we al langs waren gelopen. Dus weer terug en eindelijk om even over 2 uur konden we onze kamer in. We hebben er weer 20 km bij.

Op de kamer eerst wat gegeten en gerust. Heerlijk zo vroeg aankomen en dan de middag te hebben om een wasje te doen, te rusten, te schrijven enz. Om half 7 gingen we naar het cafetaria waar we ook de sleutel hadden opgehaald om wat te eten. Het was er vol met pelgrims. We kozen voor een grote salade en Mexicaanse burrito’s met friet. Het was overweldigend en voor een tientje per persoon hadden we heel veel gegeten. Daarna terug naar het hostel en konden we ons klaar maken voor de nacht. We hebben nu 5 wandeldagener op zitten. Nog 5 te gaan, het gaat echt goed. Het voelt alsof we al weken onderweg zijn. Het is voor ons beiden een prachtige ervaring.

Deel 6: Wat is een Compostela? (1)

Wie als pelgrim te voet, per fiets of te paard in Santiago arriveert, kan in aanmerking komen voor een compostela. Dit is het officiële document waarmee het Kapittel van de Kathedraal van Santiago erkent dat de persoon die erom vraagt, gekomen is om eer te bewijzen aan de apostel Jacobus.

Sommigen beschouwen de compostela als een souvenir, maar voor veel mensen is het een zeer persoonlijk document dat een blijvende herinnering is aan de ervaringen, gevoelens en ontmoetingen onderweg.

De oorkonde is in het Latijn gesteld en de medewerker van het pelgrimsbureau zal ook je naam in het Latijn invullen. De vertaling is als volgt:

'Het Kapittel van de Zegenrijke Apostolische en Aartsbisschoppelijke Kerk van Compostela, als bewaarder van het zegel van het Altaar van de Zalige Apostel Jacobus, belast met de taak een bewijsstuk te overhandigen aan alle Gelovigen en Pelgrims uit alle landen van de wereld, die uit devotie of omwille van een gelofte de Bedevaartplaats van de Heilige Jacobus, onze Apostel, Patroon van de Spanjaarden en Titelheilige, bezoeken, maakt bekend aan allen, te samen en afzonderlijk, die dit zullen nagaan, dat …… dit allerheiligste Godshuis uit godsvrucht toegewijd heeft bezochtna een tocht van tenminste honderdduizend meter te voet of per paard dan wel tenminste tweehonderdduizend meter per fiets.

Ter waarmerking hiervan overhandig ik hem het voorliggend schrijven, bekrachtigd met het zegel van dezelfde Heilige Kerk.

Gegeven te Compostela op de…dag van de maand … in het jaar des Heren…

De Secretaris van het Kapittel'.