Vandaag gaan we een stevige hap uit de Camino nemen. Maar daarover later meer.

Om 7 uur liepen we weg van onze heerlijke kamer waar we prima hadden geslapen. Silvia zwaaide ons uit.

De eerste anderhalve kilometer was heel pittig maar we wisten dat dit vandaag de enige klim was en we waren nog fris. In het Bos kwamen we een Italiaanse vrouw tegen die we alle dagen al hadden gezien. Na 5 kilometer kwamen we aan in Vila Praia di Ancora en hielden we een korte pauze met een stempel in de kerk. Daarna liepen we kilometers weer langs het strand met een mooie zee en veel rotsen. Er liepen weer veel pelgrims. Op een gegeven moment was het een sliert. Ergens op een bankje even naar de zee kijken was rustgevend.

We liepen door omdat we besloten hadden vandaag een stuk trein te nemen. Van Caminha tot Valença. We gunde ons zelf even wat rust en toch verder. Het geeft ook minder druk om op tijd in Santiago te komen. In de middeleeuwen namen pelgrims ook graag gebruik van een lift met een paarden kar en wij besloten dus het “Stalen Ros” te nemen. Omdat we de trein van 12.10 wilde nemen liepen we stevig door. Maar 2 uur van tevoren hadden we nog maar 5 km te wandelen dus besloten we even te stoppen bij een bakker en daar iets te nemen. Het smaakte zo goed! Het is gek maar op zo’n tocht als deze waardeer je kleine lekkernijen of een kopje bouillon zo veel meer. Een mens heeft maar weinig nodig. We kwamen ruim op tijd in Caminha aan en dus besloten we in de kerk een stempel te halen. Daar was er geen maar er naast was het toeristen bureau en dus keken we daar. Inderdaad hadden ze daar een stempel. Ik vroeg tussen neus en lippen of de trein om 12.10 zou gaan maar kreeg te horen dat er staking was. Wat nu? Toch maar even naar het station gelopen. Ja die van 12.10 reed niet maar die van 14.45 wel. Dat betekende wel heel lang wachten. Via de app RometoRio bleek er een bus om 13.15 te gaan aan de andere kant van het dorp. Dus weer terug en daar sprak ik andere pelgrims aan die zeiden dat je alleen in de bus komt als je eerst een online ticket kocht. Ik zal hier besparen wat het allemaal heeft gekost om dat online te doen maar uiteindelijk reed de bus weg en zaten wij erin. Binnen een half uur waren we in Valença en konden we weer verder naar ons overnachtingsadres van vandaag. We slapen in de vesting van Valença. Het lijkt een beetje op Naarden Vesting. Prachtig oud met veel leuke winkeltjes.

En zo waren we kwart over 2 bij Recidencia do Sol.

We kregen een kamer met gedeeld bed terwijl we twee bedden hadden aangegeven. Maar we waren nog maar net in de kamer toen er op de deur werd geklopt en ze aangaven een tweede bed neer te kunnen zetten.

Door eerst lekker te relaxen en ons ding te doen, ging de tijd snel. Toen bleek dat het grootste gedeelte van de restaurants rond 19.00 sloten en moesten we ons toch nog haasten. Gelukkig vonden we een cafetaria waar we een vegan burger met friet konden hebben en dat smaakte prima.

Daarna nog een kort rondje door de vesting en keerden we terug op de kamer waar we ons klaar konden maken voor de nacht. Santiago is nu 119 km vanaf hier. We gaan Spanje in morgen. De Camino gaat door.

Deel 5: Waarom is de schelp het symbool van de pelgrim?

Historici hebben hier geen goede verklaring voor. Vast staat wel dat er rond het jaar 1200 bij het noordportaal van de kathedraal ongeveer tweehonderd concheiros (schelpenverkopers) hun winkeltje hadden.

Het meest spectaculaire verhaal over de oorsprong en de betekenis van de jakobsschelpen dateert uit de dertiende eeuw en werd opgetekend door Bernardo de Brihuega, kanunnik aan de kathedraal van Sevilla en medewerker van koning Alfonso.

Op het strand in de buurt van Oporto vierde men de bruiloft van een jonge ridder. Geheel onverwacht sloeg zijn paard op hol en kwam in zee terecht en de bruidegom verdween met paard en al in de golven. Op dat ogenblik kwam het scheepje van Sint-Jacob en zijn twee discipelen langs. De ridder botste tegen het scheepje en kon vervolgens naar het strand terugzwemmen. Ruiter en paard waren ongedeerd, maar helemaal overdekt met schelpen. Alle aanwezigen verheugden zich om die wonderbaarlijke redding door de apostel. Nog voor hij in Galicië aan land kwam, had hij al een mirakel verricht. Vanaf dat ogenblik werd de schelp gezien als het symbool van de bescherming door Santiago.

Maar de herkomst van de schelp zal wellicht altijd een mysterie blijven.