Vroeg op. Vandaag 24 km naar Chafe. We vertrokken om kwart over 7. Andere pelgrims waren ook zich aan het voorbereiden. Meteen op weg een filmpje ingesproken voor een jarige mede pelgrim collega die vandaag jarig was.

Het was heerlijk het eerste stuk door de bossen. Ergens op de weg kwamen we een vogeltje tegen. Het was jong en kon nog niet vliegen. Het zou zeker doodgereden worden en dus even in de berm gezet.

Na bijna 5 km kwamen we aan bij de eerste grote rivier de Rio Cavado. Daar namen we op een bankje een pauze. We nemen de tijd omdat we de slaapplaats gereserveerd hebben. Het is zo druk op de Camino dat ons van alle kanten wordt geadviseerd te reserveren en we hebben gisteren al gezien hoeveel pelgrims er zijn. Ik denk dat we alleen op de eerste dag er al 50 tegen zijn gekomen. Ook vandaag is het weer druk.

Over de brug liepen we Esposende in. Een mooi vissers stadje waar we al gauw een tentje vinden waar je een stempel kon krijgen en van alles aan dingen kon kopen. De man zat heerlijk achter een tafeltje en maakte net iedere pelgrim een praatje terwijl hij een stempel zette. In de kerk van Esposende een ander stempel gehaald en toen de stad door. Even buiten Esposende was er een café en besloten we iets te nemen. Omdat het Portugees niet te begrijpen is gebruik ik de camera van Google Translate om de menu’s te kunnen lezen. We “lazen” dachten we een puddingbroodje voor 1 euro. Dus bestelde we het. Kwam die terug met een bolletje crème ijs. We moesten er smakelijk om lachen.

Daarna een langzame weg omhoog. Inspannend.

Om half 12 met nog iets meer dan 10 km te gaan besloten we te lunchen. Tortilla’s met pindakaas. Een soepje met het warme water uit de thermos en een dadel koek. Wat wil een mens nog meer. Daarna een lange weg in de zon over kasseien. Daarna begon het pad te stijgen en te stijgen. We kwamen een prachtig bos met water en watervallen. Het pad was zwaar en uitdagend maar wat was het mooi. Daarna weer naar beneden en weer omhoog in een zon die toch behoorlijk heet was. Het was een zware tocht op dit punt.

Op een gegeven moment kwamen we in een dorp en moesten we nog 2 km. Marijke was er van overtuigd dat we er nog een uur over zouden doen en ik dacht van niet. Zij kreeg gelijk. Het was weer een uur en een weg op en neer vol grote stenen. Ondertussen passeerden we een klein standje met daar van alles voor Pelgrims: water, fruit, verschillende soorten drank, koekjes. Voor een kleine donatie mocht je pakken wat je wilde. In America noemen ze dit trail-magic, gegeven door trail-angels. Mensen die iets willen doen voor pelgrims/wandelaars. We namen beiden een stuk meloen, netjes ingepakt in plastic.

Om 4 uur belde we bij pilgrimshostel aan. Moe maar voldaan. De hostes, een gezellige vrouw die goed Engels kon maakte ons wijs in een prachtig mooi huis met een keuken waar een grote schouw in was. We mochten alles gebruiken en er was zelfs ontbijt bij.

We voelden ons meteen welkom.

Heerlijk op ons bed genoten we van een kop thee en koffie en rust. Wat is het leven dan goed. We besloten verder niet meer ergens te gaan eten maar gewoon te eten wat we al bij ons hadden en wat de keuken ons offerde. Het was een goede tweede dag.

Deel 3: De eerste Pelgrims

Sinds de (vermeende) ontdekking van het graf van de heilige Jacobus in Compostela ontwikkelen zich diverse pelgrimsrouten. Het pelgrimeren naar het graf van de heilige Jacobus in Compostela beleeft zijn bloeiperiode van de 12e tot de 15e eeuw. In de 16e eeuw breekt de periode aan van afnemende populariteit. Het is moeilijk te achterhalen wanneer precies de eerste pelgrims toestroomden naar de plaats van het graf van de apostel Jacobus. Informatie over de eerste bedevaarten dateren uit de 10e eeuw. De eerste buitenlandse pelgrims die we uit bronnen kennen waren Godeschalk, bisschop van Le Puy in het jaar 950 en rond 959 wordt de abt Caetarius van de abdij Montserrat vernoemd.