Ik eindigde gisteren met dat het een rustige avond was maar eigenlijk gebeurde er veel maar omdat ik zelf door van alles heen moest heb ik het zo geschreven.

De afgelopen dagen sloeg steeds meer de twijfel toe of ik door moest gaan. Het fietsen ging fantastisch, ik genoot ook van de grootste hoosbuien, elke heuvel of berg was een overwinning.

Maar wat ik zag was dat de Rijn hoog stond, dat je op steeds meer plaatsen niet de oorspronkelijke weg kon volgen ivm het hoge water. Dat er de komende 10 dagen nog meer regen wordt verwacht. Dit gedeelte van de Rijn heeft ook veel overstroomgebieden, heel mooi, waar ook de fietsroute door gaat maar dus erg onderhevig is aan hoe de waterstand is. Waar je normaal beekjes naar een rivier ziet stromen, zag ik het water van de Rijn landinwaarts gaan.

En toen ik op internet ging kijken bleek dat verderop op de Rijn stukken zijn afgesloten voor de fietsers, dat je om moet rijden. Op een gegeven moment kwam ik een kaart tegen metalle grote rivieren in Duitsland waarvan alle blauw waren maar de Rijn tot boven Keulen rood. Natuurlijk kan ik alternatief gaan fietsen maar is het dan nog de Rhein Radweg? En met de regen die komt is dit dan nog zo leuk? En dus heb ik de moeilijke beslissing moeten nemen om te stoppen en de trein naar huis te nemen. Want hé! Dit zijn niet de Olympische spelen. Ik hoef geen wereldrecord neer te zetten. Het is vakantie en de Rhein Radweg loopt niet weg.

Durven veranderen en en je plannen bijstellen kost maar het voelt goed zo. Het zwaarste stuk (Zwitserland) heb ik toch maar gedaan en daar ben ik trots op.

En dus was de avond gevuld met alles voor te bereiden. Op 6 km van het hotel ligt een station en met de regionale treinen kun je gratis je fiets meenemen. Het treinkaartje was nog een dingetje. Via de app van D-Bahn dacht ik een kaartje te kopen, alles via een eigen account. Maar na de afrekening kwam er geen bevestigingsmail. Ben bang dat ik dus het geld kwijt ben. Verder mijn tassen goed inpakken met ook de nodige dingen die normaal aan de fiets hangen. En toen gaan slapen.

Vanmorgen vroeg op en om 8 uur ontbijt. Daarna de 6 km naar Lahr. Ik moest nog een keer over een gravel pad maar geen angst dat die bagagedrager weer er afviel.

Op het station opnieuw een kaartje gekocht. De man achter het loket hielp zo vriendelijk en zo begon ik aan een reis van 7 treinen. Ik had er voor gekozen regionale treinen te nemen omdat de fiets dan gratis is en je hem niet zo idioot aan zijn voorwiel moet hangen en je kan er bij blijven. Ook hoef je niet te reserveren en als je een aansluiting mist neem je gewoon de volgende.

De eerste trein was maar 10 minuten naar Offenburg en daarna de tweede naar Karlsruhe. Die zat propvol. In het gedeelte allemaal mannen met hun fiets. En opstaan voor een vrouw???? Ho maar. Maar goed.
Van de fietsers die ik spreek zitten er toch ook bij die net als mij de Rhein Radweg afbreken om dezelfde redenen. Ik ben dus niet de enige.

De trein van Karlsruhe naar Mainz was niet te vol en zo was er plaats om heerlijk te zitten. De vierde naar Keulen had 18 minuten vertraging en dat echt een boemeltje. Het stopte bijna bij elke boom. Maar het niet moeten halen van een trein die je gereserveerd hebt of het missen daarvan is het boemeltje waard. Je krijgt echt waar voor je geld. De Rijn was hoog, je rijdt er kilometers langs. Ook veel regen onderweg. Het bevestigt dat ik de beste beslissing heb genomen. Want al gauw denk je:” Heb ik de beslissing niet te snel genomen?” Maar het is goed zo.

In Koblenz overstappen naar Neuss. Ook hier weer makkelijk de fiets mee. Nee ik ga nooit meer met die sneltreinen zoals op de heenreis. Dan maar wat langzamer.

Op station Neuss kwam een oudere man naar mij toe en keek lang naar mijn fiets. “Das ist kein E-Bike?” Toen ik dat bevestigde zei hij:”Und du bist mit all dem Rad gefahren? Das muss hart gewesen sein? Du bist toll!”

Nou dat was een mooi afsluitendcompliment.

Nu zit ik in de trein naar Den Bosch. Was het het allemaal waard? Ja, ik heb genoten, heb mijn grenzen opgezocht en gezien dat ik kon genieten van kleine dingen. De rest van die Rhein Radweg komt nog wel. Die loopt niet weg.

Dank aan iedereen die me heeft aangemoedigd met hun lieve berichtjes. Het doet altijd heel veel om een thuisfront te hebben en dat zijn jullie allemaal.