De hele nacht regende het. Om half 5 hield het op en toen ik om 7 uur wakker werdscheen er een mager zonnetje. Precies goed om de tent zo droog mogelijk te krijgen.

Een goed ontbijt, alles weer in de tassen en om half 10 was ik onderweg naar Buchs.

Ik wist dat het eerste stuk nog zwaar zou zijn maar daarna zou het alleen maar beter worden. Ik stond na 4 km uit te rusten toen het Duitse echtpaar van het eerste hostel langs kwamen fietsen (met hun e-bikes). We raakte aan de praat over de WJD, de Camino en nog veel meer. Ik trots dat ze me begrepen in mijn steenkolen Duits.

Zij gingen weer verder en ik ook zij het iets langzamer. Het gedeelte waar ik nu door kwam wordt de Grand Canyon van Zwitserland genoemd. Spectaculair maar niet in verhouding met de echte…….

Maar even goed was het mooi en het zonnetje maakte het extra mooi.

Daarna weer sjezen en daarna weer omhoog. Tot aan Chur ging het zo steeds en toen werd het plat en alles over mooie fietspaden. Bij Tamins komen de Vorrhein en Hintenrhein samen en wordt het officieel de Rhein. Het is mooi de twee stromen samen te zien komen.

Ergens ten noorden van Chur lunchte ik uitgebreid met instant soep, tortilla's met pindakaas en koffie na. Terwijl ik daar zat kwamen het echtpaar weer langs fietsen.

Je hoort trouwens echt tot een stam van bikepackers. Wat zijn er veel op de weg. Het geeft ook wel verbondenheid.

Op ongeveer 25 km voor het eind begon ik aan de Rheindamme. Een fietspad op een dijk naast de Rhein die ik vandaag en ook morgen zal volgen. Ik verlaat hierbij ook wel het hooggebergte want echt beklimmingen komen er niet meer.
Op een gegeven moment ligt aan de overkant Liechtenstein maar omdat mijn camping aan de Zwitserse kant ligt heb ik alleen even een overstap gemaakt over de oude Rhein brug.

Om half vier kwam ik in Buchs op de camping aan. Het was er heel vol met kleine tentjes van fietsers. Het eerste is je tent opzetten. Het begon ook te dreigen dus even doorzetten. Onderhand kwam er een gezin met drie kinderen het terrein op fietsen. Een van de kinderen was duidelijk beperkt. Terwijl vader en moeder de tenten opzetten kwam Julian (zo heette het jongetje) naar mij toe. Hij kon niet praten en begon te gebaren : IK ETEN gebaarde hij. Ik ga hem een koekje en hij gaf mij een kusje. IK NAAM MARIANNE gebaarde ik. Op zijn gezicht kwam een grote glimlach. Hij zwaaide naar me en liep weer weg.

Het begon onderhand in de verte te rommelen en werd het heel donker. Daarna de regen. Daarna de wind. Ieder schoot in zijn tentje. Koken kon die avond niet meer want het bleef heel hard regen en in de tent vond ik te riskant.

Dus coldsoaken…… ??????? Wat is dat. Als je thuis bent in de hikers wereld is dat heel gewoon. Je laat iets heel lang in water weken en dan eet je het op. En nee het is niet vies.

Vandaag had ik couscous met gedroogde vijgen en dadels en de couscous had ik vermengt met een kerrie en andere kruiden. Verder had ik zaden en noten er in. Kwartiertje laten coldsoaken en eten maar. Natuurlijk mis je de warmte maar ik moet zeggen het smaakte mij best. De rest van de avond gewerkt aan mijn reismee blog en voor de rest heerlijk uitrusten.

Morgen naar de Bodensee.

O ja en kijk zo nu en dan bij de foto’s want daar zet ik steeds nieuwe bij.