"De Rijn combineert elke kwaliteit die een rivier kan bezitten. De snelheid van de Rhône, de breedte van de Loire, de rotsen van de Maas, de bochten en kronkels van de Seine, de doorzichtigheid van de Somme, de historische herinneringen aan de Tiber, de koninklijke status van de Donau, de mysterieuze invloed van de Nijl, het gouden zand bij de glinsterende beken van de Nieuwe Wereld, de spoken van Aziatische stromen"

- Victor Hugo -

Op weg naar de bron van de Rijn. Gisteren met de fiets op de trein naar Venlo en vandaag verder richting Zwitserland. Met natuurlijk ook gemengde gevoelens nu de rivieren in dit deel van Europa zo buiten hun oevers treden. Het zal dus ook een verrassing zijn wat ik aantref en hoe ver ik kom. En nee, ik ben geen ramptoerist en als het moet fiets ik een stukje om.

22 juli

Marjo kwam naar mama’s huis en nadat ik afscheid had genomen van mama, fietste ze met me naar het station van Den Bosch. Echt heel lief.

Uitgezwaaid door haar begon de reis met de eerste van 6 treinen. In een uurtje was ik in Venlo en binnen een half uur lag op een bed in een hip hotel vlakbij het station.

Na een uurtje het centrum van Venlo in gegaan. Wat een leuk stadje. Op de Maas kade even naar de rivier gekeken maar die was weer helemaal gewoon. Niet voor te stellen dat 5 dagen geleden er nog een noodsituatie was. Een heerlijk pizza en toen nog even terug naar het station om te kijken waar morgen de trein naar Duitsland vertrekt. Terug naar het hotel en de rest van de avond rustig aangedaan en vroeg naar bed.

23 juli

Om kwart voor 8 stond ik op station Venlo om de trein naar Mönchengladbach te nemen. Die was netjes op tijd en de fiets stond in een aparte ruimte. Ook in Mönchengladbach ging het overstappen makkelijk. Aangekomen in Keulen bleek dat de EC 9 naar Basel een behoorlijke vertraging had en daar begon ik me te realiseren dat de overstap in Bazel in gevaar zou komen. Maar goed eerst maar eens op de trein. Buiten de hoge instap moest de fiets ontdaan worden van alle tassen en daarna aan het voorwiel aan het plafond hangen. Dat kostte aardig wat spierkracht. Daarna met alle tassen twee rijtuigen verder lopen omdat mijn fietsplaats in de eerste klas was. Ik had mijn workout van de dag wel gehad.

Daarna een treinreis van bijna 6 uur. Prachtig door het Rijndal. Daar waar ik hopen lijk over twee weken fiets.

Inderdaad zou ik de aansluiting in Bazel missen. Dus online moest er een nieuw kaartje worden gekocht. Geen korting meer op zo’n korte termijn dus dat was een tegenvaller.

Ach dacht ik, in Zwitserland zal het tenminste niet meer zo moeilijk zijn om je fiets in de trein te hebben. Jammer, mis. De volgende trein van Bazel naar Alth Grodau was weer en intercity en dus moest de fiets weer met zijn voorwiel aan het plafond.

Op mijn plaats gutste het zweet van alle kanten van mijn lichaam. Mijn rechter arm begon spierpijn te vertonen.

In Alth Grodau een volgende trein, gelukkig makkelijk er in. Maar toch mocht ook deze reis niet helemaal vlekkeloos verlopen. Een halte voor dat ik er uit moest bleek dat het treinstel waar ik in zat niet verder ging. Trein uit en racen naar voren.

In Göschenen stond de laatste trein al te wachten. Maar op een spoor met geen perron en dus weer mijn fiets boven mijn macht in de trein sjouwen? Gelukkig zag een jonge man mij ploeteren en kwam naar mij toe om te helpen.

Deze treinreis was spectaculair. Door een nauwe kloof rijdt de trein in 10 minuten naar Andermatt en je bent echt in een keer in het hooggebergte.

En daar was het eindpunt. Na twee minuten fietsen was ik al bij het hostel en eindelijk kon ik ontspannen.

Als ik had geweten dat de treinen zo ontoegankelijk waren en het zoveel kracht zou hebben gevergd weet ik niet of ik aan dit avontuur zou zijn begonnen. Maar goed misschien ook maar goed dat ik het niet wist. Ik ben er nu en nu eerst maar eens bijkomen. Twee nachten slaap hier en dan gaik echt beginnen met fietsen.