We begonnen met wat rustige uren in de morgen. Het was ook wel lekker om gewoon even niets te doen. In de avond voel ik tenminste nog het tijdsverschil, dan is er het Amerikaans dat echt niet het school Engels is dat wij hebben geleerd en dan alle ontmoetingen.

Rond 1 uur was Raymond er weer en bracht ons naar zijn appartement. Een mooi optrekje in een mooie wijk maar jeetje wat moet je daar veel voor betalen. Dat zijn prijzen die wij niet kennen.

Daarna bracht hij ons opnieuw naar Tucker. Daar was ook Faith haar assistent. Raymond vertrok naar zijn werk en wij bleven nog op de veranda hangen en kletsen.

Na een uurtje vertrokken we naar de praktijk van Tucker samen met Faith en natuurlijk moest er eerst even langs Starbucks gegaan worden. Tucker is een soort van verslaafd en rijdt per dag een paar keer door de drive-tru. Wij namen een klein frappucinootje.

Bij haar praktijk aan gekomen kregen we uitleg over haar praktijk. Zij geeft ozontherapie. Je stapt in een machine en voor een speciale klacht of ziekte kun je dan behandeld worden. Na allemaal dingen te hebben ingevuld was het eerst mijn beurt. Je moet eerst water drinken en met alleen een handdoek om stap je in het apparaat met alleen maar je hoofd eruit. Dan komen er allemaal gassen in. Eerst CO2 en daarna Ozon. Het is warm dus je gaat zweten en het duurt 30 minuten. Het was verrassend maar wat hebben we gelachen. Tranen met tuiten en ik kon ze niet eens drogen. Daarna kleed je je weer aan en moest ik naar een volgend iet. Op een bed lag een kleed met daarin een grote magneet en de deken die je over je krijgt heeft die ook. Je ligt dus eigenlijk tussen twee magneten of zoals Tucker het zei, zoals in een MRI. Je ligt en dan gaan er schokken door die magneten en zoals het goed begrijp zorgen die dat alle energie banen dezelfde kant op gaan en daar waar je een ontsteking hebt wordt die verholpen. Dat duurde 12 minuten maar je ligt dus de hele tijd te trillen.

Na mij deed ook Marijke het hele riedeltje. De nuchterheid van Marijke was echt zo grappig. Er werd alleen maar gelachen.

Na dat werden we in een andere praktijk naast die van Tucker verwacht waar een chiropraktijk zat. Jayson zoals hij heet gaf gratis aan ons een onderzoek.

Daarna weer naar het huis van Tucker. Ik had het idee dat we een apk-keuring achter de rug hadden. Ik voelde me goed.

Terug bij het huis bleef Faith bij de dieren en ging Lyn mee naar het restaurant waar Raymond werkt.

Pappadoux is een zeer luxe visrestaurant dat heel bekend is. Raymond werkt daar als serveerder en hij zou ons ook serveren. Het was geweldig hem in zijn mooie werkkleding te zien.

Hij legde ons netjes alles uit en we kregen echt heerlijke dingen voorgezet.Hij deed het met humor en gratie. Wat moeten die serveerders hard werken. Hij heeft maar drie tafels te bedienen maar er wordt heel hard gewerkt. Het was echt leuk hem zo in zijn eigen werkt te zien en het was ook een hele leuke tijd met Tucker en Lyn. Marijke gaf hem aan het eind een extra fooi. Dat had hij echt verdiend.

Daarna terug naar huis en afscheid nemen van Tucker en Lyn. Wat bijzonder dat je mensen die je nog nooit van je leven hebt ontmoet in zo’n korte tijd zo goed leert kennen