Voor de mensen die op mijn mailingslist staan. Gisteren hebben jullie geen bericht gehad. Ik hoop vandaag wel.

17 juli

Opstaan in Shiracamp en ons klaarmaken voor weer een nieuwe dag. Vandaag lopen we in het Afroalpine landschap met nog enige vegetatie.
We klimmen eerst naar Lavatower (4600 meter) en dalen dan weer af naar Barranco camp op 3900 meter. Het principe van walk high - sleep low is vandaag het motto.
Ik was al voor half 7 wakker en ging de koude weg naar de toiletten, een simpel gat in de grond.
Het eten was weer overdadig en goed gevoed gingen we op pad; Fortunatus, dan ik, dan Josh en als laatste Rayton. De anderen breken het kamp op, passeren ons ergens onder weg en daarna staat alles al weer als wij bij het volgende kamp aankomen. Ik krijg iedere dag meer respect voor deze mannen. Ze zijn met 11: een gids, een assistent gids, een kok en 8 dragers. Denk dat tegelijkertijd ongeveer 10 van dit soort groepen de tocht met ons doen. Met groepen soms heel groot. En die karavaan vertrekt elke dag van Machame camp. Er zijn zo’n 3000 gidsen en meer dan 12000 porters.
Na een lang tocht van 5 km berg op kwamen we aan in Lavatower. Hier hadden we onze lunch. Er was duidelijk minder zuurstof en ik zag verschillende mensen niet lekker. Buiten dat ik snel adem en soms even iets heb wat op hoofdpijn lijkt gaat het goed. Even iets eten en het gaat beter. Na Lavatower was het weer afdalen tot 3900 meter. Niet de makkelijkste weg. Ik was blij dat ik bij het kamp aankwam. We hadden even anderhalf uur om bij te komen. Daarna vertelde Fortunatus de geschiedenis van de Kilimanjaro. Heel interessant weer. Daarna de briefing en het opnemen van de saturatie van het bloed. Dat was 88. Daarna weer wat vrij en lukt het mamma te smsen en kreeg ik ook antwoord. Fijn dat je toch een teken van leven kan geven. Na weer een heerlijk avondeten naar bed. Om 8 uur lag ik er in. Op naar morgen.


18 juli

Na een nacht in Barranco camp gaan we de Barranco wall tegemoet. Uiteindelijk zullen we vandaag lopen tot Karangacamp op 3990 meter.
Vanmorgen vertrokken we later. Dat komt omdat iedereen de Barancowall moet beklimmen. Maar er zijn er die vandaag Karanga kamp overslaan en meteen door gaan naar Basecamp om dan vannacht aan de toppoging te beginnen. Volgens mij moet je niet goed wijs zijn want dat is moordend. Wij hebben nu 4 uur voor de boeg en dan een hele middag rust.
Ik had een goede nacht. Ik slaap nu al met muts en handschoenen in mijn slaapzak want het is s’nachts onder het vriespunt. Dat maakt ook dat ik in mijn tent plas want helemaal naar het toiletgebouw is te koud. Met een plastube en een fles gaat dat prima.
Natuurlijk komt die vraag nu steeds meer op; hoe zal de toppoging zijn want die komt nu dichtbij. Ik probeer me te concentreren op de stappen die ik maak en meer niet.
Na weer een goed ontbijt vertrekken we. We moeten de Barancowall veroveren. Een 300 meter hoge muur het wordt een hele onderneming op handen en voeten maar als we boven komen is het uitzicht spectaculair. Er zijn stukken dat je op de Barancowall echt maar een richel van 10 cm met hebt. Een ervan is de Kissingrock. Met het gezicht naar de rots moet je er langs. Kun je na gaan wat een kusten de porters moeten uitvoeren met 20 kilo op hun hoofd. Elke dag stijgt mijn achting.
Daarna zou het volgens Fortunatus makkelijker worden maar dat blijkt minder waar: 200 meter stijl naar beneden en dan weer 200 meter stijl omhoog. En dat twee keer. Het wordt een uitputtingsslag en dan zie dat mannen ook veel meer kracht hebben. Ik denk ook dat 4 op de 5 man is wat ik zie. Dit is zwaar van het begin tot het eind. Maar iedereen is wel zorgzaam voor mij.
Aangekomen staat er een zalige lunch klaar met friet, ja echt, friet op 4000 meter en het was echt goede friet. Daarna kunnen we gaan rusten tot 4 uur. Dan vertelt Fortunatus van het volk dat eeuwenlang de hellingen heeft bevolkt. Weer heel interessant. Daarna de dag van morgen, de meting van het zuurstof in het bloed, was 87 en daarna avondeten. Op tijd naar bed. Weer een stukje dichterbij.