Vandaag voor het laatst naar Bukas Palad om te werken. Morgen kom ik er nog wel maar dan werk ik niet meer. Terra Moy is eigenlijk een compound met een hek waar je binnen gelaten wordt. Op de weg ernaar liggen heel veel huisjes en buurtschappen. Enkele kinderen die ik heb geobserveerd en wonen in die huizen. Aan de kant van de weg stonden een aantal moeders. Ik zwaaide, ik voel me een beetje een deel van hun leven. Ik ken ze, hun kinderen en hun situatie.

In Bukas Palad is de school dag begonnen en ze zijn met alle kinderen buiten om de eed van de vlag af te leggen en het volkslied te zingen. Daarna werden er spelletjes gedaan met alle kinderen. Aan het eind heb ik het lied "Let It Go" in gebaren gedaan.

Ik liep nog wat keren in de klas. Erlita liet me daarna een gebarenboek zien wat ze had kunnen lenen van de moeder van de dove jongen die ik maandag had ontmoet. Ze wist ook waar je het kon kopen. Eindelijk na zoveel dagen had ik het gevonden. Ik had ongelooflijk veel gezocht op internet naar zoiets. Zowel voor Charles die doof is als Carl met down zou het zo belangrijk zijn iets te vinden. Het was een dik boek en de moeder had gezegd dat het te krijgen was op de school van haar zoon en het kostte maar 15 euro. Ik heb geld gegeven om het aan te schaffen. Dit is zo cruciaal voor hun. Nadat de kinderen weg waren ging ik met het boek naar Mari de moeder van Charles. Ik liet het boek zien en vertelde dat het hier op Bukas Palad zou zijn en dat zij en de andere moeder alles zouden kunnen kopiëren wat ze nodig hadden. Samen keken we hoe je de gebaren kon lezen van de plaatjes. Ze begon te huilen. Dit was voor haar een droom die uit kwam. We omhelsde elkaar.

Daarna werd er samen weer gegeten met de leerkrachten. Ondertussen heb ik telefonisch contact gehad met Manila en heb ik iets meer details gekregen over mijn verblijf daar. Ik word gehuisvest in Bukas Palad Manila zelf. Ze hebben daar een aantal kamers en apartementen voor de vele mensen die vanuit de hele wereld komen werken. Het gaat een heel ander avontuur worden. Ook korter want ik zal daar maar 6 dagen zijn.

Ik had daarna een afspraak met Marvi die me het conferentiecentrum liet zien. Werkelijk heel mooi, zeker de laatst gebouwde slaapvertrekken. Toen we terug kwamen lieten ze zien hoe een van de jongens die in de tuin werkt met handen en voeten de kokosnootpalmboom in klom om er een kokosnoot te oogsten. Wat een behendigheid! Daarna met een aantal heerlijke kokosnootmelk gedronken en het vruchtvlees eruit geschraapt. Onderhand krijg ik zoveel dingen nu als cadeau, gedroogd en vers fruit, zuivere suiker, kokosjam. Echt allemaal heel erg lekker.

Om half vier had ik een afspraak met Raymond ivm een jongeren waarvan hij vermoedde dat deze autischische karaktertrekken heeft. Het was fijn even alles gewoon in het Nederlands uit te kunnen leggen. Na een half uur waren we klaar en vertrok hij weer. Daarna was ik uitgenodigd bij een andere Focolaregemeenschap te komen eten. Het gesprek daar ging over vele dingen. Het werd een geanimeerde avond. Aan het eind heb ik samen met een ander nog samen gitaar zitten spelen. Daarna brachten me ze naar huis. Weer was het een intense dag geweest.