Om 8 uur was ik weer in Bukas Palad. Ze wilde dat ik eerst een jongen observeerde die hier sinds vrijdag was. Hij huilde veel. Net voor het eerst op school en alles was zo nieuw. Ik zag niets bijzonder. Hij heeft gewoon tijd nodig om te wennen.

Daarna heb ik gewerkt aan een certificaat dat in de middag wordt uitgereikt aan iedereen die de cursusmiddagen heeft bijgewoond. Zo kan iedereen laten zien hoeveel uur hij/zij heeft deelgenomen aan cursussen die bijdragen hem/haar expertise vergroting.

Verder gebruikte ik de ochtend om online verschillende soorten checklijsten, documenten te vinden om zo ook nog extra informatie achter te laten over verschillende onderwerpen.

Ik vertrek zaterdagmiddag maar er werd me gevraagd of ik zaterdagochtend nog les wil geven over autisme aan al de mensen die hier in het Focolarecentrum geïnteresseerd zijn. Ik zal een twee uur durende les geven. Dan vertrek ik naar Manila. Er wordt werkelijk tot het uiterste gebruik van me gemaakt. Maar ik vind het goed. Het is hard werken maar ik krijg er zoveel voor terug. Tussen de middag at ik weer met de leerkrachten en daarna even rust.

Om half 3 begon ik weer met de les. We gingen verder met de les van gisteren. En ik herhaalde kort wat we de afgelopen dagen hebben geleerd.

Daarna was er het moment om de certificaten uit te delen. Ik had ook Erlita en Rizza uitgenodigd om bij het moment aanwezig te zijn om het ook echt iets speciaals te laten zijn. Ik heb eerst ieder van hun bedankt voor alles wat ze me hadden gegeven. Daarna werd ieder naar voren geroepen en overhandigde ik hun het certificaat. Daarna een foto met de de leerkrachten samen waar ieder hun certificaat omhoog hield. Het was een mooi moment. Al deze mensen die verleden week nog vreemden voor me waren zijn me nu zo nabij.

Daarna even een pauze en toen zou ik nog een workshop geven over signdance en samen met hun een lied instuderen. Het was het lied: Let it go van de film Frozen. Samen heb ik met ze regel voor regel ingestudeerd. Het is natuurlijk een overbekend lied en iedereen kent de tekst en dus hielp dat zeker om daarna de gebaren te onthouden. In minder dan een drie kwartier zat het er helemaal in. Morgen in Pagasa en donderdag in Bukas Palad zullen we het samen voor de kinderen doen. Omdat dit een stuk ontspannende was werden de leerkrachten zelfs een beetje uitgelaten. Mooi te zien hoe ze genoten van dit moment.

Daarna was de lesmiddag klaar en ging ieder weer naar huis. In mijn hoofd klinken de woorden van het lied. Na alles wat ik hier heb meegemaakt kan ik echt zeggen: The past is in de past…… Let it GOoOoooooooo