Om 8 uur stond de tricicle weer klaar. Hij kent me onderhand en weet waar hij naar toe moet. Vandaag weer naar Bukas Palad. Het weer is nog steeds wisselvallig en regenachtig maar ja, dan moet je ook maar niet in het regenseizoen hier komen.

In Bukas Palad heb ik eerst weer in de klassen gekeken. De kinderen komen allemaal van arme gezinnen. Daarom krijgen de kinderen hier ook een goede warme maaltijd. Ook als ze binnen komen krijgen ze een beker melk. Melk en alle melkproducten zijn hier schaars. Ik besef hoeveel melk wij consumeren nu ik het hier nauwelijks zie.

Ik had weer wat observaties in de klassen. Ik maak een steeds diepere buiging voor deze leerkrachten, die zonder opleiding zo ongelooflijk goed lesgeven. Dat wat ik hun heb geleerd zie ik nu al in de praktijk.

Nadat de kinderen waren vertrokken had ik een gesprek met Mari die ook een van de leerkrachten is en een zoontje van 5 heeft die doof is. Hij zit op de gewone school maar daar vinden ze het niet nodig om te gebaren terwijl hij nog geen taal gebruikt. Hij heeft pas sinds twee jaar gehoorapparaten. We hebben lang gesproken. In het begin dacht ik: wat kan ik doen? Ik ben hier maar twee weken. Maar ik merk dat iedereen vooral zijn verhaal kwijt wil en vragen beantwoord wil hebben. Mensen krijgen hier een keer te horen dat hun kind iets mankeert en daarna is er niemand die met ze op weg gaat.

Daarna kwam ook de moeder van Carl de jongen met Down en heb ik eerst met hem gespeeld en hem laten spelen. Ook hij zit niet hier op Bukas Palad maar op een school voor special need kinderen en praat nog niet. Het waren twee prachtige uren. Wat een vreugde en hoe open was hij naar mij. Hij speelde en betrok mij erbij en samen hebben we gedanst op de melodie van "Let it go". Aan het eind zei de moeder dat al haar vragen zijn beantwoord. Dat kleine beetje wat ik kan doen is zo belangrijk voor ze.

Daarna het ik wat tijd om enkele dingen te regelen. Ik vertrek namelijk een dag eerder terug naar Hong Kong. Ten eerste want dat bespaard me 120 euro aan een visum want die loopt de 19de af en voor enkele uren moet ik dan heel veel geld betalen. Ten tweede omdat ik heb gezien dat de drie uur die ik heb in Hong Kong te kort is en Philippine Airlines steeds te laat aankomt in Hong Kong en ik mijn vliegtuig in Hong Kong zou kunnen missen.

Ik zal nu de 19de vliegen naar Hong Kong en in hetzelfde hotel heb ik een kamer kunnen boeken en de dag erna vertrek ik dan naar Amsterdam. Zo heb ik meer rust, minder geld kwijt en kan ik meer slapen. Ik kon de ticket gratis omzetten en heb nog Hong Kong dollars om daar te overleven… ha ha.

Nadat iedereen om 5 uur klaar was met werken heb ik nog een lange tijd met Erlita gesproken de verantwoordelijke van Bukas Palad over welke gebieden de leerkrachten zich nog zouden kunnen bekwamen. Ik vroeg haar op een gegeven moment hoeveel de leerkrachten verdienen per maand, gewoon om een idee te hebben. Ze zei me 180 euro. Dat is voor 40 uur per week werken. Wat een verschil met ons!

De rest van de avond rustig aan en vroeg naar bed. Het is intens en ik merk dat ik echt moe ben aan het eind van de dag en dus gebruik ik de tijd om te slapen. Het is tenslotte vakantie, niet?