Lekker geslapen en met rust mijn rugzak ingepakt. Ik had nog wat tijd voor ik kon gaan eten en ging lekker op mijn veranda zitten. Wat een weelde om zo in deze tuin  te zitten. Ze zeggen hier dat het echt de Palawanse natuur laat zien en nu ik daar ben geweest geloof ik ze. Het was echt heel leuk om hier te zijn. Daarna lekker ontbeten bracht de eigenaar me naar het vliegveld. Het vliegveld is sinds 2 maanden open. Mooi en groot. Je ziet dat Palawan steeds meer toeristen ontvangt want je kunt hier nu ook internationaal vliegen. Ik moest bij binnen komst ongeveer 4 euro betalen om binnen te komen. Een soort extra belasting.

Het vliegtuig vertrok op tijd. Ik denk dat ik bij het bestellen van de ticket iets heb aan gevinkt want als een van de weinige mensen in het vliegtuig kreeg ik een maaltijd. Dat was op de heenreis ook al zo geweest. Zo had ik meteen de lunch.

Al na een uur waren we in Manila. Heel snel had ik mijn bagage en kon ik naar de uitgang. Ik moest uitkijken naar iemand met in haar hand het blad New City. Maar bij de deur stond ze met zo'n groot bord FOCOLARE er op dat ik het al van verre zag. Het was Choli. Ze kwam me samen met Fidel ophalen om naar Tagaytay te brengen.

We vertrokken, wat een verkeer, wat een auto's, wat een wegen. We reden denk ik anderhalf uur en naar mate we dichter bij Tagaytay kwamen werd het rustiger op de weg. Ook kwamen we in een meer landelijk gebied. Het was onderhand heel hard gaan waaien en regenen. Choli vertelde me dat er een tyfoon was die over dit gedeelte van de Filipijnen aan het trekken was.

Het Focolarecentrum in Tagaytay bestaat uit drie stukken terrein. Ik zou gehuisvest worden op Terra Moy. Toen we daar aankwamen stonden er al twee op ons te wachten bij het huis wat mijn bases zou worden voor de komende twee weken. Ik ga niet alle namen noemen want er zullen er zoveel zijn in de komende tijd en niemand begrijpt daarna nog wie wie is.

Ik werd heel hartelijk ontvangen en in het appartement stond een grote mand met advocados en bananen als welkomsgeschenk. Het was echt een geweldige plaats met uitzicht op kokosbomen en andere tropische planten. Daarna liep ik even met hun mee naar hun huis zodat ik wist waar zij woonden en ging ik daarna terug om mijn rugzak uit te pakken, me wat op te knappen en te rusten. Ik voelde me moe.

Om 5 uur had ik bij hun afgesproken om daarna samen naar een ander terrein te gaan met de auto reden we er naar toe. Dit terrein heet: het blauwe dak, omdat een van de huizen een blauw dak heeft. Daar ontmoette ik Raymond die verleden jaar vanuit Nederland hier naar toe was verhuisd. We hebben even heerlijk Nederlands geklets en spraken meteen af dat we ergens in deze weken een keer samen koffie zouden drinken om wat bij te kletsen. Ik had voor hem expressokoffie meegenomen omdat ik wist dat ze dat hier moeilijk konden vinden.

Daarna terug naar Terra Moy. Daar was ik uitgenodigd op het eten in de Focolare gemeenschap en zo heb ik heerlijk gegeten en ieder zo leren kennen. Iedereen was zo nieuwsgierig naar de lessen die ik zou geven.

Daarna terug naar huis en me klaar gemaakt om te gaan slapen. De wind ging tekeer en de regen kwam met baken uit te hemel. Maar ik zat heerlijk binnen.

In dit huis is geen internet dus ik zal niet meer echt elke dag kunnen posten maar ik hou wel de verhalen bij.