Na een heerlijke goede nachtrust, opgestaan en gaan ontbijten. Wat een lieve mensen. Ik heb ze wel gezegd dat ze gewoon Marianne moeten zeggen want van dat ge-ma'am hier en ge-ma'am daar, geeft me een gevoel dat ik meer ben dan zij.

Een heerlijk uitgebreid ontbijt in de tuin en daarna alles weer in mijn rugzak. Onderhand werd ik lek geprikt, oja dus gaan smeren en spuiten. Ik werd naar het busstation gebracht. Het was 400 meter verder maar ze wilden absoluut niet dat ik ging lopen.

Er naast was een markt. Druk en vol. Ik had Cherrybus gekozen via Internet. Het is de busonderneming die me het beste leek. Voor een 7 uur rit betaal ik 10 euro. De bus is met airconditioning. In Nederland zouden deze bussen al afgeschreven worden maar hier is het dus het beste van het beste. Terwijl ik zat te wachten om te vertrekken kwamen er van allerlei mensen binnen om van alles te verkopen. Ik kocht wat brood en fruit voor onderweg. Daarna stond er vooraan een man te preken in het Tagalog. Hij had een dikke bijbel in zijn hand en op de achtergrond werd "Hotel Californië" gespeeld. Ik moest lachen om de combinatie van gebeurtenissen op hetzelfde moment. Maar ik geniet van wat ik meemaak.

Misschien denkt iedereen waarom ik zoveel schrijf, maar ik heb veel tijd om te wachten en er gebeurt zoveel dat ik het wil vastleggen om het later zelf nog na te kunnen lezen.

Om 5 over negen vertrokken we, netjes op tijd. Wat een reis, door tropische vegetaties, waterbuffels in rijstvelden, bergen en langs de Zuid-Chinese Zee. Maar ook langs huizen, hutjes, mensen lopend of op en tricicle, kinderen spelend op een schoolpleintje of les krijgend in de open lucht. Alles ging langs me voorbij en alles was een seconde deel van mijn leven. Hoeveel levensverhalen, zoals een vader en moeder die met een pas geboren baby'tje uitstapte bij een lokaal ziekenhuis of een vrouw die met een grote bak verse vis in stapte. In de grotere plaatsen stapte de kinderen in die net klaar waren met school en twintig, dertig kilometer later uitstapten. Allemaal naar me zwaaiden als ze uitstapten.

Halverwege werd er gestopt bij een markt en kocht ik een kilo kleine mango's, maar zo lekker. Daar stopte ook veel kleine busjes met veel Europese jongeren ook op weg naar El Nido. Het is iets goedkoper om die te nemen (8 euro) maar ik ben blij dat ik niet zo zit opgepakt.

Het weer was goed, veel zon met wolken, hoewel dat langzaam naar El Nido veranderde en toen we daar aankwamen miezerde het. Ik hield een tricicle aan en binnen 5 minuten was ik in het Spinhostel. En na nog eens 5 minuten had ik een mooie kamer. Nu kon ik me even goed installeren voor de komende 5 dagen.

Achter het hostel staat de lagere school. Ik hoorde er klassikaal A E O, A E O vandaan komen. Ja ik heb al gezien dat het hier er iets anders aan toe gaat als bij ons. Maar ik vind het wel een uitdaging om daar met de anderen dadelijk iets van te gaan maken.

Na even wat te gewhatsappt te hebben ben ik naar het centrum gelopen en ben op zoek gegaan naar een restaurant. Het regende onderhand en ik kiep met mijn poncho en teenslippers heerlijk door de plassen. Bij het strand gekomen was ik alleen, geen mens op het strand. Alle boten lagen rustig te dobberen. Wat bijzonder.

Ik vond een restaurant en bestelde een bier, een pizza en een fruitsalade. Voor 6 euro had ik een hele maaltijd en eigenlijk was het duur omdat ik bier bestelde. Het was nog niet echt etenstijd, het restaurant was verder leeg. Het smaakte goed en daarna ben ik terug naar het Hostel gelopen. Dit hostel is overigens dit jaar uitgeroepen als beste hostel van de Filipijnen, het is maar dat jullie het weten.

Morgen mijn eerste tour van eiland hopping