Ik kon niet slapen, misschien uit angst dat ik me zou verslapen. Ik was dus al heel vroeg op. Na de laatste dingen in de rugzak te hebben gedaan. Ben ik vertrokken. Hong was leeg en stil. Wat een ervaring. Het was nog donker. Over zaten kranten verkopers op de grond hun kranten klaar te leggen. Overal stonden de rode taxi's. Alles stond klaar om de nieuwe dag tegemoet te treden. In het station waren er al mensen en om half 6 gingen de check-in balies open kon ik mijn rugzak al afgeven. Zo hoefde ik deze niet helemaal mee te dragen naar het vliegveld. Ik vloog met Philippine Airlines en ineens was ik niet meer tussen Chinezen maar Filipijnen. Eigenlijk alleen maar vrouwen met zulke grote koffers dat er enkele over het gewicht waren en moesten herpakken. Daardoor duurde het iets langer en dus miste ik de eerste trein. Gelukkig dat ik al had ingecheckt.

Na een snelle treinreis kwam ik op het vliegveld en heb even moeten zoeken waar en wat maar daarna was ik snel bij de gate. Het vliegtuig zou vandaag vertrekken.

Opgelucht want in de afgelopen dagen was deze vlucht gecanceld en dus was ik best zenuwachtig of het vandaag wel zou door zou gaan. Zo niet dan had ik een probleem gehad. De vlucht ging verder goed. Binnen 1 uur en 20 minuten ben je in Manila. We kregen ontbijt, rijst met kip en eigenlijk smaakte het me best.

Toen we landdenkwamen we over vele krottewijken en ik realiseerde me dat ik nu echt in een andere realiteit terecht aan het komen was. Hoewel er ook arme mensen in Hong Kong zijn komt toch vooral alle mooie gebouwen naar voren. Hier is dat niet.

Ik kon snel door de immigratie. Kreeg een VISA voor 30 dagen en wat ik ook vroeg, ze wilde me er geen voor 31 dagen geven. Die vier uurtjes zullen me dus 120euro gaan kosten…… :-(

Ik moest nu overstappen en naar een andere terminal gaan om de vlucht naar Puerto Princessa te nemen. Maar nergens stond geschreven waar ik naar toe moest en wie ik ook vroeg erg veel wijzer werd ik niet. Mijn korte nacht begon me ook parten te spelen en even zag ik heb niet zitten. Een oudere man zag me staan en vroeg of hij kon helpen. En binnen een minuut, zat ik in de juiste bus naar Terminal 4. Ik kon hem niet eens meer bedanken omdat de bus meteen vertrok. We reden een 10 minuten. Ja ik realiseerde me dat ik nu echt in een andere wereld was.

Terminal 4 is voor binnenlandse vluchten. Ik had de avond ervoor een email gehad van de luchtvaart maatschappij dat de vlucht met 4 uur was vertraagd. Het werd dus een lange zit. Er waren meer vluchten vertraagd en daardoor was het overvol in het gebied waar gewacht moest worden. Als je op stond werd meteen je plaats ingenomen. Toch maar zo nu en dan gedaan om iets te eten te kopen of te drinken.

Ik voelde dat ik bijna niet had geslapen. Daarna kwam er nog een vertraging bij omdat het zo regende dat geen vliegtuig kon vertrekken. Uiteindelijk vertrokken we met bijna 7 uur vertraging.

In het vliegtuig zat ik naast een Filipijns echtpaar dat honderduit aan mij vroeg. Ze vonden het zo bijzonder dat ik helemaal naar de Filipijnen was gekomen om les te komen geven. Het was een korte vlucht, niet langer dan een uur en we kwamen aan toen het al donker was.

Buiten stond Boyd van de Bed en Breakfastme op te wachten. Een service is dat ze je ophalen. We spreken gezellig in het kwartiertje dat we nodig hadden om er te komen.

En echt nu zit ik in mijn eigen bamboehutje met airco (overigens heel lawaaierig)en wc en douche. Alle hutjes staan in een grote tuin met veel vegetatie. Ik werd verwelkomd met een kokosnootdrankje, heerlijk, die ik op mijn eigen veranda heb opgedronken. Het is nu te donker om foto's te maken maar ze komen er aan.

En nu slapen, ik moet even wat slaap inhalen en morgen op naar El Nido