Ja, het is de laatste volle dag en eigenlijk weet ik niet goed hoe ik hem het beste kan vullen. Er is een heel mooi natuurpark maar dat is echt twee uur rijden en ik besluit dat dat te ver is. Via een andere weg naar Duitsland en daar de een mooi dorpje bezoeken waar men van zegt dat het de moeite waard is. Uiteindelijk besluit ik het laatste. Ik rij in deze dagen via Googlemaps. Ik heb geen TomTom en ik tik de route in als ik nog WiFi heb en daarna laadt de telefoon de route en kun je gewoon de weg volgen met stem en al.

De weg is weer fantastisch. Ook het weer is top. Hoewel de laatste twee dagen regen was voorspeld is er niets gevallen gelukkig. Aangekomen in Hinterhermsdorf blijkt het niet echt heel bijzonder te zijn. Het is tijd voor een kopje koffie maar ik vind niet eens een restaurant open. Op de parkeerplaats neem ik even de tijd om de tent, die ik gisteren in de douche heb schoongemaakt netjes in te pakken. Dat scheelt me weer een werkje als ik thuis ben. Ik rijd een andere weg in en kom door een heel smal dal. Er rijdt ook een tram..... Ja echt. Het blijkt vanuit Bad Schandau te komen. Halverwege is er een waterval en een restaurant waar ik een kop koffie neem. Als ik in Bad Schandau ben en ook daar even wat heb rondgelopen, het is markt, herinner ik me dat ik twee dagen geleden, op weg naar de Bastei een weg naar Lillenstein zag. Lillenstein is een tafelbergje, een kleintje maar wel een mooie en ik besluit daar naar toe te gaan. Nog een keer klimmen en wandelen, dat is wat ik wil. Als ik er vlakbij ben gaat de weg er rond om en besef ik dat tafelberg een groot woord is. Ja van uit de verte lijkt het een tafelberg maar als je dichtbij ben is het een grote onregelmatige rots. Maar hoog en steil.

Op de parkeerplaats moet ik zoals overal een parkeerkaartje kopen. Alleen het apparaat is geblokkeerd en ik kan er niet eens een munt in duwen. Ik besluit de parkeerschijf neer te leggen met een briefje in het Duits wat uitlegt waarom ik geen kaartje heb. Ik heb in de afgelopen dagen veel wielklemmen gezien en hoop dat ik daarmee iets dergelijks kan voorkomen. Nou is mijn Duits echt drie keer niks maar ik schrijf toch maar zoals ik denk dat het moet zijn:" Ich konden klein geld im die automaat stopfen. Er war geblokiert." Ik denk dat Trixi en Bernadette hun haren nu rechtop gaan staan maar beter kon ik het niet verzinnen. In iedergeval zat er toen ik terug kwam geen wielklem op mijn auto.

De tocht naar boven was pittig. Maar ik moet zeggen dat ik blij ben te constateren dat ik echt weer conditie aan het opbouwen ben en dat mijn lichaam weer functioneert na de vier maanden ziek te zijn geweest. Voor me liep een moeder met twee dochtertjes op blote voeten omhoog. Een van de twee meisje zeurde dat haar voeten pijn deden, moeder antwoordde dat de aarde haar goed deed, dat het goed voor je voeten was om zo te lopen. Ik had te doen met het kind.

Boven was het uitzicht echt spectaculair. De Elbe, Konigstein, de Bastei, Bad Schandau. Alles was heel goed te zien. Via trappetjes en bruggetjes kon je van de ene rots naar de andere. Niets voor de rest van de familie Bloemendaal, ik weet het, maar ik heb gelukkig geen last van hoogtevrees. Je kon de hele top bewandelen en zo alles van alle kanten bekijken. Ik was blij dat ik deze wandeling nog had gedaan vandaag.

Daarna weer terug naar Ceska Kamenice. Voor een laatste avond. Morgen rij ik tot Zwochau waar Charis is. Daar blijf ik slapen en de volgende dag ga ik met haar naar Munster om dan het laatste stukje alleen te doen. Ik weet niet of morgen een verhaal gaat lukken. In ieder geval in Nederland zal ik deze reis afronden. Het heeft me heel goed gedaan en o wat heb ik veel moois gezien. Dit gebied heeft me echt verrast en ik beveel het echt aan. Het is verder altijd leuk je verhalen te delen met het thuisfront. En het maakt dat ik zelf de belevenissen terug kan lezen.