Vanmorgen om 8 uur was ik wakker. Vandaag wilde ik gaan wandelen in een mooie stukje van de Bohemische Schweiz. Gisteren had ik op de kaart het een en ander gezien en ook al zou het een lange tocht worden, ik had er zin in.

Na het ontbijt ben ik meteen vertrokken. Het was een mooie dag met een stralend blauwe lucht. Na weer een mooie autorit, vond ik een plaats op een betaalde parkeerplaats. De keuze was nu eerst 2 km langs de weg te lopen of de bus te nemen naar het beginpunt. Ik besloot voor het eerste. De weg kronkelde daarna omhoog. Blij kwam ik er achter dat, ook al was ik vier maanden ziek geweest, ik toch wel een betere conditie had dan verleden jaar in de Italiaanse bergen. Ik liep met gemak iedereen eruit. Het was vooral een tocht door de bossen, pas op het laatste stukje kwamen we wat boven de bomen uit. En toen verscheen er vijftig meter boven me een geweldig groot restaurant, tegen de bergen. Daarnaast een boog uit zandsteen. De grootste natuurlijke zandstenen brug van Europa. Imposant. Het heet de "Pravcická Brána".

De tocht aan het eind was nog even een pittig stukje maar daarna eindelijk was ik op het hoogste punt en keek ik uit over de Saksische Bohemen. Een prachtig vergezicht. In het restaurant een kopje thee gedronken en verder nog wat foto's genomen. Het was er vol met mensen.

Het lijkt alsof ik hier de enige onder de Tsjechen ben. Ik hoor nauwelijks Duits, een keer Nederlands en verder dus Tsjechisch, of is het Pools of Slowaaks. voor mij een pot nat.

Ik besluit af té dalen naar Mezni Louka en het Gabrielpad te nemen.

De bergen en rotsformaties bestaan hier uit zandsteen. Daarom loop je op veel paden op het zand. Deze steensoort is zacht en weer en wind zorgen er voor dat het zand overal ligt. Toch loopt het verder lekker. De weg is lang. Deze daalt maar langzaam en is daarom druk met mensen omdat hij ook maar langzaam stijgt en ze deze weg dus meer nemen dan die ik had genomen.

In Italië ben ik gewend in de bergen mensen te groeten maar ik merk dat mijn groet maar zelden een groet terug krijgt. Ik denk dat het hier niet de gewoonte is.

Na Mezni Louka loop ik over asfalt naar het volgende dorpje Mezna waar ik een ijsje eet. Daarna heel steil naar beneden tot aan deKamnitzkloof. Een klein snelstromend watertje dat zich door de rotsen een weg heeft gebaand. Langs die rotspartijen loop ik. Mooi en imposant. Daarna neem ik een stukje de boot dwars door een nauwe kloof. De man die de boot bestuurt praat alleen Tsjechiesch. Hij vertelt een heleboel en iedereen lacht erom. Ik weet echt niet waar hij het over heeft. Is het een verhaal over de natuur, de geschiedenis of maakt hij gewoon veel grapjes. Een keer begrijp ik een woord, olifant. Maar ik begrijp niet wat een olifant hier zou moeten doen. Aan het eind van de boottocht glimlach ik maar netjes naar hem.

Daarna nog een mooie wandeling, een kleine twee kilometer langs het riviertje. En dan ben ik terug bij de auto. Met bijna 18 km in de benen, 21813 stappen zegt mijn stappenteller. Een aardige tocht.

Ik rij via een ander weg terug naar het pension waar ik voor 8 euro een hele maaltijd krijg. Soep, kipschnitsel, friet een grote kom sla en een biertje. Na nog een wandeling in het dorp terug naar mijn kamer. Een welbestede dag.