Vannacht was het koud. Maar ik heb een goede slaapzak. Toch voelde het niet goed aan mijn oog en omdat ik er steeds meer van overtuigd raakte dat ik eerst en vooral moest zorgen dat mijn oog niet weer slechter wordt, werd het duidelijk dat ik niet moest kamperen.

Om 8 uur was de receptie open en vroeg ik of ze nog een kamer hadden. Tot 22 augustus was er nog een vrij. Tegen die tijd zie ik wel wat ik dan doe.

Mijn tent is geel van kleur. Dat maakt dat je toch, ondanks dat het donker is heel goed kan zien wat er op ligt. Dus zag ik vannacht een langwerpig "blaadje" liggen op de binnentent. De binnentent? Dat kan toch niet, een blaadje. Hè was dat blaadje nu een stukje verder? Ja, heel langzaam verplaatste het zich...... Een slak. Goed, het zit niet binnen dacht ik nog. De volgende dag was het heel vochtig van de dauw en de tent vol met slakken. Nu ben ik er niet bang voor dus dat scheelt. Het was wel een werkje om ze allemaal te verwijderen.

Alles weer inpakken en afbreken en verhuizen naar de kamer en alles wat met de tent te maken heeft opruimen en in de auto doen. De auto staat op een afgesloten terrein dat s'nachts niet te bereiken is. Toen ik in Munster was vertelde Charis dat veel auto's worden gestolen, zo dicht bij de Poolse grens. Ben dus blij dat de auto veilig staat.

Daarna me installeren in het kamertje. Het is klein maar precies goed. Na wat gerust te hebben besluit ik de omgeving te verkennen zodat ik weet wat er te doen is. Een fantastisch mooie autoreis naar Hrensko aan de Elbe of Lalba zoals het in Tsjechië heet. De weg kronkelt het land door. Van diepten naar hoogten en alles even lieflijk, elk dorpje pittoresk.

In Hrensko gaat er een kloof het land in waar typische huizen staan. Het is er toeristisch. Met heel veel kraampjes die bestierd worden door.......? Chinezen. Geen kraampje wordt door een Tsjech of ander bestierd. Ook op de parkeerplaats moet ik betalen aan een Chinees. Vreemde gewaarwording. Ze kennen in ieder geval wel Engels. Want met Engels kom je hier nergens en mijn Duits is belabberd. Maar ik heb een klein boekje bij me met honderden foto's per thema en het heet Point-IT. Het helpt me om te vragen waar er een pinautomaat is.

Zoeken naar een pinautomaat, waar heb ik dat meer meegemaakt..... Drie jaar geleden in Argentinië. Van een mevrouw begrijp ik dat deze in de supermarkt kan vinden. Dus de eerste supermarkt die ik aan doe die heet Albert. Klinkt bekend. Inderdaad zonder Heijn erachter is het duidelijk dat ik in een AH loop met de euroshopper en alles. De blauwe mandjes, grappig, maar geen pinautomaat. Daarna de Lidl, ook niet. Zo kom ik in aardig wat supermarkten maar geen pinautomaat. Uiteindelijk toch maar naar een bank. Hoe simpel kan het zijn.

De omgeving is echt geweldig. Ik rij door een prachtig mooi landschap, alleen al in de auto is het de moeite waard. Ik maak een plan voor morgen en keer terug naar het pension. Slaap 2 uur diep en vertrek dan naar Dècin. Een stad aan de Elbe met mooie oude gebouwen. Ik geniet van alles. Het doet me goed hier te zijn. Wat een mooi land is het en hoewel ik de mensen niet versta zijn ze vriendelijk en voel ik me welkom.

Ik koop een pizza capriciosa voor 3,70 Euro!!!!!!!! Een gigantische maat die ik bijna niet op krijg. Ik eet hem op aan de oever van de Elbe. Het leven is goed.

Daarna keer ik terug naar het pension. En met een heerlijk biertje schrijf ik dit blog. De zon staat nog fel aan de hemel. Op naar een volgende dag.