Terug naar O' Higgins
Het is een lange rit en dus een lange nacht. Maar ik had nu een bed en daardoor sliep ik best goed. Toch blijft het vermoeiend. Om half 9 was ik in Rosario en zou ik door Marisa worden opgehaald. Omdat de busterminal groot is, lopen we elkaar even mis maar om 9 uur hebben we elkaar toch gevonden. Even bijtanken bij oude bekende. Alles lijkt alsof ik het gisteren heb achtergelaten en toch zitten er 9 dagen tussen. Een kop koffie en een heerlijke douche doen wonderen. Ik voel me echt herboren als ik om 12.30 in de laatste bus stap naar Junin.
In de bussen die langere stukken rijden worden constant films gedraaid, maar echt van die hele gewelddadige films, niets voor mij. Ik besluit mijn mp3-speler van mijn telefoon op te zetten om niet de hele tijd van die dodelijke schreeuwen te horen. Drie uur lang luister ik naar muziek. Ondertussen zit er naast me een jongeman die niet al te fris ruikt, het is warm dus echt een hele aangename reis is het niet. Wel moet ik lachen in mezelf als ik zie dat de jonge man op een gegeven moment een schetsboek tevoorschijn haalt en van uit mijn ooghoeken zie ik dat hij mij aan het natekenen is. Misschien hang ik over decennia wel naast de Mona Lisa...... ;-)
De bus doet het rustig aan. Deze bus komt van de grens met Bolivia en rijdt helemaal naar het uiterste zuiden! Dat betekent dat deze bus 5 dagen onderweg is! 5000 km worden dan overbrugd. Ik heb in deze dagen een beetje kunnen ervaren wat afstanden zijn!
Om 4 uur ben ik in Junin. Lelia had gezegd dat ze me zou ophalen maar na een uur is ze nog in geen velden of wegen te zien.... Mijn telefoontje is ondertussen op door het vele luisteren naar muziek, geen wifi in de buurt.... Wat nu?
Uiteindelijk besluit ik te vragen wat een taxi kost: 150 pesos. Ik heb het idee dat dat heel veel is, maar ik heb niet echt een andere keus. En voor mij is het nog maar 20 euro! En dus neem ik uiteindelijk een taxi en ben ik 20 minuten later terug in O'Higgins. Lelia bleek me te hebben gemaild dat ze toch niet kon komen maar dat had ik niet ontvangen en daarom was het maar goed dat ik zelf al een taxi had genomen. Wat een thuiskomst. Hoeveel omhelzingen ik heb gekregen om te voelen hoe welkom ik was! Het gaf een heel speciaal gevoel.
Terug in mijn kamer overviel me de vermoeidheid. Wat een indrukken in 13 dagen, wat een ontmoetingen! Maar ook wat fijn weer hier te zijn.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
