Eerst uitgeslapen, met Lorena wat gesproken en toen de stad in gegaan. Twee straten verder kwam ik Malou tegen, die ook met Lorena woont. En even later toen ik in de kathedraal was kwam ik Elidi tegen die me vertelde dat Renata alle papieren had voor mij en ik ze op haar werk kan ophalen.

Renata heeft een speciaal toeristisch bureautje. Samen met enkele anderen zorgt ze voor een toeristische ervaring bij de indiaanse bevolking thuis. Een of enkele dagen kun je dan bij hun verblijven en zo hun leven leren kennen en met hun samen werken. Het bureautje, wat aan het bisdom is verbonden, wordt gefinancierd door het fonds Porticus vanuit Nederland.

Het is een heel speciale manier om het toerisme op een ander manier vorm te geven.

Ze had voor mij het buskaartje gekocht naar Cafayate. Toen ik haar twee dagen geleden vertelde dat ik vanuit hier naar Santa Maria zou gaan, vroeg ze waarom ik niet een dag eerder naar Cafayate zou gaan omdat het een heel leuk dorpje is en het toch op dezelfde weg ligt naar Santa Maria. Ze heeft een hotel voor me geboekt dat ze goed kent. De dag daarna vervolg ik dan mijn rit naar Santa Maria.

Ze liet me haar bureautje zien en ik maakte kennis met haar collega's. Daarna afscheid van haar genomen, weer mensen waarvan ik me afvraag of ik ze ooit nog zal ontmoeten. Het is continue ontmoeten en afscheid nemen. In hetzelfde restaurant als dinsdag heb ik daarna gegeten en verhalen en foto's geüpload. De stad begint vertrouwd te raken. In de middag ga ik nog even langs bij Lorena haar werk, ze werkt al winkel juffrouw in een speelgoedwinkel. Daarna ga ik naar huis om een deel van mijn rugtas in te pakken. Om 8 uur komt Veronica mij halen. Ik ben bij haar uitgenodigd voor het avondeten. Ze heeft een gezin met 4 kinderen. Zij en haar man zijn heel erg actief in de politiek. Verder hebben ze een gemengd huwelijk zij is een Europese Argentijn, hij is een Indiaanse Argentijn. Iets wat niet veel voor komt in Argentinië. Er waren twee van hun kinderen aanwezig en we hebben eerst lasagne gegeten. Zij spraken in het Spaans en ik in het Italiaans met hier en daar een Spaans wordt dat ik wist. En wonderwel, ik begreep ze steeds!!!

Het valt me op dat met iedereen die ik spreek, iedereen zich schaamt voor de president Cristina Kirchner. Ik heb nog niemand ontmoet die blij met haar is en achter haar staat.

We hebben lang gesproken over de ontwikkeling van de Indiaanse bevolking en alle problemen die dat met zich mee brengt. Eduardo doet met de volgende verkiezingen mee om provinciale statenlid van de provincie Salta te worden. Hij zet zich vooral in voor de jongeren onder de Indiaans bevolking.

Daarna bracht Veronika me naar huis. Wat geweldig in drie uur zo mensen te leren kennen en van ze te houden. Thuis waren Maru en Lorena en hebben we nog lang gesproken en ontzettend gelachen. Natuurlijk email adressen uitgewisseld en toe om kwart voor 1 eindelijk naar bed. Het was echt weer een verrassende dag geweest