20 juli

Om half 7 ging de wekker. Het meeste was al ingepakt dus ging alles snel.

Om half 8 stond Norberto klaar bij het internetcafe. Dag o'Higgins.... Tot over twee weken.

Rosario (vertaald Rozenkrans) is in 1791 ontstaan toen ze hier een handelspost begonnen en als eerste een kapel aan Maria van de Rozenkrans bouwden. De stad ligt aan de rivier de Parana. Nou rivier....... Bij Rosario is de rivier 60! Km breed....... Het is een van belangrijkste handelshavens en veel goederen gaan van hier verder naar Paraguay of de andere kant op naar BA de Atlantische oceaan op. Het is ook het centrum van de landbouw. Argentinië verbouwd veel soja en exporteert dat ook.

Na een heerlijke thee en lekkere zoete broodje ben ik samen met Elba (nee een andere Elba dan die van O'Higgins) de stad ingegaan. Heel beroemd is de kathedraal met een barok interieur. Vlak daarnaast staat het monument van de vlag. De Argentijnse vlag is hier door Belgrano (een Argentijn die voor de onafhankelijkheid heeft gevochten) ontworpen en dit monument is van nationaal belang. Het stelt een gigantische schip voor met ook de eeuwige vlam voor de onbekende soldaat en grote beelden, het had iets uit het socialistische oostblok weg ook al is het al heel lang geleden gebouwd. Van hier een prachtig uitzicht over de rivier. Het water staat hoog en ik hoorde dat de watervallen van Iguazu niet zijn te bereiken.... Hè hè hè heb ik toch de beste beslissing genomen om er niet naar toe te gaan.

Met Elba heel lang gesproken over de Argentijnse politiek maar ook het probleem van de Flaklandeilanden. We kwamen namelijk langs een monument ter nagedachtenis aan de Argentijnse gevallenen in die oorlog. Ze legde het heel duidelijk uit en ik begrijp nu waarom de Argentijnen voelen dat het hun eilanden zijn.

Terug in huis hebben ze mij een eigen kamer gegeven, het middageten en natuurlijk praten over Máxima en alles wat Nederland is. Ben blij dat ik veel foto's heb geplaatst op mijn iPad, want dat laat ook veel zien.

In de avond zijn we uit gaan eten met Elba en Sandi. Het is hier de dag van de vriendschap en dag ga je met je vrienden uit eten en geef je cadeautjes. Een mooie gelegenheid om onze vriendschap te versterken. Overal was het heel druk in de restaurants maar uiteindelijk vonden we wat.

Daarna heerlijk lang geslapen.

21 juli

Vandaag gaan we met de auto een tocht maken met Marisa en Sandi. Ze brengen me over de brug en een 60 km lange weg naar Victoria. Een stadje aan de overkant van de rivier de Parana. Het is een geanimeerde rit over een eindeloze weg over een moerasachtig gebied.

Victoria is een klein stadje. Eerst iets over de steden in Argentinië. Alle steden zijn eigenlijk op een zelfde manier opgezet. Als je kaart van een stad bekijkt heb je horizontale straten en verticale straten. Van hoek tot hoek van zo'n raampje is bijna altijd 100 meter. Dan is er in het midden een plein war je de belangrijkste kerk vindt, de bank, het gemeente huis en soms de school. Alle steden hebben bijna hun straten het zelfde genoemd, 25 mayo, 9 Julio, San Martin en zo een heleboel meer. Overal kom je dezelfde namen tegen. Daarnaast vind je overal een ongelooflijke hoeveelheid zwerfhonden. Overal lopen, liggen ze.

Victoria was koud, heel koud en ik merk aan mezelf dat ik na veel kou eigenlijk ontzettend verlang naar de warmte. Er is over heel Argentinië een kou front, ook in het noorden kom ik de kou tegen.... Maar goed.... Dat krijg je als je in de winter naar Argentinië gaat!

Wandelen in de stad was dus geen optie en dus zijn we in een cafeetje wat gaan eten, erg leuk en authentiek cafeetje. Daarna de Abdij van Victoria bezocht. Onderhand was ik heel erg verkouden geworden en besloten we terug naar Rosario te gaan. Gelukkig was mijn verkoudheid al weer over. De rest van de dag even rustig aangedaan, onderhand was ook Pat gekomen en zo hebben we met zijn 5en gegeten. Om half 11 werd ik naar de bus gebracht en kon de lange reis naar Salta beginnen.