6 juli

EDES = Escuela De Estudios Sociales

Om tien uur begon de Escuela Sociale.... Een bijeenkomst van veel mensen uit Latijns-Amerika rond sociale thema's die in dit continent zo duidelijk aanwezig zijn. De armoede is overal heel hoog en het gevoel om iets concreets te doen zit automatisch in het bloed. Ik besef dat wij ons er eigenlijk niets bij kunnen voorstellen. Bij ons is van alles geregeld, de staat zorgt voor ons van de wieg tot het graf en vaak vinden we het nog niet genoeg.

Hier is vaak niets en dus wordt er van alles georganiseerd.

Voor ons is iets goeds doen een bijdrage geven voor een actie, hier is het handen uit de mouwen steken en van alles organiseren.

Ondertussen kom ik steeds meer mensen tegen die ik sinds 1987 niet meer heb gezien toen ik in Italië - Loppiano was. We zijn niet meer de twintigers van toen maar het lijkt alsof we elkaar gisteren voor het laatst hebben gezien. Nanni, Isabel, Margarita.

Ik krijg steeds meer uitnodigingen om door heel Argentinië langs te komen. Als ik langs iedereen zou moeten gaan zien jullie me de komende maanden nog niet terugkeren. Heb nu ontdekt dat er een toeristisch bureautje ook in Salta is. Buiten de mooie dingen en natuur die er te zien zijn laten ze mensen vooral ook kennis maken met de lokale bevolking. Ik moet nog met ze spreken.

Via mijn smartfoon kon ik met een Italiaanse vertaling alles volgen. Ze zaten op een FM frequentie van de radio op mijn telefoon. Geweldig en heel erg makkelijk.

Bij het eten ben ik met veel durf bij een alleen maar Spaans sprekende aan tafel gaan zitten. Het gesprek kan ik volgen maar ik zie toch het Italiaans me in de weg zit om het Spaans juist te spreken. Ook hier weer vele uitnodigingen. Na het eten kwam Lelia me halen want we zouden in het dorp geld uit de muur halen... Eindelijk. Nou niet dus. Het is zo'n lokaal bankje dat het geld op was. Met alle feesten die komen moet ik nu woensdag naar Junin om naar een grotere bank te gaan. Lelia heeft me nu geld geleend zodat ik in ieder geval een kopje koffie kan kopen. Wat een mop, de Nederlander die in Argentinië moet bedelen om geld. We hebben er met Lelia en Delia even om moeten lachen. Ik zat daarna net in het internetcafé of Nanni kwam naast me zitten en bood me een kop koffie aan. :-) Samen hebben we een uur gesproken over wat ieder in deze 25 jaar heeft meegemaakt. Ik ben haar heel dankbaar voor dat moment, juist omdat we elkaar zo lang niet hebben gezien en dan toch ervaren hoe we nog steeds zo dicht bij elkaar staan.

Ook zij nodigde mij uit om naar Rosario te komen.

Ik heb vele bijzondere ontmoetingen en spreek pracht mensen, hoor geweldige levensverhalen en leer van elke minuut.

7 juli

Was voor de wekker wakker en kwam er achter dat er geen water was..... Gelukkig was het na een uurtje opgelost maar toen moesten er ineens een heleboel mensen naar de wc en douchen.

Vandaag dag 2 van de EDES. Het is allemaal heel erg vermoeiend toch wel met al die vertalingen in mijn hoofd. Steeds meer mensen benaderen mij, of ik die van Nederland ken, of die..... Ja ik ken ze allemaal en dus wil iedereen een foto en ik weer een foto van hun. Al die indrukken zijn toch ook wel vermoeiend. Maar ik geniet van elk moment.

Vandaag zondag een geweldig geanimeerde mis meegemaakt. Het laatste lied trof me heel erg; God houdt van alle mensen en is ook voor iedereen gekomen, de Inca, de Maya, de Guararini. Ja soms vergeet je dat deze de eerste volken waren hier op dit continent. Soms komen ineens ook gebeurtenissen naar voren die wij vanuit een heel ander perspectief hebben gezien of meegemaakt. Zo vertelde een oudere man dat hij zijn hele leven de Engelse heeft gehaat vanwege de bezetting, volgens de Argentijnen, van de Falklandeilanden. Hij vertelde dat hij op een keer naar Europa moest en dat hij moest overstappen in London Heathrow. Een geweldig groot vliegveld. Hij kende geen Engels en toen hij met handen en voeten aan een Engelsman vroeg waar hij naar toe moest (hij moest zich daar geweldig voor overwinnen) bracht deze man hem helemaal daar waar hij moest zijn. Die daad, vertelde hij, had hem doen inzien dat zijn haat onrechtvaardig was.

Wij zien alles vanuit een Europees perspectief en kunnen dit misschien niet begrijpen. Maar nu ik hier ben zie ik een andere gevoeligheid. De Falklandeilanden (Malvinas voor de Argentijnen) zijn voor hun Argentijns.

In de pauze liep ik even de zaal uit waar we samen kwamen. Buiten stond een olijfboom die het verbond met de Joden vertegenwoordig, 5 grote palmen die het verbond met de Islam vertegenwoordigd, een andere boom, een plataan, vertegenwoordigd het verbond met alle protestantse kerken. Iets verder op stond een klein kastanjeboompje met daarvoor een foto van Anne Frank. Daarbij stond op een bord dat dit een lood was van de kastanjeboom die achter het huis van Anne in Amsterdam heeft gestaan en die ze in haar dagboek een aantal keren noemt.

Ik vond het echt een verrassing dit zomaar hier te vinden

Bij het middageten kwam Margarita me zeggen dat er iemand was die me wilde groeten. Dus ontmoette ik Ana Lourdes die ik ook 25 jaar niet had gezien. Ze is getrouwd, twee dochters en werkt op de universiteit van BA. We hebben lang gesproken en natuurlijk weer een foto als herinnering.

'sMiddags zijn we in groepen gegaan en ik ben in de groep van het onderwijs. Maar het lukt me verder niet meer het Spaans te volgen en na een tijdje ben ik toch maar weg gegaan.

Het liep verder allemaal uit en eindelijk om 9 uur was het avondeten. En schrik niet, daarna om 11 begon in de grote zaal nog een ontspanningsavond avond. Alle landen deden iets, van salsa door Colombia, dans van Argentinië, liederen uit Uruquay, Paraquay, Chili en Bolivia, een conference (waar ik niets van begreep maar wat gewoon leuk was om te zien hoe iedereen uitbundig lachte). Ik had een lied voorbereid van Trijntje Oosterhuis in het Spaans en heb dat in visuele muziek gedaan. Iets heel nieuws voor de meesten.

Om half 1 was het afgelopen. Echt bedtijd.

8 juli

Voor mij is het zomer, want in juli is het altijd zomer. Ja dat het kouder nu is dat maakt bij mij het gevoel nog niet anders, want op vakantie is het zomer. Maar vanmorgen lag er een laagje ijs op het gras en op mijn raam stonden ijsbloemen.... Zomer? Het is even wennen maar het is hier toch echt winter. Vanaf woensdag wordt het warmer, tot 19 graden maar nu is het toch even echt winter.

De laatste dag van de EDES.

Norma, een vrouw uit het hoge noorden van Argentinië kwam naast me zitten. Ik had een aantal keren met haar gesproken. Ze gaf me een rozenkrans en een dikke omhelzing. Woorden hadden niet meer kunnen zeggen.

Er waren deze ochtend workshops. En ik ben naar die van de Pedagogiek geweest.

Na een voorstel rondje werden er een aantal projecten gepresenteerd:

In Puna, in het noorden van het land, is een school waar kinderen wordt geleerd hoe op de droge en onvruchtbare grond je groenten kunt verbouwen. Deze kennis nemen ze ook mee naar huis en zo zijn ze meteen ten dienste van de gemeenschap.

Veel projecten gaan verder dan alleen maar scholing maar zijn een proces om kinderen en jongeren verantwoordelijk te maken voor de gemeenschap.

Verder zijn er veel projecten (bijvoorbeeld in Montevideo - Uruguay) die werken voor kinderen die na school over straat zwerven. Ze zorgen dat deze kinderen worden opgevangen, eten krijgen en een thuis vinden.

Het is allemaal heel indrukwekkend maar tegelijkertijd ook iets wat wij helemaal niet kennen. Hier moeten dingen worden georganiseerd die bij ons gewoon er al zijn.

Bij het eten iets grappigs. Ik vertelde een aantal mensen iets van Nederland en meteen werd er weer gevraagd naar Máxima. Dus ik laat een aantal foto's van de troonswisseling zien op mijn ipad. Iedereen vond het helemaal geweldig. Wilden ze met mij op de foto terwijl ik mijn iPad voor me hield met daarop de foto van Willem Alexander en Máxima..... Enerzijds voelde ik me een beetje opgelaten maar ik moest ook wel heel erg lachen om de situatie..... :-)

Na het eten de afsluiting van de drie dagen en toen begon het afscheid.... Heel veel emails en facebooknamen uitgewisseld, en met heel veel mensen op de foto gegaan, allemaal wilde ze met de Hollander op de foto. Omhelzingen, kussen ..... Alles zoals ik hier aan het leren ben. Maar het past hier en daarom is het ook goed.

Afscheid genomen van mensen en van sommigen voor even. Zal zeker naar Rosario gaan waar Nanni is, ze heeft me gezegd dat ze heel blij is als ik bij haar kom. Zij kent mensen in Iguazu en kan me verder daar mee helpen.

En toen...? Gewoon naar huis, wat lezen en toen slapen want morgen staat weer iets heel nieuws op het programma......