Heerlijk geslapen, hoewel het inslapen moeilijk ging. Voor het slapen ging ik de luiken nog even dicht doen. Helaas kwam een vinger tussen de luiken en zag ik even alleen maar sterren. Nu is zich een mooie blauwe nagel aan het vormen. Gelukkig gaat het al wat beter.

Na een ontbijt met de lekkerste yoghurt die ik ooit heb gegeten, ben ik een rondje over het terrein gaan lopen en heb wat foto's gemaakt. Onderhand steeds weer mensen ontmoeten en begroeten. Hier in Argentinië maar één kus bij de begroeting, iets minder dus dan onze drie kussen. Moet er steeds bij denken want ik doe dat zo automatisch. Iedereen die ik ontmoet nodigt me uit om een keer te komen eten en ik heb nu al zoveel uitnodigingen dat ik bijna helemaal vol zit. In Argentinië is het heel erg in de cultuur, is me gezegd, om iemand meteen bij de eerste ontmoeting uit te nodigen.

Het is zonnig met een helder blauwe hemel een stevige wind over de pampa en ongeveer 13 graden. Het doet heel erg denken aan onze lentes. Gelukkig kom ik ver met mijn Italiaans want wat spreken ze hier snel Spaans zeg! Maar ik kan veel volgen.

Bij de wandeling kwam ik bij Arco Iris (betekent regenboog), een cafeetje waar ook wifi is en dus kon ik de eerste verhalen uploaden en lezen wat iedereen had geschreven aan mij.... Leuk...

Daarna een wandeling gemaakt naar de andere kant van het terrein samen met Clelia uit Argentinië. Op dit gedeelte staat een oude abdij met een heel mooi kerkje.

Met het middageten was ik uitgenodigd bij Delia, Maria Carmen (die ik nog van Loppiano kende) en Lelia. Een heerlijke maaltijd met daarna een stroopwafel toe. Zij vertelde dat op dit moment de Iguazu watervallen gesloten zijn in verband met grote overstromingen. Het is dus nog maar de vraag of ik daar over een paar weken naar toe kan. Maar ze kwamen met hele mooie andere voorstellen. Het zal nog echt een verrassing gaan worden wat ik uiteindelijk allemaal ga zien.

3 juli

De wind huilt, de wind raast, de wind gaat tekeer over de pampa. Als ik even 's nachts wakker wordt valt het me op. Ik zie ook voor me hoe de wind vanuit het lege Patagonië in het zuiden vrij spel heeft om tot hier te komen duizenden kilometers onderweg. Het kan nog erger vertellen ze me later. Ik lach in mezelf; in Nederland zou er al code oranje en een weeralarm zijn afgegeven, hier blijft iedereen rustig alsof er een heerlijk zomerbriesje staat.

Vandaag bezoek ik alles van de Mariapoli. Om 11 uur komt Elba me halen. Zij leidt me samen met Ruan en Mariana uit Brazilië rond. Eerst naar de chocolade fabriek, waar ook jam en ijs wordt gemaakt. We mogen allen achter het glas kijken ui hygiënisch oogpunt. Daarna naar het naaiatelier. Daar probeert een jongere in het Engels uit te leggen wat ze daar doen. Het lukt haar met veel hakkelen. Daarna wat andere plaatsen bezocht. Het is nog maar een gedeelte want Campo Verde komt nog. Met het eten komt Elba (die me op gehaald heeft in BA) bij me eten. Ze vertelt onderhand van alles en nog wat en ik leer zo steeds meer van de geschiedenis van O'Higgins. al 45 jaar is het in ontwikkeling en het si geweldig te zien wat er allemaal al is. Ze zijn hier met 250 waarvan er 80 jongeren zijn vanuit heel Latijns-Amerika. Die jongeren zijn echt aanwezig... Elke avond feest zullen we maar zeggen. Maar het zorgt wel voor leven in de brouwerij. Na het eten siësta en buiten is het onderhand rond de twintig graden. Heerlijk een uurtje in de zon.... Waar is het nu op dit moment zomer? Hier of in Nederland?

Daarna ben ik nog gaan helpen met..... Verhuizen in een van de huizen.... Ach ja moet even afkicken van Mariënkroon .... :-0 en daar heb ik mijn eerste mate gedronken. Een hoop kruiden in een potje waar je heet water op giet en dan laat je het rond gaan... Ieder drinkt uit hetzelfde "rietje" ik kende het al en had het ooit gedronken. Dit is echt de drank in Argentinië. En natuurlijk moest dat moment komen.

Daarna was de koek op en ben ik naar huis gegaan. Avondeten, nog even de verhalen bijwerken en toen ....... Slapen.