Om kwart over 6 schrokken we wakker. Verslapen…… Met wat kunst en vliegwerk zaten we om 7 uur aan het Jordaanse ontbijt, heerlijk fris en gezond en om half 8 vertrokken we uit het kamp. Nagezwaaid door Atef en 3 van de jongens die hem helpen. Het was echt een bijzondere ervaring geweest. De gastvrijheid was warm en de ervaring zo in de woestijn te overnachten groots.

De dag was er weer een met die stralende strak blauwe lucht. We waren ons heel erg bewust wat een geluk we hadden. Het was heerlijk fris. Bij Petra konden we niet met creditcard betalen maar gelukkig met de overige dinars en nog wat shekel (Israëlisch munt) lukte het toch genoeg geld te hebben voor de entreekaartjes.

Wat is Petra mooi, eigenlijk niet te beschrijven. De Siq, de twee kilometer lange kloof, had fantastische kleuren, nauwe doorgangen en vele verrassende details en we waren bijna alleen. En na dit natuurwonder stonden we dan zo maar voor de Treasure. Een prachtige tombe voor èèn van de koningen van de Nebatianen. Alles wat hier uit de rotsen is gehakt is gebouwd tussen 700 voor Christus en 300 na Christus en is toen helemaal vergeten tot 1813.

De rode steensoort geeft aparte accenten en alles geeft iets mysterieus en overweldigend gevoel. Natuurlijk werden we weer heel erg aangesproken voor allerhande ritjes op kamelen, paarden, ezels of in karretjes. Maar onze twee benen deden het best en dus sloegen we alles vriendelijk af. We hebben heel veel filmpjes en foto’s gemaakt. Het zal nog moeilijk worden de aller, aller mooiste er uit te halen. Dwalend door de vele tempels, colonnades, tombes en amfitheater waren we 2700 terug in de tijd. De kamelen en andere lastdieren en de mensen van de plaats zelf maakten het plaatje compleet.

Om twaalf uur vingen we de terugweg aan. Maar eerst nog geld pinnen om te kunnen tanken. Na heel lang zoeken vonden we een bank; the Jordan Islamitic Bank. Maar mijn pasje werd niet geaccepteerd… logisch… Gelukkig hielp iemand me en stond ik snel voor een ander pinautomaat. Op het scherm werd alles in het Arabisch verteld, gelukkig zijn cijfers in het Arabisch het zelfde en plaatjes spreken voor zich, dus na een paar pogingen kwam er geld uit de muur, hoera.

Nu terug naar Aqaba maar de benzinemeter begon gevaarlijk te dalen met al die bergen. Het werd een spannende uurtje met het zoeken naar benzine, maar ook hier werden we van alle kanten geholpen, tot de Jordaanse politie aan toe. Jordanië heeft zich echt van zijn vriendelijke en gastvrije kant laten zien. We zijn er door geraakt en veroverd. Na twee uur kwamen we terug in Aqaba om de auto in te leveren. Dezelfde gezichten maar nu al bekend. Met de taxi naar de grens en toen de hele procedure van gisteren weer in omgekeerde volgorde. Gelukkig dachten we; nu weten we het wel maar er waren toch nog een paar momenten van vergissing en Marleens koffer werd er ook nog uitgehaald voor controle. Alles werd bekeken en besproken maar ze vonden niets….. handen we natuurlijk al kunnen zeggen.

Aan de andere kant van de grens kwam net een taxi aanrijden en zo stonden we een uur voor dat de bus naar Jeruzalem vertrok op het busstation in Eilat. Ongelooflijk hoe alles zo precies aansloot de hele reis.

De terugreis was grotendeels in het donker en om 9 uur kwamen we in Jeruzalem aan. Ineke en Frans kwamen net aanrijden en zo kwamen we na 4 dagen weer thuis om morgen met het Israël deel van de reis te beginnen.