ICED dag 1
20 jul. 2010
🇨🇦
vanuit Canada
Na een mooi begin van het congres (zie vorige blog) is het nu dan echt begonnen. Veel te horen, veel te zien. Er zijn ontzettend veel dove mensen aanwezig. Meer dan ik had verwacht. Er wordt heel wat
gewapperd.
De hoofdsprekers zijn mensen die hun sporen in het dovenonderwijs al hebben verdiend en hebben ook echt wat te vertellen hebben. Sommigen heb ik voor mijn master moeten bestuderen, nu spreken ze hier. Soms gelukkig dat dan al wat bestudeerd heb van hun onderzoeken.
De verschillende workshops waar je uit kan kiezen zijn wisselend. Soms gaat het heel specifiek over een situatie in een bepaald land, waar wij eigenlijk niets aan hebben, soms gaat het over onderzoeken die heel specifiek zijn. Maar wat ik er allemaal uit haal is de inzet en de passie die alle mensen hebben voor het werken met dove kinderen en dat iedereen alles doet om het onderwijs steeds meer te ontwikkelen naar betere resultaten.
Vandaag moest ik helpen in onze stand en dan kom je echt met mensen uit de hele wereld te spreken en te gebaren. Verder leer ik steeds meer mensen van de organisatie kennen die in andere delen van Nederland werken maar die ik nu kan leren kennen. Elkaar vertellen wat je doet en zo weer andere aspecten leren kennen van de zorg en onderwijs aan dove kinderen in Nederland. Ik vind het allemaal heel erg verrijkend.
Het is wel pittig, alles in het Engels en dan ook nog verschillende gebarentolken voor je neus die in allerlei talen vertalen. De concentratie op het onderwerp van de spreker is dan soms best een hele inspanning. Maar het is het allemaal wel waard. Samen met een aantal zijn we uit eten gegaan en hebben lekker bij de Italiaan gegeten, het zonnetje is precies goed in Vancouver in deze dagen, niet te heet en niet te koud. Er is ook veel tijd om wat rustig aan te doen en daarom kan ik in deze dagen goed mijn reisblog bij houden en slaap ik veel. Dat zal waarschijnlijk wat anders worden als we vrijdag de auto nemen en vertrekken.
Nee, het gaat allemaal heel goed.
De hoofdsprekers zijn mensen die hun sporen in het dovenonderwijs al hebben verdiend en hebben ook echt wat te vertellen hebben. Sommigen heb ik voor mijn master moeten bestuderen, nu spreken ze hier. Soms gelukkig dat dan al wat bestudeerd heb van hun onderzoeken.
De verschillende workshops waar je uit kan kiezen zijn wisselend. Soms gaat het heel specifiek over een situatie in een bepaald land, waar wij eigenlijk niets aan hebben, soms gaat het over onderzoeken die heel specifiek zijn. Maar wat ik er allemaal uit haal is de inzet en de passie die alle mensen hebben voor het werken met dove kinderen en dat iedereen alles doet om het onderwijs steeds meer te ontwikkelen naar betere resultaten.
Vandaag moest ik helpen in onze stand en dan kom je echt met mensen uit de hele wereld te spreken en te gebaren. Verder leer ik steeds meer mensen van de organisatie kennen die in andere delen van Nederland werken maar die ik nu kan leren kennen. Elkaar vertellen wat je doet en zo weer andere aspecten leren kennen van de zorg en onderwijs aan dove kinderen in Nederland. Ik vind het allemaal heel erg verrijkend.
Het is wel pittig, alles in het Engels en dan ook nog verschillende gebarentolken voor je neus die in allerlei talen vertalen. De concentratie op het onderwerp van de spreker is dan soms best een hele inspanning. Maar het is het allemaal wel waard. Samen met een aantal zijn we uit eten gegaan en hebben lekker bij de Italiaan gegeten, het zonnetje is precies goed in Vancouver in deze dagen, niet te heet en niet te koud. Er is ook veel tijd om wat rustig aan te doen en daarom kan ik in deze dagen goed mijn reisblog bij houden en slaap ik veel. Dat zal waarschijnlijk wat anders worden als we vrijdag de auto nemen en vertrekken.
Nee, het gaat allemaal heel goed.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
