The desert of Canada
04 aug. 2010
🇨🇦
vanuit Canada
'Ik hoop dat de rook een beetje is opgetrokken', kregen we vanmorgen te horen toen we vertrokken, 'In Penticton zijn bosbranden.'
Later lazen we in een cafeetje, in de krant, dat ze op dit moment in èèn week meer branden hebben gehad dan normaal in twee maanden.
Maar de rest ging eerst nog door grote bosgebieden waar niets aan de hand was en vele kleine dorpjes. Het waren hele andere bergen dan voor heen maar toch weer heel mooi. Langzaam veranderde het landschap. De bomen verdwenen en er bleef alleen maar dor geel gras over met hier en daar een boom. In Grand Fork lazen we dat er in Osooyo een Desert Centre was en besloten dat te bezoeken.
Deze vallei; de Okanaganvallei is het heeste gedeelte van Canada. Hier zijn hele stukken woestijn. Denk daar niet meteen aan alleen maar zand, er groeien wel degelijk planten en leven diere maar het si echt een woestijn.
Dat was ook wel te merken. het was echt heel erg heet daar. (rond de 40 graden in de schaduw) Maar de wandeling was interessant en liet ons weer een ander stuk Canada zien.
Deze vallei heeft daarnaast ook vele fruit bomen, de Betuwe van Canada en overal schreeuwden ons de fruit stalletjes toe. Natuurlijk kun je je voorstellen wat een hoeveelheid water dit kost om allemaal te laten groeien in dit dorre gebied. Maar de zon laat het mooi rijpen.
Daarna nog enkele kilometers naar Penticton. Aan èèn gedeelte was te zien dat achter de bergen iets rookte, bosbranden? We hebben dat maar verder gelaten. Het hostel was weer een leuke plaats waar een enthousiast meisje ons wegwijs maakte. Na wat verkenningen in de stad hebben eten gekookt, we zijn nu alles zo\'n beetje aan het opmaken. En daarna zijn we het stadje ingetrokken.
Aan het Okanagan lake bleek het 'Peach festival' in volle gang te zijn. veel muziek. De mensen hier komen dan met hun eigen stoel en zitten dan gezellig met elkaar, allemaal heel gemoedelijk. We waren ieder even wat zelf over het terrein aan het dwalen toen ik vier Mounties tegen kwam. Toen ik een foto van ze wilde maken, vroegen ze of ik niet met hen op de foto wilde en zie hier het resultaat.
Nog even langs het water gezeten en toen naar huis. We waren echt moe na meer dan 300 km vandaag te hebben gereden.
Later lazen we in een cafeetje, in de krant, dat ze op dit moment in èèn week meer branden hebben gehad dan normaal in twee maanden.
Maar de rest ging eerst nog door grote bosgebieden waar niets aan de hand was en vele kleine dorpjes. Het waren hele andere bergen dan voor heen maar toch weer heel mooi. Langzaam veranderde het landschap. De bomen verdwenen en er bleef alleen maar dor geel gras over met hier en daar een boom. In Grand Fork lazen we dat er in Osooyo een Desert Centre was en besloten dat te bezoeken.
Deze vallei; de Okanaganvallei is het heeste gedeelte van Canada. Hier zijn hele stukken woestijn. Denk daar niet meteen aan alleen maar zand, er groeien wel degelijk planten en leven diere maar het si echt een woestijn.
Dat was ook wel te merken. het was echt heel erg heet daar. (rond de 40 graden in de schaduw) Maar de wandeling was interessant en liet ons weer een ander stuk Canada zien.
Deze vallei heeft daarnaast ook vele fruit bomen, de Betuwe van Canada en overal schreeuwden ons de fruit stalletjes toe. Natuurlijk kun je je voorstellen wat een hoeveelheid water dit kost om allemaal te laten groeien in dit dorre gebied. Maar de zon laat het mooi rijpen.
Daarna nog enkele kilometers naar Penticton. Aan èèn gedeelte was te zien dat achter de bergen iets rookte, bosbranden? We hebben dat maar verder gelaten. Het hostel was weer een leuke plaats waar een enthousiast meisje ons wegwijs maakte. Na wat verkenningen in de stad hebben eten gekookt, we zijn nu alles zo\'n beetje aan het opmaken. En daarna zijn we het stadje ingetrokken.
Aan het Okanagan lake bleek het 'Peach festival' in volle gang te zijn. veel muziek. De mensen hier komen dan met hun eigen stoel en zitten dan gezellig met elkaar, allemaal heel gemoedelijk. We waren ieder even wat zelf over het terrein aan het dwalen toen ik vier Mounties tegen kwam. Toen ik een foto van ze wilde maken, vroegen ze of ik niet met hen op de foto wilde en zie hier het resultaat.
Nog even langs het water gezeten en toen naar huis. We waren echt moe na meer dan 300 km vandaag te hebben gereden.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
