Na een lange nacht was ik vroeg wakker en begon rustig wat te rommelen om alle tassen weer in te pakken. Het zou bij het vertrek niet meer dan 10 graden zijn dus ik besloot, na de ervaring van gisteren, om mijn overschoenen aan te doen. Zodat het iets warmer aan mijn voeten zou blijven. Maar zo is het een echte Elfstedentocht. Oostenwind en kou zoals bij de echte Elfstedentocht. Het stuk na Harlingen het zwaarst. We zullen het vandaag gaan zien daar in het noorden.

Toen ik mijn hoofd buiten de deur stak was er een strak blauwe lucht en een stralende zon. Ik besloot toch even uit de wind in de zon te gaan zitten en het was redelijk te doen. Niet verwacht.

Om half 9 stond de gastvrouw met een heerlijk ontbijt klaar voor de deur. Het zat in een mooi mandje met van alles en nog wat. Na rustig te hebben ontbeten en nog een praatje met de gastvrouw reed ik om 9 uur weg.

Op de fiets was het nog echt koud en ik was blij dat ik mijn overschoenen aan had. De wind was ook pittig en wat is dan een elektrische fiets een luxe.

Na een klein uurtje reed ik Harlingen binnen. Het was er heel erg druk met toeristen, boten en mensen op weg naar Vlieland en Terschelling. Ik besloot meteen maar door te fietsen. Het weer was perfect. De zon echt fantastisch. Even buiten Harlingen reden er twee dames voorbij op een Speed pedelec. Ik had ze zowel woensdag als donderdag al eens gezien. Waarschijnlijk dezelfde route aan het rijden zoals ik. Het doet me herinneren aan de Camino…. Elke dag dezelfde mensen tegenkomen. De rest van de dag haalden we elkaar geregeld weer in. Maar het is nog niet tot een “Buen Camino” gekomen.?

Ik vertrok verder richting Franeker. Ik dacht daar even een kopje koffie te gaan drinken maar er was nauwelijks nog een terrasje open en die open waren waren overvol. Ik fietste dus maar door en in een heel klein gehuchtje, Dongjum, en zette dus zelf een kopje koffie. Ik ben blij dat ik mijn brander heb meegenomen.

De stukken die ik nu moest rijden waren nu pal tegen de wind. Ik hoefde niet hard te werken maar je wordt wel moe van die wind in je oren, de hele tijd.

Hier in het noorden van Friesland is leegte, leegte, leegte. Maar het heeft ook iets speciaals.

In Sint Anna Polder besloot ik te lunchen. Ik moest eventjes op wachten maar daarna was het wel een heel lekker broodje. De zon werd steeds sterker en ook de wind maar ik genoot van elk moment. Even voor Marren reed er iemand met een uniform van het Rode Kruis voorbij. Ik haalde hem weer in en vertelde dat ik van het Rode Kruis was van district Brabant Noord. Hij kwam net van een inzet van de Elfstedentocht wandeltocht. Het was even leuk om elkaar zo te herkennen. Hij fietste heel hard dus liet ik hem weer verder alleen door fietsen.

Komoot deed even raar, en ik kon geen aanwijzingen vinden van de Elfstedentocht en dus reed ik een halfuurtje op de gok. Ik kwam langs kleine dorpjes. Allen zijn gevormd rond een terp waar meestal een kerk op staat. Het was het enige droge punt als de zee weer eens diep het land in kwam. Ik kan niet zeggen hoeveel ik er heb gezien maar het is veel.

Doordat Komoot dus even van de wijs was kwam ik wel richting Dokkum maar iets anders dan de oorspronkelijke route. Qua kilometers maakte het niet uit maar ik heb al een stuk gereden dat ik eigenlijk morgen ga doen.

Maar toen reed ik ineens te midden van vele Elfstedentocht wandelaars. Ik kreeg een dejavu van de Camino. Ik moest elke keer bellen want het pad was heel smal en allen waren net als ik op weg naar Dokkum. Ik zag een mevrouw met een schelp achter op haar rugzak en zei:”Buen Camino”, ze schoot en de lach en bedankte me. Het was overigens een prachtig fietspad dat langs het water loopt dat tussen Bartlehiem en Dokkum loopt. Morgen zullen we Bartlehiem echt zien.

Ik was op tijd in Dokkum en reed wat door het stadje. Het was heel druk en dus besloot ik toch maar gewoon al naar de overnachtingsplaats te gaan.

Daar werd ik met open armen opgewacht door Willy, een oudere vrouw die me welkom heette en met wie ik meteen een kopje thee dronk. Ik kreeg een mooie kamer en er zullen later nog een echtpaar komen slapen. Zij ging om 5 uur naar een borrel en dus bleef ik alleen achter. Ik voelden me te moe om weer naar de stad te gaan en besloot een vriesdroogmaaltijd van Adventure Food te nemen die ik bij mij had. Vegan Nasi met cashewnoten. Het was lekker en voedzaam en daarna een lekkere douche.

Daarna viel ik in slaap en werd wakker toen de anderen aankwamen. Ik was dus best moe.

Ik besloot om verder niets meer te doen. Het was goed geweest.