Along my way I find the world

Rustdag in Santiago

Vandaag een rustdag, uitslapen tot 9 uur en alles gewoon op ons gemakje doen. Daarna zijn we een wandeling gaan maken door de stad. Eerst zijn we ergens gaan ontbijten. We ontdekken leuke zaakjes waar je gezellig kan zitten. Daarna nog een keer naar de kathedraal om nu rustig met minder mensen deze te bekijken. Wat een prachtig gebouw. Er straalt een rust uit. Nu konden we ook de crypte in om het graf van de Heilige Jacob te bezoeken. Hij ligt in een zilveren kist. Daarna wat souvenirs gekocht. Ik heb een stenen schelp gekocht die ik bij mijn voordeur ga hangen. Heel mooi. Marijke had kaarten gekocht en we besloten om naar het postkantoor te lopen om postzegels te kopen. Daar aangekomen stond er bij de balie dat ze eventjes 5 minuten weg waren. Dus bleven we rustig wachten. Onderhand kwam er een Australisch stelletje ook staan en we raakte aan de praat. Zijn hadden ook de Camino Portugues gelopen en zouden morgen weer terug gaan naar Australië. Ze waren gisteren ook in de Pelgrims mis maar dachten dat de Botafumeiro elke dag zwaaide. Toen ze begrepen dat dit echt uitzonderlijk was was hij heel blij met het filmpje dat ik had gemaakt. Onderhand was er al 20 minuten voorbij gegaan. Er kwam een Ierse man binnen die geweldig goed kon vertellen en het was een geanimeerde conversatie. We lachten om de 5 minuten die onderhand al 30 waren geworden. Andere kwamen binnen en gingen weer. Het is zo bijzonder om even vrienden te zijn, zonder elkaar te kennen. Uiteindelijk kwam de man en kon Marijke haar postzegels kopen en namen we afscheid van de nieuwe vrienden. In de stad kom je steeds bekende gezichten tegen, het is net een dorp waar je je hele leven al gewoond hebt. Iedereen is ook blij om elkaar weer te ontmoeten.

We liepen even naar het station om te zien waar de bus morgen vertrekt en passeerden eerst langs onze kamer om spullen weg te brengen.

Terug zochten we een restaurant op waar we iets konden eten voor de lunch. We vonden een heerlijk restaurant en bestelden weer een zalige salade en een pizza die we deelden. Een biertje en het leven is goed. Op de terugweg liepen we nog even over het plein en kwamen Aimé met haar man en zoon weer tegen. Even weer een praatje en wat is dat leuk om zo mensen tegen te komen. Daarna naar het hotel en alvast wat inpakken voor morgen en vooral rusten. Wat een luxe.

We gingen ook vandaag naar de pelgrimsmis omdat we hoopten dat we de zusjes Carla en Paula vandaag zouden kunnen zien omdat die vandaag aan zouden komen. Via de ijssalon richting de kathedraal dus weer. Daar waren we ook extra vroeg want we wilden dit keer kunnen zitten. We zaten achter gereserveerde plaatsen en op een gegeven moment hoorden we de mensen van die gereserveerde plaatsen zeggen dat vandaag de Botafumeiro weer zou worden geslingerd. Er zijn groepen die daar enkele honderden euro’s voor neerleggen.

Er zijn mensen die verschillende keren naar Santiago lopen en nooit de Botafumeiro zien zwaaien. Wij hebben hem twee keer gezien. Omdat ik bij het gangpad stond heb ik echt een super video kunnen maken. Meestal maak ik een YouTube video van mijn reizen maar dit komt er zeker in.

Helaas hebben we Paula en Carla niet meer gezien. Maar we dragen ons mee in ons hart.

Terug in het hotel hebben we nog wat gegeten en daarna ons klaar gemaakt te slapen. Morgen terug naar Porto.


Reacties

Reacties

Mam

Een verrukkelijk ontspannen dag met een fantastisch slot???????

Ted

Fijne dag gehad zus!! Je bent een bofkont!
Dank voor alle verhalen ?

Elina

de wierook ruikt tot hier toe als je maar de foto openmaakt...
bedankt nogmaals lieve zusjes

Lucy

Wat een heerlijke dag!! Een rustdag echt verdient! Goede terugreis!! Liefs,!

Christina Bos

Welverdiende rust!! Wat fijn dat alles goed is gegaan.
Liefs van Alex en Christina

Marja

Wat bijzonder dat je ook over de rustdag schrijft. Heel mooi hoe die band is gegroeid met pelgrims die dezelfde reis hebben gemaakt. Stap voor stap, in duister en licht.Soms uitgerust, soms uitgeput. En nu in de rust elkaar weer ontmoeten, samen gewoon wachten en lachen. Dit lijkt mij een reis die je hele leven bij je blijft. Heel tof dat jullie dit samen hebben gedaan, Marianne en Marijke.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!