We waren zoals gewoonlijk vroeg op. Het was een heerlijke nacht geweest met de juiste temperatuur om te slapen. Lekker rustig ontbijten en opruimen. Om half 9 reden we weg. Nog even naar het visitorscentre voor stempels van Bryce Canyon NP in Beer zijn paspoort en toen reden we echt weg. Enkele mijlen verder op stopten we bij Mossa Cave. Het is nog een stukje Bryce dat openbaar is (je bent buiten het officiële NP en dus hoef je er niet voor te betalen). Het was een korte wandeling maar heel mooi langs een grot en een waterval.

Terug bij de auto installeerde ik de GoPro die de komende weg zou filmen. We rijden de komen de dagen op de UT 12. Het is weer een scenic byway en dus wilde ik het vast leggen. We zullen langs verschillende parken gaan. Het eerste stuk van vandaag was echt heel mooi. Vergezichten van immense kliffen en canyons van het Grande Staircase Escalante National Monument die steeds weer een andere kleur hadden met daarboven een strak blauwe lucht. Na 40 mijl kwamen we aan bij Petrified Forrest State Park.Hier hebben we een wandeling gemaakt waarbij we versteend hout tegen kwamen.Hetis hout dat honderduizenden jaren onder modder en lava is gebleven en daardoor is veranderd in steen.

De stukken liggen verspreid en inderdaad op het eerste gezicht heb je het idee dat er stukken boomstammen liggen maar het is echt steen. De wandeling was niet moeilijk naar het was warm en dus best een inspanning.

Maar wat heerlijk dat het park aan een meertje lag en dus hebben we onze badpakken aangedaan en heerlijk gezwommen. Daarna gegeten en een echte siësta gehouden. Escalante waar we zouden overnachten lag om de hoek.

Om 3 uur reden we naar het RV park. We hadden deze keer een full hookup. Dat betekent dat je de de camper op elektriciteit, water en riolering aan kan sluiten en dus niet alleen je eigen bronnen hoeft te gebruiken zoals we de meeste keren hebben gedaan. Dan kan je ook de airconditioning aan zetten en dat bleek echt nodig want het was heet op de camping en er was geen schaduw.

Maar ze hadden heerlijke douches en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Daarna een heerlijke “chili senza carne” gemaakt en wat is het leven dan heerlijk simpel. Marijke deed een wasje en zo hadden we een rustige avond. Ondertussen sloeg het weer om en weer het wat kouder en winderiger maar dat was echt nodig. Weer een mooie dag was voorbij.

24 juli

Het zou vandaag weer een kort stuk worden en we zouden het tweede gedeelte van de Scenic Byway 12 rijden. We hadden een goede nacht gehad en we reden om 9 uur weg. Hier en daar stopten we om foto’s te maken. Het was nog mooier dan gisteren. Soms rode kliffen, soms witte heuvels als bollen. Dan reden we door canyons en daarna over de kruin van de berg met aan beide zijden een afgrond. Het was echt adembenemend. Je wist soms niet waar je allemaal moest kijken.

In Torrey aangekomen gingen we op zoek naar de garage die ons zou helpen. Gisteren had ik een telefoontje gekregen dat in Torrey een garage was die me kon helpen en al wist van mijn komst. Nou garage…… het was via een hobbelweggetje te bereiken en het was een schuur waar een uiters vriendelijke man aan het werk was. Het leek een scène uit een western; een huis in de middle-of-knowhere, oude auto’s die altientalle jaren staan weg te roesten, de stilte en een kat die rondjes om de camper begon te lopen, op de achtergrond de rode kliffen van Capitol Reef National Park.

Binnen 20 minuten had hij het gefikst en kunnen we nu alles gebruiken.

In een General Store kochten we nog enkele dingen en we tankten weer voldoende en reden verder het Capitol Reef Nationale park binnen. Het heet zo omdat het een enorm langgestrekt gebied is als een reef en het voor de eerste pioniers leek op de gebouwen van de hoofdstad Washington DC. Het was weer zo spectaculair.

In Fruita bij het visitors center informatie gehaald. Het was onderhand steeds meer gaan donderen en ik vroeg of het goed was de Sulpher Creek trail te lopen. Maar ze zeiden dat alle slot canyons gesloten waren voor het gevaar van flash floods (het plotseling opkomen van het water waardoor het in een smalle canyon zoals een slotcanyon gevaarlijk wordt.) Jammer, maar sommige dingen moet je niet riskeren.

We besloten naar de campground te gaan en daar ons te installeren. Het was onderhand ook gaan regenen en het was echt knus om nu zo in de camper te zitten en de regen te horen. We aten wat en na een tijdje, toen het was opgehouden maakten we een wandeling naar een aantal oude gebouwtjes. Fruita is een plaatsje dat is gesticht door mormoonse pioniers die hier veel fruitbomen hebben geplant, vandaar de naam Fruita. Ook nu kun je nog fruit plukken. (1 dollar per pond) Er was een huisje dat al sinds de 19e eeuw er stond ennu een winkeltje en museum tegelijk was. Er was veel huisvlijt te koop. Alles rond de campground was lieflijk.

Terug bij de camper lekker een siësta gehouden. Luieren, slapen, lezen en dit blog schrijven. Door het afgelegen terrein hebben we geen bereik maar het is ook lekker rustig.

Vandaag noedels (O wat lekker makkelijk toch) boontjes en hamburgers op het menu.

Terwijl we aten liep er een hert met twee bambi’s op korte afstand langs. De dieren zijn zo gewend aan mensen. En iedereen laat hen ook met rust. Een mooie coëxistentie.

Na het eten nog een wandeling gemaakt waar Marijke zich in het hof van Eden voelde met al de abrikozen die er te vinden waren. We kwamen nog een Belgisch gezin tegen en hadden een fijne uitwisseling van ervaringen.

Het is trouwens een campground met alleen maar gezinnen en er wordt naar hartenlust gespeeld.

Om half 9 was er een programma over ”the nighty sky” en het leek ons interessant om daar naar toe te gaan.

Ranger Ann vertelde in een uur over de sterrenhemel, de verhalen rond sterrenbeelden en wat het effect van artifiicieel licht op mens, dier maar ook hoeveel we van de sterrenhemel kunnen zien. Het was echt geel interessant. Onder de sterrenhemel zo’n uitleg te krijgen. Er waren ook best wel wat mensen gekomen om naar haar te luisteren.

Terug bij de camper hebben we nog even onder die mooie sterrenhemel gezeten.