We stonden wat later op. Ik had heerlijk geslapen. We ontbeten met fruit en koffie en een gebakken eitje en maakte ons verder klaar. Beneden gekomen was Apple er al. Ze was met anderen vis aan het verpakken. Ze waren dat bij de haven gaan halen en verkopen dat morgen aan mensen uit de buurt.

We vertrokken daarna met zijn drieën, Apple, Bel en ik en een chauffeur naar de oude binnenstad van Manila. Het heet Intramures, of te wel binnen de muren. Daar bezochten we de Augustinus kerk en het daar bijgelegen klooster. Het vertelde eigenlijk heel veel van de geschiedenis van de Filipijnen. Het was echt heel interessant. Daarna zijn we gaan eten in een restaurant waar heel veel bisschoppen komen om te eten en daarom was het hele menu met allemaal titels als; Bisschop Romero soep, Kadinaal Videl steak. We aten ook in de cardinalroom. Het was een heerlijke pasta. Ik heb weer een heerlijke fruit drank erbij genomen. Ik drink het echt heel veel. Het is zo verfrissend. Daarna hebben we wat rond gelopen. Het is lijkt hier weer veel meer op Spanje, je ziet alle invloeden die Spanje heeft gehad. We bezochten de kathedraal van Manila die van binnen aspecten heeft van de Sint Pieter in Rome. Er begon net een trouwerij, en dat op zondag.

Daarna reden we naar Fort Santiago. Een oud fort ook uit de Spaanse tijd. Hier is een van de belangrijkste denkers van de Filipijnen geëxecuteerd. We spreken van de 17 eeuw. Hij heeft veel betekend voor de indentiteit van de Filipijnen. Het was een uitgebreid fort met al zijn vesting werken. Een gedeelte keek ook uit op de rivier. Toen we daar stonden zag ik in de verte een kajak aankomen. Tenminste dat dacht ik. Toen de chterbijkwam zag ik dat hij op twee aan elkaar gebonden stukken piepschuim zat. Hij hield twee plaatjes hout in zijn handen en dat waren zijn roeispanen. Voor hem lag niets dan wat plastic kommetjes. Was dit alles wat hij had? Het leek er wel naar. Want ja ik kom nu heel zichtbare armoede tegen. Ik heb nu sloppenwijken gezien waar mensen echt in niets wonen, op straat met enkel wat pannen en potten. Het doet me veel en ik kan zo weinig.

Daarna gingen we naar de kerk, het was tenslotte zondag. Hier kun je de hele zondag op elk moment naar de kerk. We gingen naar een kindermis. Het was vier uur. De kerk was afgeladen met bijna alleen maar kinderen. Met open mond heb ik zitten kijken. Er waren kinderen aan het zingen en een ander groepje gebaarde alle liedjes van de mis. Geen gebarentaal maar bewegingen. Toch was dat heel leuk en feestelijk. Het was allemaal in Tagalog en ik kon niets verstaan maar dat de pastoor moeilijk en lang preekte was zelfs voor mij duidelijk. In die mis was ook Francis. Ik ken haar van twintig jaar geleden. We zouden later die avond bij haar gaan eten.

We gingen eerst even terug naar BP en ik kon even wat opfrissen. Het is warm. Hoewel het me toch nog meevalt. Ik had het tot nu toe erger verwacht. Ik kan er tot nu toe aardig tegen en dat verbaasd me bijna.

Daarna naar Francis waar we hartelijk werden onthaald. Het werd een fijne avond. Aan het eind reden we terug naar BP. Op straat zwierven kinderen, aten mensen gebeurde van alles in de donkere straatjes van Manila. Morgen begint het werk. Het zullen maar 5 dagen zijn maar ik ga me voorbereiden op heel veel sterke indrukken.